Χθές άκουσα το νέο ντουέτο Πετρέλη – Κοκκίνου

Ακόμα έχω πονοκέφαλο....Ο Πετρέλης με Στρουμφοφωνή τραγουδάει 3 ½ οκτάβες πάνω από την Αγνή Μπάλτσα ....Η χροιά πεινασμένης γάτας που έχει ετσι κι αλλιώς, αποκτά συχνότητες που μόνο οι φάλαινες σε περίοδο αναπαραγωγής μπορούν να παράγουν. Ο Πετρέλης ξαφνικά είναι ο χαμένος κρίκος της εξέλιξης ανάμεσα στη ζωή στη θάλασσα και τον άνθρωπο όπως τον ξέρουμε σήμερα...

Σα να βλέπω τη σκηνή στο στούντιο...

Πετρέλης: Ρε Φοίβο ...μήπως είναι λίγο ψηλά αυτός ο τόνος ? Δεν αισθάνομαι ότι το έχω...

Φοίβος: Έλα.... μην ακούω μαλακίες μια χαρά είναι...είσαι μεγάλος ....είσαι άρχοντας....τραγούδα τώρα....θα σε κάνω Αρβανιτάκη!!!

Και εκεί που είσαι στα όρια σου ...μπαίνει η Κοκκίνου.....(με φωνή λιμενεργάτη που φλερτάρει...) με τον απόλυτο στίχο... “γίνε και λιγάκι αδιάφορος να της έρθει έρωτας παράφορος..." Τέρμα!!! θα τον παίξω!!!

Και ενώ το νταρντανομωρό δίνει συμβουλές ο Ντο-ρε-μι επιμένει " Τί να κάνω...Τί να κάνω...Τί να κάνω...Τί να κάνω...Τί να κάνω...Τί να κάνω...Τί να κάνω...Τί να κάνω...Τί να κάνω..."

Να σου εγώ τι να κάνεις.... να πας σε ένα ωδείο να μάθεις ένα πνευστό ωστε όταν βγαίνεις μπροστά σε κόσμο να είναι πάντα το στόμα σου βουλωμένο....Κακοφωνίξ!!!