Παρακάτω αντιγραφή του post της Sunnybeach για να το διαβάσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι

Θέλω να γράψω πολλά αλλά δεν θα το κάνω. Το μόνο που θα κάνω είναι να ζητήσω τη βοήθεια σας και εκλιπαρώ για αυτή.

Την Πέμπτη το απόγευμα έχασα τη Sunny στην περιοχή των Θρακομακεδόνων. Είναι άσπρη με φουντωτό τρίχωμα στο λαιμό. Πλησιάζει τους πάντες, δε δαγκώνει και θέλει παιχνίδι.

Σας παρακαλώ αν τη δείτε ειδοποιήστε με ή αν έρθει κοντά σας κρατήστε την μέχρι να την πάρω πάλι στα χέρια μου.

Όταν ο mprizas (που έχει ομάδα αίματος Jack Daniels ) θεωρεί ότι γενικά πίνεις πολύ... τότε καταλαβαίνεις την σοβαρότητα της κατάστασης..

Νιώθω σας αρνί... τη βγάζω δε τη βγάζω μέχρι το Πάσχα.....

Κατόπιν απαίτησης φίλων και γνωστών ,που τους αρέσει να ξεφτιλίζομαι, και ξέρουν την παρακάτω ιστορία την κάνω post...

Με τους υπολογιστές ήμουν από αυτούς που ότι έμαθα το έμαθα εμπειρικά... αυτό σημαίνει άπειρες γκάφες και άπειρες ιστορίες καθημερινής τρέλας

Πριν χρόνια απολαμβάνω την πρώτη μου σύνδεση (σημαντική λεπτομέρεια Dial up) στο Internet με windows millennium (κάθε μισή ώρα restart..)

Αυτά τα windows λοιπόν όταν έκλεινες την τελευταία σελίδα του internet explorer σε ρωτούσαν: ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΑΠΟΣΥΝΔΘΗΤΕ?

Εγώ πατούσα ΝΑΙ και όλα ήταν μια χαρά....

έλα όμως που μια μέρα με έχει “πετάξει έξω” χωρίς να το καταλάβω (μάλλον θα χάζευα ξεκωλάκια...) και κλείνοντας την σελίδα που ήμουν δε με ρωτάει αν θέλω να αποσυνδεθώ...

Παγωμάρα...κρύος ιδρώτας...και τώρα? Πως θα βγω από το internet???

κάνω σκέψεις πανικού... να τραβήξω το καλώδιο του τηλεφώνου !!! Μετά όμως σκέφτομαι ότι δίνω ένα κάρο λεφτά στη altec για να μου έχει τηλεφωνική υποστήριξη....

- γεια σας....

- γεια σας...πως μπορώ να εξυπηρετήσω ?

- έχω ένα πρόβλημα με το internet...

- τι ακριβώς?

- δεν μπορώ να βγω...

- να μπείτε εννοείτε?

- όχι, μπήκα κανονικά...να βγω δεν μπορώ....

- δεν σας καταλαβαίνω...

- σας λέω...μπήκα στο internet και δεν μπορώ να βγω....

- από την γραμμή που μπαίνετε στο internet μιλάτε τώρα?

- Ναι...

- έχετε ISDN?

- όχι....

- ε τότε πως μας καλείτε?

Τουτ...Τουτ...Τουτ...Τουτ...Τουτ...Τουτ...Τουτ...Τουτ...Τουτ...Τουτ...

το έκλεισα αλλά είχα ήδη πει αρκετά ώστε να κυκλοφορεί η συνομιλία αυτή ανάμεσα σε άλλες σε εκείνα τα mail με παρόμοιες πατάτες...

Bonus Video ----> o καλλιτέχνης φαίνεται στο τέλος .... συγκεκριμένα στο 1'12''

• ελάτε από δω να δούμε ταινία...

• να έρθουμε...

Περηφάνια και προκατάληψη...

μήπως να βλέπαμε τίποτα άλλο? .... μιας και ήμουν ο μοναδικός άντρας της παρέας ήταν αδύνατο να μου περάσει...

ξεκινάει η ταινία και στα πρώτα 15 λεπτά βαριέμαι....

• πόση ώρα είναι το έργο?

• 5 ώρες και 20΄

• με δουλεύετε? Ποιο έργο κρατάει τόσο...

• αυτό το έργο...

όταν παρουσιάστηκα νεοσύλλεκτος ένιωθα ότι 18μηνες θα περνούσαν πιο εύκολα...

επειδή όμως είμαι πολύ προσαρμοστικό άτομο βρίσκω αμέσως τη λύση... βολεύομαι με κάτι μαξιλάρια και την πέφτω.... που και που με ξυπνούσαν βέβαια τα θηλυκά με τους αναστεναγμούς , όταν κουνιόταν το κοκοράκι του κυρίου Ντάρσι, αλλά το ξεπερνούσα....

αλλά πόσο να κοιμηθεί κανείς..

ξυπνάω κάποια στιγμή.... βλέπω μια σκηνή .... ο πρωταγωνιστής αγέλαστος κοιτάει βλοσυρά...

ανασηκώνομαι λίγο τρώω ένα κομμάτι μηλόπιτα και ξανα κοιμάμαι ...

σε καμιά ώρα ξυπνάω πάλι... πετυχαίνω πάλι τον πρωταγωνιστή να είναι αγέλαστος και να κοιτάει βλοσυρά... τρώω δύο κομμάτια πίτσα και επιστρέφω στον ύπνο μου...

την τρίτη φορά ξυπνάω από τσιρίδες ... ο πρωταγωνιστής βγαίνει από μια λίμνη βρεγμένος αλλά πάντα αγέλαστος και κοιτώντας βλοσυρά... μετά το πρώτο σοκ και αφού βεβαιώνομαι ότι δεν δεχόμαστε επίθεση τρώω ένα σοκολατάκι και ναρκώνομαι πάλι...

η ταινία έχει αρχίσει να με παχαίνει επικίνδυνα ....άσε που δε νύσταζα να κοιμηθώ άλλο...

το σενάριο πρωτοτυπεί τρελά και στο τέλος ο πρωταγωνιστής παντρεύεται την αγαπημένη του (όπως σε όλες τις ταινίες του Βουτσά...) χωρίς να σταματήσει φυσικά να είναι αγέλαστος και να κοιτάει βλοσυρά...

ήταν τόσο μεγάλη η στιγμή που ο κ. Ντάρσι χαμογέλασε (μετά από 5 ώρες και 20') βγαίνοντας από την εκκλησία, που το κάνανε τρεις φορές rewind για να το ξαναδούν..

τέλος πάντων εγώ ξεκουράστηκα αρκετά με αυτή την ταινία....έφαγα κιόλας..ωραία πέρασα...

ΥΓ Plus στον Σπιρτούλη ( ή Bob o μάστορας, ή αστροπελέκι, ή γκαντεμόσαυρος κτλ..) που έκατσε στο πάτωμα τόση ώρα για να βολευτώ στον δερμάτινο καναπέ :):):):):)

πήγαμε Κική μου στο The Mall να δούμε μια ταινία....

Πριν την ταινία λέω να πάω στην τουαλέτα... μπαίνω μέσα και βλέπω καμιά δεκαριά πιτσιρίκια με τη λακ στο χέρι να φτιάχνουν το μαλλί...

ΑΓΟΡΑΚΙΑΑΑΑΑ!!!!!! Οι αντρικές τουαλέτες να βρωμάνε λακ και ο ένας να φτιάχνει το μαλλί του άλλου !!! Η τεστοστερόνη είναι πια μια ορμόνη που ο οργανισμός τους δεν αναγνωρίζει και το μεγάλο project στο κεφάλι τους δεν είναι πως θα βρούνε γκόμενα αλλά πως θα συνεννοηθούν με την κομμώτρια...

το The Mall έχει γίνει πια emo(ll) και πολλές φορές ήταν δύσκολo να ξεχωρίσεις τα αγόρια από τα κορίτσια... ( που είσαι Βίνα Ασίκη!!! .... οι 30άριδες να χτυπήσουν προσοχή παρακαλώ... )

Αναγκάζομαι λοιπόν να postαρω το διπλανό video θυμίζοντας αξίες και ιδανικά που σιγά σιγά τα αρσενικά αφήνουν πίσω τους....

ειρωνικά...αυτό το clip παίζονταν στις τηλεοράσεις του Ruby Tuesday's εκείνο το βράδυ...