Παρηγορώ τον εαυτό μου

όταν κολλάει στα γιατί

που αγάπησε ένα ψέμα

μία κούκλα σε χαρτί

Παρηγορώ τον εαυτό μου

όταν πια έχουν τελειώσει

μπας και πάψει πια να κλαίει

κι από το δάκρυ του στεγνώσει

Λείπεις εσύ μελωδία μου και αγάπη

Που τα βράδια σου με γέμιζες φιλιά

Και πονώ και ματώνω μες της νύχτας

Την απάτη που άλλην έχεις αγκαλιά

Παρηγορώ τον εαυτό μου

σε όλα τα πρέπει και τα μη

που τήρησε το πράσινο

σε κόκκινη γραμμή

Παρηγορώ τον εαυτό μου

κι ας αγάπησε πολύ

έναν άνδρα που για κείνην

ήταν και άξιζε πολύ

Λείπεις εσύ μελωδία μου και αγάπη

Που τα βράδια σου με γέμιζες φιλιά

Και πονώ και ματώνω μες της νύχτας

Την απάτη που άλλην έχεις αγκαλιά