Όλο μου λες πως είναι λίγο το γλυκάκι που με κερνάς
Και μου φουσκώνεις την πιατέλα μια προφίλ και μια ανφάζ
Η κοιλίτσα μου γλυκιά μου πονάει από το πολύ το φαγητό
Μα με τουμπάρει κάθε τόσο η ατάκα ''Αν δε φας, θα λυπηθώ''

Αχ, τι να σε κάνω! Τι να σε κάνω που σ'αγαπώ τόσο πολύ!
Βάλε μου λίγο ακόμη, βγήκε μούρλια, θα γλιτώσει το ταψί;
Η λαιμαργία μου φουσκώνει, μου έχει κλέψει και τα μυαλά
Και για bonus μου σερβίρεις μέσα στη μούρη μου τα γλυκά

Δώσε μου να φάω... να τα τιμήσω με χαρά, γεια χαρά κιλά!
Θα κάνω μια μούρη αξία για να μπει μες τα σκίτσα του Αρκά
Θα κάνω ένα σώμα σαν ψωμιέρα, σαν κατσαρόλα για αρακά
Δώσε μου να φάω γλυκά, πολλά να τα τσακίσω τα αμαρτωλά

Προ ημερών η τελευταία παραγγελία γραφομηχανών έφυγε από το τελευταίο στον κόσμο εργοστάσιο γραφομηχανών. Πολλοί θα ένιωσαν μια ρομαντική στεναχώρια, μιας και ήταν σύμβολο ταυτόσημο με τη συγγραφή μυθιστορημάτων, τη δημοσιογραφία και γενικά μιας άλλης εποχής, πρωτού μπουν οι υπολογιστές στη ζωή μας.

Να όμως που οι υπολογιστές, για την ακρίβεια οι ταμπλέτες, μπορεί να δώσουν ξανά ζωή σε αυτές τις μηχανές μέσω της Spinning Hat Typescreen. Πρακτικά είναι ένας σταθμός για τα iPad 1 και 2, ο οποίος σας επιτρέπει να «δακτυλογραφείτε», ωστόσο να μην ανησυχήτε για μελανοταινία και χαρτί . Διατίθεται σε πολλά ηλεκτρονικά μαγαζιά, οπότε είναι αρκετά εύκολο να την αποκτήσετε, και καλή συγγραφή!

Μαρία Τσιλοχρήστου
30-04-2011
Πηγή: www.dimoi-news.gr

Σε μηνυματα μου στελνεις παγωτο
Κι εγω διαιτα να κανω προσπαθω
Ειναι κριμα να τσακισουμε ξανα
Τη σακουλα με τα ροζ ζαχαρωτα

Ας το παρουμε αποφαση καλυτερα
Κι ας το ραψουμε μια ωρα αρχιτερα
Ειναι κριμα να φτασει καλοκαιρι και
Να με φωναζουνε σαμπρελα αντι για
χελι...

Στα τηλεφωνα με παιρνεις, μασουλας
Μια τουρτα, μια Φαρσαλων ο χαλβας
Να ζητας συγνωμη πια δεν οφελει
Με καταδικασες να γινω πιο χοντρη

Ναι μαμα, θα βαλω μπουφαν. Δεν θα βγω ετσι εξω, εξαλλου ειναι ωραιο το τζινακι μου! Ω, ρε Θεουλι μου κρυο! Απο που ξεφυτρωσε τετοιο μηνα καλε; Λες και του ειπα να εχει κρυο εξω... Και το ελεγε η Ναταλια χθες! Αυτη τελευταια, εχει γινει μετεωρολογος χωρις να το θελει....Ο,τι καιρο λεει οτι θα εχει εξω, τετοιο καιρο κανει κιολας! Εκτος και αν βλεπει και ενημερωνεται για τον καιρο και μετα μας το παιζει κοτα... Τι να πω, δεν ξερω πια! Ειναι να γινει και η εκπληξη για τον διευθυντη μας σημερα και δεν εχω καμια ορεξη. Ξεχασα να παρω γλυκα και αναψυκτικα, οπως ειχαμε συμφωνησει με τα παιδια και μαλλον θα φαω κραξιμο. Φυσικα, δεν νομιζω να ειμαι η μοναδικη που δεν θα παει και απο κατι, αλλα λεμε τωρα! Πανε αυτες οι καλες οι εποχες που ημουν στο κολλεγιο και ηταν ολα οργανωμενα... Να βγει και αυτος στη συνταξη τωρα να ησυχασουμε. Τουλαχιστον θα ξερουμε οτι δεν θα κοντραριστει αλλο με κανενα απο τα παιδια, ειδικα με την δευτερα και την πρωτη. Ηρθαν και αυτα λιγο με τσαμπουκα και θελησε να τους τον σπασει με τον τροπο του, οχι και τον καλυτερο θα ελεγα... Χμ....Ωρα να μπω μεσα στο σχολειο να ζεσταθω κιολας! Κανενας δεν ηρθε ακομη, ευτυχως μου κρατας συντροφια! Τωρα τελευταια ειναι σαν να μην υπαρχω, ισως και εγω να κλειστηκα παραπανω στον εαυτο μου. Περναω και εγω τις φασεις μου. Δεν ειναι ροδινα ολα καθε μερα. Α! Να....Ηρθαν τα κοριτσια! Κατσε να χαιρετησω! Τι λεει ρρ ομορφιες; Ολα καλα; Πως περασαμε χθες; Κομμενη σε βρισκω...Ασε ρρ, εγω ετρεχα ολη μερα και στην τελικη τιποτα δεν καταφερα, παλι στα ιδια στασιμα νερακια.... Δεν βαριεσαι! Ειδα το πρωι οτι σε λιγο καιρο θα εχουμε και νεο κομμα... Ναι, και εγω αυτο λεω! κανενας δεν αλλαξε ποτε τιποτα! Ισα ισα τα καλυπτε και ακομη τα καλυπτει και ισως τα κανει και χειροτερα! Αλλα πλεον δεν εχει πιο χειροτερα, η που θα μας σωσει η που θα μεινουμε στα ιδια. Περυσι δεν ψηφισα και δεν ξερω αν θα παω φετος να ψηφισω, αν ισχυει οτι θα κανει κομμα, σιγουρα θα παω, γιατι τον εμπιστευομαι. Δεν εχει σημασια αν βγαινει ολη την ωρα στα καναλια, εχει σημασια οτι ξερει να μιλησει και να πει οτι εχει να πει. Και στην τελικη τοσες τσοντες βγαινουν στα καναλια και μιλανε και δεν βγαζετε μιλια και δεν λετε τιποτα! Ισα ισα καθεστε και κοιτατε σαν χανοι και απο πανω τους δινετε και δικιο και δεν θα βγει αυτος να μιλησει; Σωπα μωρε... Τζαμπα δημοκρατια λετε οτι εχουμε τοτε... Τελος παντων, παμε να κανουμε προσευχη και να ετοιμασουμε και την εκπληξη σιγα σιγα, γιατι η τουρτα θα λιωσει; Με την ευκαιρια, που την βαλαμε να την δω λιγο; Αχ, ειναι τελεια, θα γεμισει παλι το στομαχακι μας! Και ελπιζω να του αρεσει του διευθυντη! Εχει και σημαδακι με σοκολατα για καλη συνταξιοδοτηση! Βασικα, αντι να μας κερασει αυτος, τον κερναμε εμεις.... Αλλα τελος παντων, γαργαρα να γινει και να την πιουμε και αυτη την αναποδια! Ναι, ναι...Θα κανω και εγω τον σταυρο μου και θα μπω και γρηγορα μεσα, αλλα προσευχη δεν λεω! Δε μπορω να νιωθω ολα τα βλεμματα καρφωμενα πανω μου! Του στυλ να τελειωνουμε, γιατι κανει και ψοφο! Ας παρει καποιος αλλος την ευθυνη αυτη, εγω καλα ειμαι εδω... Ειναι και η κολονα διπλα και με κρυβει! Εχω και το κουλουρι μου στην τσαντα, να προλαβω να το φαω πριν γινει η γιορτη. Γιατι ειναι να παρω και το χαπι σημερα. Αλλος νταλκας και αυτος. Ειδικα οι γιατροι, σου τα δινουν με τις χουφτες! Λες και ειναι φλοκες! Ουφ...Ναι, ναι! Ξερω! Σε δεκα λεπτα στην αιθουσα πολλαπλων! Απαπα....Ξεκουραση μηδεν! Και ειδικα για τον εγκεφαλο μου! Μετα ερχεται βεβαια ενας που εργαζεται και σου λεει τα κουλα λογια και ατακες του να ημουν στην ηλικια σου! Εχει και αυτος τα δικια του, τουλαχιστον οσο εισαι μαθητης, εισαι δικαιολογημενα ανεργος. Οταν δεν εισαι μαθητης εισαι αδικα ανεργος! Και γιατι αδικα; Γιατι σπουδαζεις ποσα χρονια για να καταληξεις να μεινεις ανεργος... (Συνεχιζεται)

Μια 25χρονη η Lashandra Armstrong,μητέρα 4 παιδιών, οδήγησε στο θάνατο τόσο των εαυτό της όσο και τα 3 παιδιά της πατώντας το γκάζι από το mini bus της και ρίχνοντάς το στον ποταμό Χάντσον.

Από αυτήν την τραγωδία μόνο ο ένας από τους γιους της, ο 10χρονος Lashaun Pierre που κατάφερε να απεγκλωβιστεί από το αυτοκίνητο, να κολυμπήσει μέχρι την ακτή και να καλέσει σε βοήθεια. «Σας παρακαλώ βοηθείστε τη μαμά μου, είναι μέσα στο νερό» ήταν τα λόγια που κατάφερε να πει μόλις έφτασε στην είσοδο της πυροσβεστικής στο Newburgh.

Οι γείτονες και φίλοι της οικογένειας περιγράφουν την 25χρονη σαν μια στοργική μητέρα που ποτέ δεν είχε δώσει αφορμή ότι ήταν ικανή να προβεί σε μια τέτοια πράξη.

Δάφνη Γκάση
14-04-2011
Πηγη: www.dimoi-news.gr

Οι γιατροί συνήθως ζητούν από τους ασθενείς τους να κόψουν «μαχαίρι» το κάπνισμα, γιατί είναι η αιτία σοβαρών ασθενειών και παθήσεων. Στην κλινική «Griya Balur» όμως συμβαίνει το αντίθετο! Ο γιατρός και ιδρυτής της κλινικής, Gretha Zahar, ισχυρίζεται ότι μπορεί να θεραπεύσει μια σειρά παθήσεων, όπως ο καρκίνος, το εμφύσημα και ο αυτισμός με μπόλικο... καπνό!

Η κλινική του, που βρίσκεται στην Ινδονησία, γίνεται με «θεϊκά τσιγάρα», όπως τα αποκαλεί, στα οποία έχει παρέμβει στην περιεκτικότητα υδραργύρου του καπνού. Συνολικά, έχουν περάσει από την κλινική πάνω από 60.000 άτομα μέσα σε 10 ολόκληρα χρόνια!

Mαρία Αποστολοπούλου
14-04-2011
Πηγή: www.dimoi-news.gr

Δε μπόρεσα από σένα το μυαλό μου να γλιτώσω
Κάθε μέρα που περνάει σ'αγαπώ και άλλο τόσο
Η σκέψη σου με λιώνει σαν το κεράκι λίγο λίγο
Πού να είσαι τώρα, πού γυρνάς, άραγε σου λείπω;

Ακόμη σ'αγαπάω, τίποτα δεν έχει αλλάξει
Τα πράγματα σου τα έχω βάλει όλα σε μια τάξη
Σε σκέφτομαι να σε αγκαλιάζω και να σε φιλάω
Σε ξένα χείλη τα δικά σου χείλη αναζητάω

Δεν μπόρεσα να πάρω τη σκέψη μου από σένα
Στοιχειά που με εγκλωβίσανε να μένω στα χαμένα
Αναμνήσεις που με πνίγουνε και δεν μπορώ να φύγω
Πού να είσαι τώρα που γυρνάς, άραγε σου λείπω;

Kαι ναι....Είμαι πτώμα, κοιτάζω τον καθρέφτη και σιχαίνομαι που υπάρχει. Κι αυτό γιατί δεν έχω την δύναμη να χαμογελάσω και να του δώσω με την συμβολή μου την υπόσταση που του αρμόζει. Και μου έχουν έρθει όλα μαζεμένα. Μια το σκυλάκι που βρήκα στο πεζοδρόμιο και πέθανε, μια το σχολείο... Τελευταία χρονιά σου λένε μετά. Θα αλλάξει πάλι και το σύστημα. Εγώ, ευτυχώς, φέτος τελειώνω και μετά ούτε να τους δω ούτε να με δουν! Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους κι από μακριά και αγαπημένοι! Βγαίνει στη σύνταξη ο διευθυντής μας και τα παιδιά σκέφτηκαν να του κάνουμε από ένα δωρό και μία τούρτα! Προσωπικά, δεν θα είχα πρόβλημα και δεν θα έφερνα καμία αντίρρηση αν ήταν σωστός απέναντι σε κάποια πραγματάκια. Και προς Θεού, δεν εννοώ την αποβολή που έφαγα! Αυτό είναι ένα άλλο πονεμένο κομμάτι στην ζωή μου, αλλά οκ. Έφταιξα και δεν είπα και κουβέντα. Είναι νόμος ότι απαγορεύεται πλέον το κάπνισμα και στα σχολεία και σε δημόσιους χώρους. Αλλά ειδικά στα σχολεία. Άσχετα αν έχω κλείσει τα δεκαοχτώ, έπρεπε να το σεβαστώ αυτό και να πάρω την τιμωρία μου. Αν και δεν με έπιασε ο καθηγητής να καπνίζω, αλλά να κρατάω μία γόπα και μάλιστα σβησμένη, πριν καν χτυπήσει το κουδούνι!!! Και αυτό το κορυφαίο << Πώς σε λένε στο επίθετο αγαπούλα μου;>> να σου κλωνίζει τα νεύρα κάθε τρεις και λίγο...Μα να με πει και αγαπούλα μου; Μπλιαξ και μόλις έφαγα!!! Λες και δεν ήξερε το όνομα μου, ας πούμε... Τέλος πάντων, μέσα στα τρία χρόνια φοίτησης μου στο λύκειο, πήρα και μια αποβολή.... Να έχω να λέω, ρε παιδί μου! Βασικά, είναι δύσκολο για όλα τα παιδιά να συνηθίσουν στους νέους νόμους που έχουν βγει προς τα έξω. Πρώτον, δεν έχουμε όλοι την ίδια ηλικία. Στο σχολείο μας υπάρχουν και άτομα τα οποία μπορεί να είναι και είκοσι και τριάντα χρονών. Δεν μπορείς τώρα να πεις σε έναν μαντράχαλο ίσα με εκεί πάνω να μην καπνίσει, επειδή το λέει ο νόμος! Είναι μεγάλος και κάνει ότι αυτός επιθυμεί. Δευτερόν, δεν καπνίζουν όλα τα άτομα το ίδιο διάστημα. Άλλοι είναι πιο εθισμένοι από κάποιους άλλους και μπορεί να εμφανιστούν και διάφορα σύνδρομα. Αλλά, γενικά, δεν μπορούν να απαιτούν τον ουρανό με τα άστρα απο εμάς. Είμασταν σε ένα σχολείο που ήταν υπό διάλυση και κάναμε ότι θέλαμε και τώρα, ξαφνικά, επειδή πήγαμε σε νέο κτήριο τι; Επειδή άλλαξε το σχολείο τι; Απαγορεύονται όλα... Δεν χάνονται έτσι εύκολα όλες αυτές οι συνήθειες!!! Στο μόνο που συμφωνώ, είναι στο ότι θα περιορίσουν το κάπνισμα ανήλικα παιδιά. Αν και στοίχημα βάζω, μόλις σχολάμε, θα τα ξεσκίζουν τα καημένα τα πακέτα με τα τσιγάρα... Καημένα! Σχήμα λόγου...!!! Το θέμα λοιπόν, δεν είναι η αποβολή. Το θέμα είναι ότι εμείς κανονίζαμε να πάμε μία εκδρομή. Από αυτές τις τελικές, τις εφταήμερες. Θα ήταν και η τελευταία μας, άλλωστε. Υπήρξε μεγάλο αλαλούμ, γιατί η εκδρομή αυτή ήθελε κάποιον να στάξει φράγκα. Και σχεδόν κανένας δεν ήθελε να δώσει από την τσέπη του. Είτε γιατί είχε άνεργους γονείς είτε γιατί ήθελε να τα κρατήσει για την πάρτη του! Τέλος πάντων, με χορούς και πώληση ημερολογίων, χειροποίητων παρακαλώ, μαζέψαμε κάποια χρήματα! Λέγαμε να πάμε κάποιες μέρες στην Βουλγαρία με αυτά τα λεφτά, αλλά και πάλι δεν έγινε. Έπρεπε να μαζέψουμε γύρω στο μισό της τάξεως από άτομα και οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να έρθουν, λόγω ενός συγκεκριμένου ενδοσχολικού προβλήματος. Οπότε τα λεφτά έμειναν στο ταμείο. Καλά ως εδώ σου λέω και μου λες. Ναι, αλλά τώρα που σε ένα μήνα κλείνουν τα σχολεία και ούτε ένα μήνα, δηλαδή, για το πάσχα... Ήρθε ξανά στο θέμα συζήτησης το τι θα γίνει με την ύπαρξη αυτών των χρημάτων! Όλοι μας είπαμε να πάμε καμία μονοήμερη κάπου εδώ κοντά και έφτανε άμα παίρναμε ένα μικρό λεωφορειάκι. Ε, δεν είμαστε και τα τρελά άτομα στην τρίτη λυκείου, έλεος. Δεν έγινε όμως δεκτό από τον διευθυντή. Η δική του ιδέα ήταν να μοιραστούν τα λεφτά ως εξής: Να δώσουμε κάποια χρήματα για την σπασμένη εξώπορτα και για την πόρτα της πρώτης τάξης, να αγοραστούν ράφια και ότι μείνει να γίνουν πίνακες, φυσικά με υπογραφή δωρεάς της τρίτης! Και έρχομαι να τοποθετηθώ τώρα! Την σπασμένη την εξώπορτα, που από την γέννηση της ακόμη ήταν χαλασμένη, θα την πληρώσουμε εμείς; Ή την σπασμένη την πόρτα από την πρώτη; Επειδή θυμήθηκε ένα πρωτάκι να το παίξει ήρωας και τσαμπουκάς; Ούτε ήρωας είναι ούτε τίποτα και άμα το βρω, έχει να ακούσει γερό κύρηγμα. Εμείς βγάλαμε την πίστη μας για να μαζέψουμε κάποια λεφτουδάκια και άλλοι θα τα φάνε; Σαν την πολιτική ένα πράγμα; Μαζί του πάντως σίγουρα δεν θα τα φάμε! Ούτε μαζί τα βγάλαμε, αλλά ούτε και μαζί θα τα φάμε! Και ακόμη χειρότερο να μας τα φάνε... Και γιατί στην τελική να κάνουμε πίνακες δωρεά; Και οι πίνακες τι; Πικάσο θα είναι; Γιατί να κοστίσουν τόσο; Στην τελική, τόσους αρτίστες έχουμε στο σχολείο, ας ζωγραφίσουν κάτι, έλεος πια. Από πού και ως πού αποφασίζει αυτός για τα λεφτά μας; Λες και τα πρωτάκια με τα μυαλά που κουβαλάνε, θα έχουν το αίσθημα της χαράς και θα κάθονται να χαζεύουν με τις ώρες τους πίνακες! χαχα Ας γελάσω... Το μυαλό τους είναι πως να φάνε, πως να βρούνε λεφτά για να έχουν τσιγάρα κρυφά από τους γονείς, πως να κάνουνε κοπάνες και βόλτες με τα μηχανάκια! Το θεωρώ ανούσιο, δηλ. το όλο σκηνικό. Χίλιες φορές να τα δώσουμε σε κάποιο ίδρυμα αν είναι να μην έχουμε το δικαίωμα να τα χρησιμοποιήσουμε για εκδρομή! Και εκτός από αυτό, δώσαμε συν ένα ευρώ για την τούρτα του και φύγανε αρκετά από το ταμείο για την αγορά του δώρου. Λευκόχρυσο ρολόι. Δεν λέω, πανέμορφο και υπέροχο. Αλλά γιατί να γίνω τόσο ανοιχτός ξαφνικά σαν άνθρωπος στον συγκεκριμένο διευθυντή; Τι μας πρόσφερε; Ισα ισα, μας έκοβε και τις εκδρομές που είχαμε δικαίωμα να πάμε σαν παιδιά και οι αποβολές αβέρτα και μερικές φορές, χωρίς σοβαρό λόγο. Απλά και μόνο επειδή ξυπνούσε με νεύρα. Τέλος πάντων, έχει και περίεργα άτομα. Ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος αγάπη μου...Ποτέ δεν ήταν!

Κι όμως είναι γεγονός! Στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, και συγκεκριμένα στον Καναδά, υπάρχει ιστοσελίδα η οποία έχει βγάλει στο σφυρί ελληνικά νησιά, και μάλιστα, όπως αναφέρει, σε συμφέρουσες τιμές.

Συγκεκριμένα, η ιστοσελίδα provateislandonline δημοπρατεί συνολικά 12 ελληνικά νησιά του Αιγαίου αλλά και του Ιονίου, με τιμές που ξεκινούν από 1,5 εκατ. ευρώ και φτάνουν έως και 15 εκατ. ευρώ. Κι όλα αυτά, την ώρα που η χώρα μας δείχνει αδύναμη να αντιμετωπίσει το δυσβάστακτο χρέος.

Mαρία Αποστολοπούλου
11-04-2011

Πηγή: www.dimoi-news.gr

Ικανοποιημένο το υπ. Οικονομικών παρά το «αλμυρό» επιτόκιο

Το ποσό των 1,625 δισ. ευρώ άντλησε το Δημόσιο από τη δημοπρασία εντόκων γραμματίων 6μηνης διάρκειας, με το επιτόκιο να διαμορφώνεται στο 4,8% (από 4,75% στην προηγούμενη δημοπρασία).

Στο υπουργείο Οικονομικών, μάλιστα, δηλώνουν πολύ ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα της έκδοσης.

Το επιτόκιο συγκρατήθηκε στα επίπεδα του 4,8% από 4,75% που ήταν στην αντίστοιχη δημοπρασία του Μαρτίου, ενώ η συμμετοχή των ξένων αυξήθηκε στο 41% σήμερα από 31% που ήταν τον προηγούμενο μήνα.

Ταυτόχρονα, σημειώνουν ότι το επιτόκιο διαμορφώθηκε στο 4,8% όταν η Πορτογαλία πριν λίγες μέρες δανείστηκε με επιτόκιο άνω του 5%.

Συνολικά το Δημόσιο άντλησε 1,625 δισ. ευρώ από τα έντοκα γραμμάτια με τις προσφορές να καλύπτουν το αρχικώς ζητούμενο ποσό των 1,25 δισ. ευρώ κατά 3,8 φορές. Δηλαδή ξεπέρασαν τα 4,7 δισ. ευρώ.

Πηγή:Newsbeast.gr
12-04-2011

"Η οικονομική κατάσταση της χώρας απαιτεί σοβαρότητα. Σενάρια καταστροφολογίας δεν βοηθούν", τόνισε ο κ. Μιχελάκης, σχολιάζοντας τα σενάρια πιθανής αναδιάρθρωσης του χρέους.

Την ίδια ώρα, ο Χρήστος Σταϊκούρας, που έδωσε το "παρών" επανέλαβε πως το μνημόνιο δεν βγαίνει.

"Η δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να γίνει αλλά γίνεται με τον λάθος τρόπο", τόνισε χαρακτηριστικά, υπενθυμίζοντας την πρόταση της ΝΔ για την ανάγκη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. "Η μεθοδολογία που ακολουθεί η κυβέρνηση αποδείχτηκε ότι ήταν λανθασμένη από το γεγονός ότι οδηγούμεθα στην επιμήκυνση", επεσήμανε ο αναπληρωτής τομεάρχης και έκανε λόγο όχι μόνο για λανθασμένη πολιτική αλλά και για λάθος υλοποίησή της από την πλευρά της κυβέρνησης.

Δεν αποτελεί είδηση η συνάντηση Σαμαρά-Ψωμιάδη

"Στηρίζουμε τον κ. Ψωμιάδη. Θεωρώ ότι με τον συγκεκριμένο νόμο που υπάρχει ο Παναγιώτης Ψωμιάδης δεν μπορεί να τιμωρηθεί. Η απόφαση του δικαστηρίου είναι σεβαστή. Από εκεί και πέρα εξηγήσαμε και τα κίνητρα του κ. Ψωμιάδη. Οι επιπτώσεις αυτής της ιστορίας χωλαίνουν γιατί στηρίζεται σε νόμο του "Καλλικράτη" που ισχύει μετά από τα όσα φέρεται να έχει κάνει ο κ. Ψωμιάδης", δήλωσε ο Γιάννης Μιχελάκης.

Όσον αφορά το ενδεχόμενο, τη θέση του κ. Ψωμιάδη να καλύψει ο αδερφός του, ο κ. Μιχελάκης τόνισε πως ο αδερφός του είναι πρώτος σε ψήφους σύμβουλος. "Από εκεί και πέρα το τι θα κάνει ο συνδυασμός του αυτό είναι δικό του θέμα. Ο αδερφός του πλέον είναι εκλεγμένος και μάλιστα πρώτος", είπε επαναλαμβάνοντας χθεσινή του τοποθέτηση, ενώ πρόσθεσε πως δεν αποτελεί είδηση η συνάντηση που θα έχει ο κ. Σαμαράς με τον κ. Ψωμιάδη την Παρασκευή το πρωί στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης.

Πηγή:Newsbomb.gr
12-04-2011

H Δομινικανή Δημοκρατία ή κοινώς Άγιος Δομίνικος, είναι κράτος της Καραϊβικής στο νησί Ισπανιόλα. Συνορεύει με την Αϊτή και καταλαμβάνει τα ανατολικά 2/3 του νησιού. Έχει έκταση 48.730 km² και πληθυσμό 9.650.054 κάτοικους (κατατάσσεται 82η στον κόσμο), με βάση εκτιμήσεις για το 2009[1]. Πρωτεύουσά της είναι ο Άγιος Δομίνικος, αλλιώς Σάντο Ντομίγκο. Αποσχίστηκε από την Αϊτή και έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1844. Επίσημη γλώσσα της χώρας είναι τα ισπανικά.

H Δομινικανή Δημοκρατία συνορεύει με την Αϊτή στα δυτικά, ενώ βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό και στα νότια από την Καραϊβική Θάλασσα. Καταλαμβάνει τα δύο τρίτα από το ανατολικό τμήμα του νησιού Ισπανιόλα.

Η ορεογραφία της χώρας αποτελείται από ορεινές αλυσίδες διατεταγμένων από τα δυτικά προς τα ανατολικά, οι οποίες χωρίζονται από κοιλάδες. Το υψηλότερο σημείο της είναι η Πίκο Ντουάρτε, στην Κεντρική Κορδιλιέρα, με υψόμετρο 3.175 μ. Στα ανατολικά υψώνεται η χαμηλότερη ανατολική Κορδιλιέρα, με τη μεγάλη πεδιάδα Λιάνο δε Σέιμπο. Η Βόρεια Κορδιλιέρα φτάνει σε ύψος τα 1.249 μ.

Οι ποταμοί παρουσιάζουν κυρίως διαμήκη πορεία. Σημαντικότερος ποταμός είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος, ο Γιάκε ντελ Νόρτε, ο οποίος ονομάστηκε "Ποταμός του Χρυσού" εξαιτίας της ύπαρξης χρυσοφόρου άμμου σε ένα μέρος το ρου του. Η ανακάλυψη έγινε από το Χριστόφορο Κολόμβο. Η λίμνη Ερικίγιε αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες σε έκταση

Το κλίμα του κράτους είναι τροπικό, ωστόσο οι αληγείς άνεμοι ευθύνονται για τη διαφορετική κατανομή των βροχοπτώσεων. Επίσης, τα θερμά νερά από τα ρεύματα των Αντιλλών επηρεάζουν τις κλιματικές συνθήκες.

Οι πρώτοι κάτοικοι της χώρας ήταν αυτόχθονες Αραουάκες, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν το 10ο αιώνα στις Αντίλλες και στις νοτιοανατολικές ακτές των ΗΠΑ. Οι Τάινο εκδιώχθηκαν από τους Καρίβες. Οι Καρίβες είχαν διωχθεί κι αυτοί από τους Μάγιας και τους Αζτέκους.

Το νησί ανακαλύφθηκε από το Χριστόφορο Κολόμβο και λίγες δεκαετίες μετά αποδεκατίστηκαν οι ιθαγενείς. Αργότερα, στο νησί ήρθαν σκλάβοι από την Αφρική, για να εργαστούν για λογαριασμό των λευκών αποίκων. Σήμερα, οι περισσότεροι (περίπου τα τρία τέταρτα του συνολικού πληθυσμού της χώρας) είναι μιγάδες. Οι λευκοί είναι το ένα τέταρτο περίπου και το 11% είναι Αφροαμερικανοί. Οι πιο πολλοί συγκεντρώνονται στην εύφορη κοιλάδα του Ρίο Γιούνα και στη νότια παράκτια λωρίδα μεταξύ Νισάο και Λα Ρομάνα. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 73,7 χρόνια (71,88 χρόνια οι άνδρες και 75,6 οι γυναίκες).[1] Το φαινόμενο της εσωτερικής μετανάστευσης δεν είναι έντονο. Οι πιο αραιοκατοικημένες περιοχές είναι στο ανατολικό τμήμα του κράτους. Περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους του συνόλου του πληθυσμού ζουν στις πόλεις. Μεγάλα αστικά κέντρα είναι, εκτός από την πρωτεύουσα (Σάντο Ντομίνγκο), το Σαντιάγο δε Λος Καμπαγιέρος, το Σαν Πέδρο δε Μακορίς, η Λα Ρομάνα και άλλες.

Η επίσημη γλώσσα του κράτους είναι η ισπανική, ενώ οι κάτοικοι μιλούν επίσης την αγγλική και μια γαλλική διάλεκτο, η οποία ομιλείται στα σύνορα με την Αϊτή.

Οι κάτοικοι είναι Ρωμαιοκαθολικοί σε συντριπτική πλειοψηφία, της τάξης του 75%. Υπάρχουν επίσης λίγοι Προτεστάντες. Για το θέμα της θρησκείας, τα προηγούμενα Συντάγματα έδιναν έμφαση στην αξία του Ρωμαιοκαθολικού δόγματος, κάνοντας λόγο για "παράδοση της Δημοκρατίας".

Ο Κολόμβος ανακάλυψε το νησί και το ονόμασε Ισπανιόλα. Ο αδερφός του, Βαρθολομαίος, ίδρυσε το 1496 τη σημερινή πρωτεύουσα, Σάντο Ντομίνγκο. Σε αντίθεση με τη γειτονική Αϊτή, το ανατολικό τμήμα του νησιού παρέμεινε έδαφος της Ευρώπης. Η Ισπανία παραχώρησε σχεδόν το μισό νησί στη Γαλλία και το ανατολικό μέρος έλαβε την ονομασία Άγιος Δομίνικος, στα τέλη του 17ου αιώνα. Μετά την εκδίωξη των Γάλλων, με τη βοήθεια της Βρετανίας και της Ισπανίας, οι Δομινικανοί έκαναν Επανάσταση το 1821 και γρήγορα απέκτησαν αυτονομία και Σύνταγμα. Το 1844 η χώρα έγινε οριστικά ανεξάρτητη, καθώς δύο φορές (1801 από τον Τουσέν Λ' Ουβερτίρ) και 1822 από το Ζαν Μπουαγιέ καταλήφθηκε από την Αϊτή. Στην ανεξαρτησία του 1844 βοήθησε και η δράση της μυστικής απελευθερωτικής εταιρείας Λα Τρινιτάρια. Το 1861 και μέχρι το 1865 η Ισπανία κατέλαβε ξανά τη χώρα. Οι αρχές, για να αντιμετωπίσουν την μετέπειτα οικονομική κρίση, ζήτησαν την παρέμβαση των ΗΠΑ, στα πλαίσια του δόγματος Μονρόε. Οι Αμερικανοί έφυγαν το 1924 και οι εκλογές του 1930 διεξήχθησαν σε κλίμα έντασης, αναδεικνύοντας νικητή το Ραφαέλ Τρουχίγιο Μολίνα, ο οποίος κυβέρνησε δικτατορικά. Το 1961 δολοφονήθηκε ο δικτάτορας Τρουχίγιο και ακολούθησαν πραξικοπήματα (1963, 1965) και αστάθεια, που έδωσε την ευκαιρία στις ΗΠΑ να προβούν σε νέα ένοπλη επέμβαση, που απέτυχε (1965). Τα επόμενα χρόνια κυριάρχησε στην πολιτική ζωή της χώρας ο Χοακίν Μπαλαγκουέρ, ο οποίος πολιτεύτηκε απολυταρχικά και προκάλεσε αντιδράσεις, ιδίως μετά την 7η επανεκλογή του, το 1994, οπότε και κατηγορήθηκε από την Αντιπολίτευση για νοθεία. Στις εκλογές του 2004 εξελέγη Πρόεδρος ο Λεονέλ Φερνάντες. Στις 6 Νοεμβρίου 2009 άρχισε να ισχύει το νέο Σύνταγμα.

Η χώρα προσφέρεται στους λάτρεις της οικολογίας. Στο ακρωτήριο Σαμανά, μπορεί κανείς να απολαύσει τα μαγκρόβια δάση και τα σπήλαια με τις βραχογραφίες στο εθνικό πάρκο που ευρίσκεται εκεί. Το Εθνικό Πάρκο Χαράγκουα βρίσκεται στα νοτιανατολικά των ακτών της χώρας. Εκεί, στα νησάκια Μπεάτα και Άλτο Βέλο ζουν ενδημικά πτηνά. Το νησί Καβρίτος, το οποίο βρίσκεται στη λίμνη Ερικίγιε, με πλούσια πανίδα, έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενη περιοχή. Για καταδύσεις προσφέρεται το ακατοίκητο νησί Καταλίνα, το οποίο βρίσκεται στα ανοικτά της πόλης Λα Ρομάνα.

Ανάμεσα στα αξιοθέατα της χώρας περιλαμβάνονται τα αποικιακά κτίρια και οχυρά, όπως το Σαν Λουίς στη Σαντιάγο δε Λος Καμπαγιέρος και ναοί, όπως ο καθεδρικός ναός του Σαντιάγο ελ Μαγιόρ. Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα μουσεία, όπως το Αρχαιολογικό και Ανθρωπολογικό Μουσείο των Δομινικανών στην πρωτεύουσα Σάντο Ντομίνγκο, με τη μεγαλύτερη συλλογή του είδους σε ολόκληρη την Καραϊβική, το Λαογραφικό Μουσείο Τόμας Μορέλ, το Αρχαιολογικό Μουσείο με τα εκθέματα των αυτοχθόνων Τάινο και το Μουσείο Καπνού αλλά και τα νεοκλασικά σπίτια στη Σαν Πέδρο ντε Μακορίς.

Αξίζει ακόμα να αναφερθούν και κάποια μνημεία που σχετίζονται με το Χριστόφορο Κολόμβο, ο οποίος και ανακάλυψε το νησί. Στη βόρεια ακτή της χώρας βρίσκεται η Λα Ισαβέλα, ο πρώτος οικισμός που ίδρυσε ο Γενουάτης θαλασσοπόρος στο Νέο Κόσμο, το 1494. Σήμερα στη θέση αυτή υπάρχει Ιστορικό Πάρκο, όπου εκτίθενται ευρήματα από τις ανασκαφές που διεξήχθησαν στο μέρος αυτό. Επίσης, ο Φάρος του Κολόμβου (1992) βρίσκεται στα ανατολικά της Δομινικανής Δημοκρατίας και αποτελεί ένα συγκρότημα διαμερισμάτων κατασκευασμένων από μπετόν. Στο Φάρο, που χτίστηκε για να εορταστούν τα 500 χρόνια από το πρώτο ταξίδι του Κολόμβου στην Αμερική, εκτίθενται τέχνεργα από το πλοίο του θαλασσοπόρου, τη Σάντα Μαρία. Επίσης, εκεί μεταφέρθηκε το υποτιθέμενο λείψανο του Κολόμβου από τον καθεδρικό ναό του Σάντο Ντομίνγκο, τον Οκτώβριο του 1992. Σύμφωνα με την ισπανική εκδοχή, η σορός του Κολόμβου μεταφέρθηκε στη Σεβίλλη.

Η Παλαιά Πόλη του Σάντο Ντομίνγκο ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ το 1990. Άλλα σημαντικά μνημεία στην πρωτεύουσα της Δομινικανής Δημοκρατίας είναι οι ναοί του Αγίου Φραγκίσκου και του Αγίου Νικολάου (αμφότεροι του 16ου αιώνα), ο καθεδρικός Ναός της Σάντα Μαρίας λα Μενόρ του 16ου αιώνα (όπου , όπως πιστευόταν, φυλασσόταν το λείψανο του Χριστόφορου Κολόμβου), το Εθνικό Πάνθεον που χτίστηκε από τους Ιησουίτες το 18ο αιώνα, η Πλατεία Πολιτισμού, το Πανεπιστήμιο του 1538 (αρχαιότερο της αμερικανικής ηπείρου) και πλήθος άλλων.

Μουσικοχορευτικές και καρναβαλικές εκδηλώσεις αφθονούν στη χώρα και στηρίζονται στη μερένγκε. Το Εθνικό Φεστιβάλ του εθνικού είδους μουσικής, που είναι η μερένγκε, διεξάγεται κάθε χρόνο, στα τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου.

Μαρία Τσιλοχρήστου
11-04-2011

Πηγή: www.dimoi-news.gr

Την πρώτη φορά που αρχίζει κανείς να περιπλανιέται στα καλντερίμια του κάστρου της Μονεμβασιάς, η εντύπωση που σχηματίζει είναι πως θα τα εξαντλήσει γρήγορα. Με μια πρώτη ματιά, το κάστρο μοιάζει μικρό, και το τοπίο επαναλαμβανόμενο: πέτρινα σοκάκια, σκαλιά, καμάρες που περνούν από πάνω τους, κι άλλα σκαλιά, χαριτωμένα σπιτάκια με κεραμοσκεπές, εκκλησίες, κι ακόμα περισσότερα σκαλιά. Μην ξεγελιέστε, όμως. Μετά τις πρώτες, αναγνωριστικές βόλτες, όταν το πρώτο δέος που προκαλεί η αίσθηση πως περπατάς εκεί όπου γράφτηκε η Ιστορία αρχίσει να καταλαγιάζει, θα προσέξετε πως κανένα καλντερίμι, κανένα πέτρινο σπιτάκι, ούτε καν κανένα σκαλί δεν είναι ίδιο με το άλλο.Δύο μεγάλοι δρόμοι βοηθούν τους… πρωτάρηδες του κάστρου στον προσανατολισμό τους. Ο πρώτος είναι ο κεντρικός, εμπορικός δρόμος, που οι Βυζαντινοί ονόμαζαν Μέση Οδό, οι Ενετοί φόρο, οι Τούρκοι παζάρι, οι πρώτοι Έλληνες αγορά και οι σημερινοί οδό Γιάννη Ρίτσου –και είναι μάλλον και ο μοναδικός δρόμος που έχει όνομα– και ο οποίος είναι και ο πρώτος που διασχίζεις, μόλις περάσεις την είσοδο του κάστρου. Ο δεύτερος είναι αυτός που ενώνει την Νότια Πύλη, τη μοναδική πύλη του Κάστρου στη θάλασσα, με την Άνω Πόλη.

Στο σημείο όπου διασταυρώνονται οι δύο δρόμοι, βρίσκεται η κεντρική πλατεία με το κανόνι, το αρχαιολογικό μουσείο – πρώην τζαμί και η κτισμένη τον 11ο αιώνα εκκλησία του Ελκόμενου Χριστού, όπου τελούνται οι πασχαλινές λειτουργίες. Γύρω από τους δύο δρόμους, λιλιπούτεια καλντερίμια σκεπασμένα με καμάρες (δρομικές ή διαβατικά λέγονται, αν αναρωτιέστε) διακλαδώνονται προς κάθε πιθανή και απίθανη κατεύθυνση. Δεν οδηγούν όλα κάπου.

Κάποια καταλήγουν σε μια αυλόπορτα, άλλα τελειώνουν σε έναν τοίχο που κάποιος πρόσθεσε αιώνες μετά την κατασκευή τους, φράζοντας την δίοδο, και άλλα γυρνούν μυστηριωδώς πίσω, λίγα μέτρα από το σημείο που ξεκίνησαν. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δεν θα μπείτε στον πειρασμό να τα ακολουθήσετε, ή πως δεν θα κάνετε καλά αν ενδώσετε στον πειρασμό αυτό. Μια περίτεχνη ξύλινη πόρτα, μια ανθισμένη αυλή, μια φουντωτή μπουκαμβίλια που σκαρφαλώνει πάνω σε ένα πέτρινο τειχάκι, ένα φαναράκι που φωτίζει ατμοσφαιρικά τον δρόμο είναι μικρές ανταμοιβές για κάθε φορά που θα χαθείτε σε ένα καλντερίμι που κάνει απλώς τον γύρο του εαυτού του.

Η πρώτη γειτονιά που αντικρίζετε ως νεοφερμένοι επισκέπτες –και ως εκ τούτου, η πρώτη που θα αγαπήσετε– είναι εκείνη στην οποία οδηγεί η κεντρική πύλη του κάστρου. Εκείνη που συγκεντρώνει την εμπορική δραστηριότητα, όπως έκανε αιώνες τώρα, και στην οποία χτυπάει η καρδιά του κάστρου. Μαγαζάκια που πωλούν χειροποίητα σουβενίρ –τόσο λίγα όσο χρειάζεται για να μην ξυπνούν μνήμες μυκονιάτικων καλντεριμιών– café και bar, και τρία ταβερνάκια όλα κι όλα συγκεντρώνονται γύρω από τον κεντρικό δρόμο.

Λίγο να ξεστρατίσετε από αυτόν, κι η πολύβουη γειτονιά γίνεται ένα μακρινό θρόισμα. Κατεβαίνοντας τα σκαλάκια προς τα κάτω, περνάτε κάτω από ατμοσφαιρικά φωτισμένες καμάρες –αν κοιτάξετε προσεκτικότερα, θα διαπιστώσετε ότι πολλές από αυτές είναι, στην ουσία, τμήμα κάποιου σπιτιού– και δίπλα σε υπερυψωμένες, λιθόκτιστες αυλές που αγναντεύουν από μακριά την θάλασσα, μέχρι να καταλήξετε στην μικρή –ή την μεγάλη, αναλόγως ποια σκαλάκια έχετε ακολουθήσει– ντάπια. Το ένα από τα δύο πλατώματα, δηλαδή, που διακόπτουν την περαντζάδα κατά μήκος του νότιου τείχους.

Αυτή είναι μια από τις ωραιότερες, και πιο ξεκούραστες, βόλτες του κάστρου. Από τη μία πλευρά η θέα στο απέραντο γαλάζιο του Μυρτώου που απλώνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι ελλείψει απέναντι στεριάς, είτε πάνω από τα τείχη στα σημεία όπου αυτά είναι χαμηλά, είτε ακόμα καλύτερα μέσα από τις πολεμίστρες τους, και από την άλλη το κάστρο που υψώνεται από πάνω σας συνθέτουν ένα τοπίο μαγικό. Αν ακολουθήσετε ολόκληρη τη διαδρομή, καταλήγετε στο ανατολικό τείχος του κάστρου, και περνάτε κάτω από την ομώνυμη πύλη, για να κατευθυνθείτε προς τον φάρο του 1896. Εδώ, οι τολμηροί επιχειρούν τις πρώτες βουτιές του χρόνου.


Ιωάννα Καλεμκερίδου
12-04-2011

Πηγή: www.dimoi-news.gr