Ας μην εκληφθεί το ακόλουθο ως μπηχτή για οτιδήποτε και οποιονδήποτε. Είναι απλά μια παρατήρηση προσωπική την οποία έχω ήδη εκφράσει σε αρκετά μέλη της μουσικής μας κοινότητας με τα οποία συνομιλώ.

Αφορμή έχω πάρει από την κατάσταση σε blogs τον τελευταίο καιρό η οποία δεν μου αρέσει. Η για να το θέσω πιο εύστοχα με αηδιάζει. Από τα posts στην πρώτη σελίδα των blogs, κάποια αρκούνται στο να είναι κατινίστικα, σκαρφαλώνουν στα πιο δημοφιλή της ημέρας, έχοντας ως λόγο ύπαρξης το σχολιασμό άλλων μελών. Προσβολές, κουτσομπολιά, μπηχτές, υπονοούμενα και άλλα. 

Τα blogs είναι προσωπικά ιστολόγια. Όσο προσωπικά επιτρέπει ο καθένας να γίνουν.

Είναι θλιβερό όμως σε μια ιστοσελίδα με 65 χιλιάδες μέλη, με ενότητες όπως το e-περιοδικό, το ραδιοφωνικό σταθμό κι ένα φόρουμ γεμάτο από διάφορα θέματα, καθώς και άλλες ενότητες, μερικοί να έχουν ως βασική ενασχόληση το ξεκατίνιασμα.

Τι έγραψε ο/η ταδε στο μπλογκ, τι σχολίασε ο/η δείνα στο μπλογκ-σχόλιο του άλλου μέλους, τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις (ίσως και ο Αλέξης), καυγάδες στο διαδίκτυο, e-μαλλιοτραβήγματα, απενεργοποίηση σχολίων και ένα online παιχνίδι γάτας και ποντικού για το αν αυτό που γράφτηκε είναι κοτσάνα ή εξυπνάδα.

Ειλικρινά και μεταλύπης αναρωτιέμαι... Και απευθύνομαι σε όσους με διαβάσουν:

Για σας το MusicHeaven είναι τι λένε μερικά μέλη στα blogs τους ή πως εκφράζουν τη γνώμη τους στο forum; Ή είναι το πιο απλό πράγμα το οποίο μερικοί αδυνατούν να δούνε, μαι μουσική κοινότητα με μέλη που αγαπάνε τη μουσική;

Μην περιπλέκετε κάτι που είναι απλούστατο. Το ότι εδώ μέσα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αγαπάνε τη μουσική είναι η απλή αλήθεια. Αυτοί που συμμετέχουν στην ανάπτυξη του (όχι μόνο η Ομάδα Ανάπτυξης) απλά γουστάρουν να διαθέσουν χρόνο από την καθημερινότητά τους για να δώσουν ένα λίνκ σε ένα μέλος που ζητάει παρτιρούρες, μέχρι να γράψουν εξαιρετικές βιογραφίες για καλλιτέχνες που θαυμάζουν.

Ειλικρινά, είστε φίλοι της μουσικής ή κυνηγάτε τις μικρότητες;

Έχουν ήδη περάσει 3 μήνες από τότε που η απασχόλησή μου καθημερινά είναι η εύρεση εργασίας (4,5 μήνες συνολικά αν συνυπολογίσουμε τις μέρες που έριχνα που και που ματιές σε αγγελίες). Κι όπως κάθε Έλληνας που είναι πραγματικά άνεργος και ψάχνει για δουλειά, έχω δει κι έχω ακούσει διάφορα. Προσπαθώ όμως να μην χάνω την ψυχραιμία μου καθώς το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί είναι να επιτρέψεις στον οποιονδήποτε να σε ξεφτιλίσει και να σε μειώσει. Τεράστια υπομονή λοιπόν χρειάζεται, αλλιώς το χάσαμε το λίγο το μυαλό μας.

Εδώ στην Β.Ελλάδα η ανεργία είναι τρομακτική. Οι επιχειρηματίες μας είναι κατά κύριο λόγο μίζεροι, καθώς υπολογίζουν και τα 10 ευρώ το μήνα σαν παραπάνω έξοδο. Μου φαίνεται ότι δεν έχουν ακούσει για τη σχέση που έχουν τα κίνητρα προς τους εργαζόμενους με την αύξηση της παραγωγικότητας...

Ας κάνω έναν τριμηνιαίο απολογισμό (προσεύχομαι να μην κάνω εξαμηνιαίο...) της μέχρι τώρα πορείας στην εξεύρεση εργασίας στον ιδιωτικό τομέα:

- Αποστολές βιογραφικών: ασταμάτητα, σε ότι αγγελία μπορώ να στείλω, ακόμη και σε όσες δεν έχω τα ακριβή προσόντα (έλλειψη 3-4 ετών εμπειρίας πχ) ή έχω πάρα πολλά προσόντα (ζητά απόφοιτο λυκείου κι εγώ είμαι πτυχιούχος με γνώσεις σε αρκετά προγράμματα γραφιστικής κα). Έχω χάσει τη μπάλα με το πόσα έχω στείλει, είτε απαντώντας σε αγγελίες, είτε στέλνοντας στο έτσι βιογραφικά σε εταιρείες.

- Συνεντεύξεις: Ελάχιστες. Το ριμάδι το κινητό δεν χτυπάει. Έχουν περάσει και ολόκληρες βδομάδες κατά τη διάρκεια των οποίων δεν είχε καν αγγελίες για να στείλω. Και από τις συνεντεύξεις αυτές φυσικά, λίγες δεν βγήκαν πατάτα.

Γενικά δεν είναι ότι οι υποψήφιοι εργαζόμενοι την έχουν δει φίρμες και επιστήμονες που θα σώσουν τον κόσμο. Τα πράγματα είναι δύσκολα τόσο για τις επιχειρήσεις (αναμφίβολα, έχει κι ο πατέρας μου επιχείρηση και γνωρίζω), αλλά η εκμετάλλευση στην εργασία είναι ένα φαινόμενο που εξαπλώνεται επικίνδυνα. Έχουν στην πράξη δικαιώματα οι εργαζόμενοι τελικά;

Μαζί σας θα ήθελα να μοιραστώ μερικές περιπτώσεις για γέλια (και για κλάμματα φυσικά) από υποψήφιους εργοδότες, καθότι μερικοί την έχουν δει ευεργέτες του κοινωνικού συνόλου προσφέροντας δουλειά και το υφάκι τους σε κάνει να νιώθεις και υποχρεωμένη που σε δέχτηκαν έστω και για συνέντευξη.

Τα παρακάτω δυστυχώς έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

(Αν κάποιος από την επιθεώρηση εργασίας τα διαβάζει αυτά, ευχαρίστως να δώσω στοιχεία, διότι κάτι τέτοιοι είναι για μάζεμα...)

1. Ο εργοδότης που εκτιμά την "εθελοντική"εργασία

Είσαι νέος πτυχιούχος, ορεξάτος, χαμηλών τόνων και δεν σε ενδιαφέρει το οικονομικό; Η μεγάλη σου ευκαιρία είναι να δουλέψεις τσάμπα γα μερικά έτη ώστε να αποκτήσεις εμπειρία. ΤΣΑΜΠΑ. ΧΩΡΙΣ ΠΛΗΡΩΜΗ. ΔΩΡΕΑΝ. Κι αν σου προσφέρουν πληρωμή θα την αρνείσαι κατηγορηματικά, εσύ θες μόνο να μάθεις!!! Γιατί είσαι και γαμώ τα τυπάκια και το μόνο που θες είναι να μάθεις (το ξαναλέμε για έμφαση).

Η εναλλακτική σου είναι να φύγεις για την Obamaland και να δουλεύεις νυχθημερόν για Εβραίους οι οποίοι θα σε πληρώνουν 5000 ντόλαρς το μήνα αλλά ζωή δεν θα 'χεις. Κι όταν έρθεις στο Ελλάντα θα σε προσλάβει αυτός ο μάγκας ο οποίος θέλει τους καλύτερους υπαλλήλους για να του βγάζουν δουλειά. Κι αυτός να τους βγάζει το λάδι...

2. Ο εργοδότης που δίνει πολύ παραπάνω από το βασικό μισθό.

Αφού σε ρωτήσει σε τι έχεις δουλέψει και τι ξέρεις να κάνεις, σε ρωτάει τι είναι αυτό που τελείωσες (αυτή είναι η αγαπημένη μου ερώτηση!) του αραδιάζεις και το σεντόνι με τα προγράμματα που γνωρίζεις (μέχρι και κουβέντα για τις διαφορές του Adobe CS2 με CS3 είσαι έτοιμος να ανοίξεις) σου ανακοινώνει περίτρανα γεμάτος υπερηφάνεια ότι θα σου δώσει λίγο παραπάνω από το βασικό που είναι κοντά στα 1000 ευρώ... ΜΕΙΚΤΑ.

Κι όταν εσύ είσαι ένα βήμα πριν να βγάλεις τα κωλοπτυχία που τόσα χρόνια διάβαζες να αποκτήσεις και να του τα τρίψεις στη μούρη, σου υπενθυμίζει το βασικό μισθό ανειδίκευτου εργάτη (630 ευρώ) και σε διαβεβαιώνει ότι θα πληρώνεσαι παραπάνω, κοντά στα 700 ευρώ. Και είναι αυτονόητο ότι θα προσληφθείς ως ανειδίκευτο προσωπικό, το οποίο όμως θα στήσει ιστοσελίδα, θα δουλεύει ως γραφίστας, θα βγάζει προσφορές, θα μιλάει με τους πελάτες για το τομέα αυτό, κλπ. Επίσης σε ρωτάει αν είσαι πρόθυμος να δεσμευτεις να δουλεύεις στον Large επιχειρηματία για περισσότερο από 1-2 έτη, διότι επιθυμεί μακροπρόθεσμη συνεργασία. Και ύστερα ξυνίζουν όσοι προσλαμβάνονται ως υπάλληλοι γραφείου αντί για βοηθός γραφίστα. Φευ!

3. Ο εργοδότης που ψάχνει πολυσουγιά

Είσαι προιόν telemarketing, δεν εξηγείται αλλιώς. Σαν τους αποχυμωτές που λειτουργούν και ως ατμοσίδερα. Θα βγάζεις σχέδια για μπλουζάκια στον υπολογιστή, θα φτιάχνεις τους υπολογιστές αφού είπες ότι πιάνουν τα χέρια σου με το κατσαβίδι, θα ανανεώνεις την ιστοσελίδα, και άμα δεν έχεις δουλειά ή μας πιέζει η ημερομηνία παράδοσης θα διπλώνεις και μπλουζάκια, μην σε έχει εκεί και κάθεσαι και δεν κάνεις τίποτα και πληρώνεσαι έστω κι ένα τέταρτο της ώρας τσάμπα.

Το πρόβλημα του είναι ότι έχεις πτυχίο ΑΕΙ. Είναι εκπληκτικό το γεγονός πως "δεν ξέρει" σχεδόν κανείς ΑΝ αναγνωρίζεται και αυτός ήθελε να πάρει ένα παιδί με απολυτήριο λυκείου που να ξέρει Photoshop... Και ο καημένος δεν ξέρει πως θα τα βγάλει πέρα η επιχείρησή του με 50 ευρώ παραπάνω το μήνα που θα κληθεί να σε πληρώνει, άσχετα αν είναι ντυμένος ο ίδιος με το τελευταίο Armani. Είναι βάσανο...

4. Ο εργοδότης που προπληρώνει, σαν τις πιστωτικές ένα πράγμα.

Του έφυγαν 2/3 άτομα στο σχεδιαστήριο και προτίθεται να σου δώσει ένα μισθό προκαταβολή προκειμένου να πάρεις αμάξι για να πηγαίνεις στη δουλειά. Θα είσαι σαν δημόσιος υπάλληλος γιατί δεν θα δουλεύεις σαββατοκύριακα. Στην προσφορά μισθού προτίθεται να σου δώσει και 850 ευρώ, διαπραγματεύσιμα, ξεκαθαρίζοντας πως είναι τρελοχουβαρντάς και απορεί γιατί δεν πιστεύεις σε αυτά που ακούς...

Η ξενάγηση στους χώρους της εταιρείας συγκρίνεται μόνο με μια βόλτα στην Disneyland, μόνο που εδώ αντι για τον υπερχαμογελαστό Μικυ Μάους, στο απομονωμένο γραφείο όπου θα περνάς 8 ώρες την ημέρα θα συνυπάρχεις με 2 ήδη εργαζόμενα άτομα τα οποία δεν σου γνέφουν καν όταν τους λές καλημέρα, αφου ο υποψηφιος εργοδοτης σε συστήσει. Το μονο που μένει είναι να πεις στον εργοδότη ότι ξετρελάθηκες με την πρώτη άποψη του εργασιακού περιβάλλοντος  και της ιδέας της δουλειάς και ότι θες να ξεκινήσεις άμεσα δουλειά γιατί καίγεται. να παραδόσει παραγγελίες. Α, και μην ξεχνάς την προκαταβολή του μισθού για το αμάξι ε...

5. Ο μεγάλος businessman που την είδε Βγενόπουλος

Σου λένε να πας για συνέντευξη μεταξύ 11-11.30. Μπαίνοντας  στους χώρους της εταιρείας είναι απόλυτα φυσιολογικό να συναντήσεις άλλες 10 κοπέλες που έχουν έρθει την ίδια ώρα για συνέντευξη και όλες μαζί περιμένετε όρθιες τον διευθυνταρά (που εννοείται δεν έχει έρθει ακόμη γιατί έχει δουλειές...) για να σας δεχτεί μία μία. Όταν φτάνει η σειρά σου μετά από μιάμιση ώρα υπομονής (και το ένστικό σου λέει ότι η υπόθεση είναι πατάτα, αλλά εσύ πας για να μην πεις ότι δεν πήγες...), ο διευθυντής δεν σου συστήνεται καν, κοιτάει το βιογραφικό σου (δεν πρόλαβε εδώ και 5 μέρες να το δει ο καημένος...) και σου λέει ότι τα προσόντα σου δεν κολλάνε με το θέμα "καταχώρηση πληροφοριών σε ERP" και σου πετάει τη λέξη τιμολόγιο με ύφος που μοιάζει σε έναν γιατρό που εξηγεί την εγχείρηση σκωληκοειδίτη σε ένα πεντάχρονο.

Μετά θέλει να σου εξηγήσει τι σημαίνει πληροφορία, τη στιγμή που εσύ τέλειωσες πληροφορική και μαθαίνεις μετά από 6 χρόνια τι σημαίνει τελικά το δεύτερο συνθετικό του πτυχίου σου. Τέλος σου δηλώνει ότι θα ήθελε να προσλάβει όλες τις κοπέλες (που χασανε τη μέρα τους για να πάνε για συνέντευξη στον σωσία του Μπουγά) αλλά δυστυχώς μπορεί να προσλάβει μόνο 2. Φεύγεις από το γραφείο πλημμυρισμένη από δέος και εκτίμηση για τον επιχειρηματία σωβράκων και για την προσφορά του στην κοινωνία.

____________________________________________________

Σνιφς... συγκινήθηκα που θυμήθηκα όλες αυτές τις εμπειρίες υπερπροσφοράς εργασίας και υποδείγματα εργασιακών καθεστώτων. Τελικά έχει πλάκα να είσαι άνεργος, μαθαίνεις πολλές αστείες ιστορίες για να διηγείσαι στο μπλογκ σου...

ΥΓ: ΝΑ σημειώσω ότι ψάχνω και για καμιά ψιλοδουλειά ώστε να βγάλω κάνα φράγκο αλλά κι από αυτό έχω βρει μόνο Λουλουδού στο Μπουρου Μπουρου...

ΥΓ2: Μαθηματα ιδιαίτερα δεν κανω διοτι ΔΕΝ το εχω με το καθηγητιλίκι. 

ΥΓ3: Εννοείται ότι οι υπερωρίες δεν πληρώνονται σε μερικούς κλάδους, γι' αυτό μην μου γκρινιάζετε μερικοί...