τα σφυριά, και χτρουιιιιιιτςςςς χρουιιιιιτςς χρρρρρ τα τρυπάνια, και χρααατς χρααατς το μιστρί για να καθαρίζει το ντουβάρι και τα σπασμένα πλακάκια...

Και γυρίζει το κεφάλι μου καθώς ένα τρυπάνι στο πρώτο πλακάκι-θύμα του μπάνιου της Κας Μάρθας από πάνω με ξύπνησε και δεν άκουσε που έλεγα απελπισμένα "ΛΙΙΙΓΟ ΑΚΟΟΟΜΑΑΑ"

Όχι, είχα ένα ανελέητο πρωινό ξύπνημα. Το δεύτερο στη σειρά. Αν και χτες είχα ένα hangover κάτσε καλά... Δεν ξαναπίνω τόσο κρασί. Και να πείς είχα κανένα νταλκά, καμιά στενοχώρια, καμιά απογοήτευση, όχι! Απλά φιλοδοξίες για το multidirla competition είχα... Μάλλον έχασα. Δεν πειράζει. Το στομάχι μου μόνο το πείραξε λίγο. Εκεί τα γλίτωσα γενικά τα σφυριά και τα τρυπάνια...

Έχω ένα μάντρα από προχτές κι εγώ- "ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΙΝΩ ΤΟΣΟ". Και να φανταστεί κανείς πέρσι ιδρύσαμε με 5 άλλους μπεκρούλιακες την ΓΚΑΦΑ- Γενικό Κίνημα Αλκοολικών Φοιτητών AIESEC- με σήμα το Southern Comfort.

Αχ... άλλες εποχές.

Τώρα έχουμε τρυπάνι και σφυρί ταυτόχρονα στο μπάνιο της κυρίας Μάρθας. Αν την βγάλω πάντως σήμερα χωρίς νευρικό κλονισμό...

Καλημέρα σας!!!

Δεν θέλω να κοιτάς
Δεν θέλω να σε ξέρω
Δεν θέλω να μ' αγαπάς

Χτες πήγαμε μαζί με τον φίλο μου τον Στάθη (sagra) στην διπλή συναυλία των ΜΠΛΕ και του Craig Walker (πρώην τραγουδιστής των ARCHIVE) στο Principal Θεσσαλονίκης. Ένα 4ωρο σχεδόν καλής μουσικής και πραγματικά άξιζαν τα 20 ευρωπουλάκια.

Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται από τις 9 το βραδάκι για να πιάσει τις καλές θέσεις. To Principal είναι ένας άνετος συναυλιακός χώρος, με πολύ καλή ακουστική και καλή διάταξη των τραπεζιών, δίχως να σου αφήνει γεύση από σκυλάδικο. Χωρίς να έχουμε κάνει κράτηση, βρήκαμε ένα καλό stand που μας επέτρεπε να έχουμε καλή άποψη της σκηνής από το πλάι. Το πρόγραμμα ξεκίνησε στις 22.15 περίπου με τον Craig Walker να ανεβαίνει πρώτος στη σκηνή και να παρουσιάζει τα δικά του κομμάτια.

Η αλήθεια είναι ότι περισσότερο για αυτόν ήθελα να πάω- τους ΜΠΛΕ μπορείς να τους ξαναδείς πολλές φορές live-, γιατί ήθελα να τον ακούσω από κοντά να λέει το Again, Goodbye και το αγαπημένο του ελληνικού κοινού (φήμη που επιβεβαιώθηκε χτες) F**k you anyway. Ήταν όμως λίγο κρύος απέναντί μας, είπε ότι ήταν κουρασμένος και ήταν ο πληκτράς του που παρουσίαζε τα περισσότερα τραγούδια. Στο τέλος είπε και 4 κομμάτια από το παλιό του συγκρότημα. Φωνάρα, πολύ ωραία τραγούδια, ωραίες μελωδίες... ΑΛΛΑ δεν μας ζέστανε σαν κοινό. Sorry Craig, περίμενα καλύτερα... Στο τέλος είπε bye ορθά κοφτά, μάζεψε τα σκονάκια του κι έφυγε. Τέσπα, ο ντράμερ του έβγαλε και μια φωτογραφία το κοινό πριν φύγουν από τη σκηνή και έσωσε τον τίτλο "αγενείς".

Μετά τον Craig όμως πιάσαμε φωτιά! Και στην περίπτωση των ΜΠΛΕ επιβεβαιώθηκαν οι φήμες που τους ήθελαν να είναι εκπληκτικοί στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Η φωνή της Τζώρτζια, η γλυκιά Νατάσα, ο Παπάζογλου στην κιθάρα σε μεγάλα κέφια, ο Χρήστος Κουτσούρης με τους χορευτικους του ρυθμούς στα ντράμς και ο γλυκύτατος Stefan μας κράτησαν παρέα 2 ώρες με επιτυχίες των ΜΠΛΕ και μεγάλες ξένες rock επιτυχίες (Fisherman, All Meshed Up, Washing Machine, Hush, etc). 2 το πρωί το διαλύσαμε... Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να γράψω κάτι παραπάνω, εκτός του ότι όσοι δεν τους έχετε δει, σίγουρα να πάτε όποτε σας δοθεί η ευκαιρία.

Μετά από αυτήν την υπέροχη λοιπόν βραδιά, ετοιμάζομαι για άλλη μια υπέροχη βραδιά με την παρέα του ΜΗ στη Θεσσαλονίκη.

ΥΓ: Στα πλην της βραδιάς η ηλίθια υπάλληλος σε κρεπερί απέναντι από το γήπεδο του Άρη στη Χαριλάου και οι σουρομένοι οδηγοί στην εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Μουδανίων. Φοβάσαι να οδηγήσεις ακόμη κι αν εσύ δεν έχεις πιει...

ΥΓ2:Περίμενα να δω περισσότερο κόσμο, αλλά μπά...

Είσαι μια ξανθιά που ζει το δικό της παραμύθι.

6,5 χρόνια σχέσης με έναν κούκλο DJ.

Μένεις στην ίδια πολυκατοικία με τις κολλητές σου από το σχολείο.

Την ημέρα των γενεθλίων σου (14/2) μαθαίνεις πως είσαι έγκυος.

Ο καλός σου έχει φρικάρει γιατί έχεις φροντίσει αρχής γενομένης ένα μήνα πριν να του λες πότε είναι τα γενέθλιά σου και ότι περιμένεις έκπληξη.

Κάνεις τις δουλειές σου όλη μέρα, λίγο πριν γυρίσεις σπίτι, οι φίλοι σου (όπως κάθε χρόνο) σου κάνουν πάρτυ έκπληξη, με την ίδια συνταγή κάθε χρόνο, κι ενώ περιμένουν να μπεις στο σπίτι, ακούνε το μήνυμα του καλού σου στον τηλεφωνητή: "Θέλω να χωρισουμε?! Α! Χρόνια Πολλά Βρε!"

Τα ευτράπελα ξεκινάνε με τους φίλους σου να προσπαθούν να σε κάνουν να μην ακούσεις τον τηλεφωνητή, να χοροπηδάνε, να λένε διάφορες ατάκες, μέσα σε 3 ώρες να έχουν κάνει 3 φορές σεξ (είτε με τον ίδιο παρτενέρ, είτε με διαφορετικό), ο καλός σου να νομίζει ότι μπορεί να σε ξεπεράσει αλλά μετά από 3 ώρες να συνειδητοποιεί ότι έκανε λάθος, και μέσα στον πανικό από φλαμέγκο, πίτσα hut, παρουσίαση tupperware, ισπανούς ξεμείναντες από κρεβατοφιέστα της μιας κολλητής, ακούς τελικά το επίμαχο μήνυμα στον τηλεφωνητή, λες 'Μόλις χώρισα' και βουτάς τη μάπα σου στην τούρτα. (Εν τω μεταξύ ακούγεται και μεγάλη επιτυχία της Λίτσα Διαμάντη με φωνητικά της Μακρυπούλια σε διασκευή Μίκρο και κοιτιέσαι με τους υπόλοιπους στο σινεμά προσπαθώντας να καταλάβεις τι έγινε...)

Στη συνέχεια περνάς τα στάδια του χωρισμού (κάτι για κατάθλιψη, οργή, εκδίκηση κλπ) σε 10 λεπτά μέσα (πραγματικός χρόνος), σπάς όλα τα CD του καλού σου (για κάθε CD που έσπαγε, πονούσε η καρδιά μας και κάναμε 'αχ' μέσα στην αίθουσα...) αποπειράσαι να τον εκδικηθείς με το pizza boy, και τα ξαναβρίσκετε στη μέση κεντρικού αθηναϊκού δρόμου ανακοινώνοντάς του πως θα γίνει μπαμπάς.

Κι επειδή είναι ταινία και θες να αναβιώσεις τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο, τραβάς στο φινάλε κι ένα γάμο μεταξύ του λαμαρινά και του Ισπανού που τα βρήκανε μεταξύ τους, και τελειώνεις την ταινία με τη φράση "Α! Γεννάω"

________________________________________________________________

Θεέ και κύριε, έδωσα και λεφτά για να δω μια από τις μεγαλύτερες πατάτες στο σινεμά. Ένα μπάχαλο, παραγωγή που θα μπορούσα να γυρίσω με τους φίλους μου πολύ καλύτερα, ούτε πλοκή, κρύα αστεία, ξενέρωτο όλο το καστ, μια τρύπα στην μαύρη τρύπα...

Το μόνο καλό αστείο της ταινίας, τα home-made φορέματα της μαμας-Κωνσταντινίδου, οι διάφορες μεταμφιέσεις του Καραμίχου και της Μονογιού σε Batman-Catwoman, Μαμούθ-Scrat (από την Εποχή των παγετώνων) και στο φινάλε σε ναυαγοσώστες του Baywatch ως κομμάτι της σεξουαλικής ζωής του ζευγαριού με τίτλο 'κινηματογραφική βραδιά'.

Περιμένετε το dvd ή αν δεν την δείτε και καθόλου, δεν πειράζει.

ΥΓ1: Χάσαμε το Juno για αυτήν την ηλιθιότητα

ΥΓ2: Την επόμενη φορά θα διαλέξω εγώ ταινία να δούμε με τον καλό μου. Μετά το 'I am Legend', 'Mind Hunters'(εδώ αηδίασα με τα αίματα...), κι αυτό, δεν μπορώ... Ξέχασε το 10000 BC!

ΥΓ3: Συνιστώ στους ηθοποιούς να μην την συμπεριλαμβάνουν στο βιογραφικό τους...

Μετά το ντράβαλο που έγινε τελευταία με την παρέα και άρχισα να ταξιδεύω στο τι έφταιξε και τι πήγε στραβά, θυμήθηκα ένα περιστατικό που στη σκέψη του μετά από σχεδόν 5 χρόνια ακόμη γελάω ανεξέλεγκτα. Ε, είναι και το καρναβάλι που μας πέρασε οπότε .... Θα καταλάβετε στη συνέχεια!

Είμαστε παρέα 6 κοριτσιών που τελειώνουν το 1o έτος στη σχολή (τμήμα Εφ. Πληροφορική όλες, εμείς διαβάζαμε στο λύκειο πολύ, έχει σημασία). Ηλικίες 18+ (ούτε μια δεν τα είχε κλεισει τα 19!), οι 2 είχαν σχέση, άλλες 2 ειμασταν ελευθερες και πάλι μετά από 2 ολιγόμηνες σχέσεις και πάμε στη Μύκονο με τα φοιτητικά πακέτα μέσα Μαΐου.

Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την εποχή δεν επικρατεί πανικός στη Μύκονο, οπότε βλέπεις ότι έχουν αρκετούς Πέτρους-Πελεκάνους, γύρους και σάντουιτς σε pocket size (δεν ήξεραν ότι είχαν να κάνουν με σαλονικιές και σέρβιραν τέτοιες μερίδες;;;) και παγωμένες παραλίες. Γυρνάμε κάθε βράδυ από club σε club και από after σε after... Οι ετεροφυλόφυλοι είναι περισσότεροι από ομοφυλόφιλους οπότε αναπτερώνονται οι ελπίδες μπας και βρούμε κανένα γκομενάκι-φοιτητή που επίσης πήγε στη Μύκονο με το γκρουπ μας.

Εκεί που σουλατσάρουμε στα σοκάκια βλέπουμε το θρυλικό bar Pierro's. Η περιέργειά μας υπερνικά και προχωράμε αγκαζέ 3 δυάδες κορίτσια βλέποντας καθόλου διακριτικά τι γίνεται μέσα στο pierro's...

Εννοείται κοιτάμε με ύφος κοτοπουλάκι που ψάχνει τη μαμά-κότα μόλις βγήκε από το αυγό, μην μπορώντας να επικεντρωθούμε αν θα στρέψουμε το αθώο μας βλέμμα στη ξανθιά μπούκλα, στο μπλε ελεκτρικ δερμάτινο παντελόνι, στους τύπους που μας θύμιζαν τους θαμώνες του bar "Μπλε Αμοιβάδα" από τη μεγάλη των μπάτσων σχολή νο1, σε εξωφρενικές κομμώσεις και στον Λάκη Γαβαλά που έκανε περιχαρής βόλτες στα σοκάκια με ένα φτερό στο κεφάλι, κοιτάμε σαν χάνοι στο pierro's και μας κοιτάει μια ξανθιά ύπαρξη...

Σαν τις χαζές κοιτάμε κι εμείς την ξανθιά ύπαρξη με τρελούς χρωματικούς συνδυασμούς και στραζ στα ρούχα, αλλά αυτό που κάνει εντύπωση είναι η ξανθιά μπούκλα (περμανάντ έκανε) που θυμίζει κακό χτένισμα μεξικάνικης σαπουνόπερας. Ώσπου η ξανθιά ύπαρξη μας χαμογελάει, γλείφει/δαγκώνει τα χείλια και αναφωνεί προς την κατεύθυνσή μας:

ΑΡΝΑΚΙΑ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΣΑΣ ΣΦΑΞΑΝΕ???

Δευτερόλεπτα αργότερα, αγνοώντας τακούνια και καλό ντύσιμο και όταν φτάσαμε τρέχοντας στην παραλία της χώρας της Μυκόνου (ακόμη πιανόμαστε αγκαζέ και φωνάζουμε 'κουνήσου!!!' 'γρήγορα!' 'αααααααα!!!!!') πεθάναμε στα γέλια για αρκετή ώρα, κοκκινήσαμε από την αναστάτωση και σιγουρευτήκαμε ότι αφήσαμε το αποτύπωμά μας στην παρέα του pierro's. Ανασυγκροτηθήκαμε και συνεχίσαμε προς το CLUB που ήταν ο αρχικός μας προορισμός...

Συμπέρασμα: Να γιατί ο Κούγιας δεν θέλει τα παιδιά του να πάνε στη Μύκονο...

Θεωρώ αδιανόητο να μην επιτρέπουμε σε κάποιον πολίτη/ πολιτικό να μην εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του (όπως επίσης θεωρώ αδιανόητο να δέρνουμε φορώντας την σβάστικα ή μαύρη κουκούλα τους άλλους που δεν συμφωνούν μαζί τους)

Καλά έκαναν λοιπόν όσοι έκαναν τα συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη χτες (καλά θα έκαναν όμως και μερικοί να λένε στον κόσμο ότι Μακεδονία δεν είναι μόνο τα Σκόπια, αλλά και η ΝΑ Αλβανία, και η ΝΔ Βουλγαρία και φυσικά η περιοχή που γεννήθηκα και μεγάλωσα εγώ με άλλους)

Καλά έκαναν και μάζεψαν κόσμο (μεγάλο μέρος του οποίου πήγε εκεί επειδή τον πήραν τηλέφωνο από το σωματείο/κατηχητικό/οργάνωση/ενορία της γειτονιάς/κλπ, αλλά μένει αμέτοχος σε άλλους αγώνες και προτιμά τον καναπέ του)

Καλά έκανε ο γείτονας και πήγε να υψώσει τη φωνή του μαζί με άλλους στο παλαί ντε σπορ (καμιά φωνή στην πολυκατοικία δεν υψώνει ποτέ όμως για το τομάρι στον τρίτο που πάντα χρωστάει πόσων μηνών κοινόχρηστα με αποτέλεσμα να του πληρώνουμε μια ζωή τη θερμανση και οι γιοι του ως ένδειξη ευγνωμοσύνης να πετάνε τα χρησιμοποιημένα προφυλακτικά στα σύρματα που απλώνει η μαμά μου... οκ αυτό είναι γκρίνια... σορρυ)

Καλά έκανε ο Καρατζαφέρης, ο Άνθιμος, ο Ζουράρις και όλοι όσοι μίλησαν στον κόσμο...

Αυτό που δείχνει η εικόνα όμως είναι εθνική ξεφτίλα.

Ξεφτίλα.

Να σας το συλλαβίσω κιόλας αν δεν το καταλάβατε.

ΞΕ - ΦΤΙ - ΛΑ

Εκτός αν θελησαν να δείξουν έμμεσα την στήριξή τους στα έθιμα του Τριωδίου και στο πνεύμα των ημερων... Αυτό δεν το σκέφτηκα... Πάω πάσο.

Ντροπή μας.

Οι κανόνες απλοί. Δικοί μου.

Ναι, καινούριο το παιχνίδι. Σκοπεύω να σπάσω όλα τα ρεκόρ.

Το παιχνίδι έχει 4 επίπεδα, διαφορετικά, εναλλασσόμενα:

1. Εγώ θα μειδιάζω.

Εσύ θα είσαι ώριμος .

2. Εγώ θα χαμογελάω.

Εσύ;

3. Εσύ θα θυμώνεις.

Εγώ πάλι θα χαμογελάω

4. Εγώ πάντα θα χαίρομαι και θα χαμογελάω.

Εσύ; Θα κάνεις καλύτερο χρόνο από μένα;

Σκοπός του παιχνιδιού είναι να ωριμάσω ολοκληρώνοντας με επιτυχία όλα τα επίπεδα.

Οι παίκτες έχουν δικαίωμα να εγκαταλείψουν το παιχνίδι όποτε θέλουν

Όταν μείνει ένας, εγώ θα γελάω δυνατά

Ξεκινά ο πιο χαρούμενος, ο πιο ανώριμος παίζει τελευταίος.

__________________________________________________

Για να δούμε, θα το αντέξεις τόσο γέλιο;;; Τόση χαρά;;; Θυμήσου, εσύ με κάλεσες. Κι εγώ αποφάσισα να δεχτώ, αν και αργά.

Αχ... Αν βλέπεις έτσι τη ζωή μας μικρό μου, είσαι μια κούκλα της Barbie.