Γυάλινο πρωινό παίζει στα στόρια
  τα  μάτια σου φωτίσαν χίλια χρώματα…
    Μετά, σε ξανακέρδισε ο ύπνος
        και μοιάζεις σαν εικόνα σε λευκώματα.

 Παιχνίδι παιδικό το ξύπνημά σου:
   μια αχτίδα φως που πέφτει στο κρεβάτι σου
      πουλιά που μόλις έχουν επιστρέψει
         κι η ζαχαρένια μπάντα της αγάπης σου...

     Έβλεπα πριν λίγο στην TV το "Ράδιο αρβύλα"  με τον Κανάκη και τους αποδέλοιπους, και  περιδεής άκουσα κάτι, που άνετα και μακράν μπορεί να χαρακτηριστεί η απόλυτη μαλακία όχι της μέρας απλά, αλλά, και της εβδομάδας, και του μήνα... Αδύνατον να μην την μεταφέρω. Τέτοια πράγματα πρέπει να γράφονται με χρυσά γράμματα στην βίβλο με τις αθάνατες φράσεις.... Λοιπόν...
 Κάποιος, -κάποια παίρνει συνέντευξη απο  τον Μάρκελλο Νύχτα, έναν  ... στυλίστα. Το όλο στήσιμο και το στυλάκι του τύπου, όπως πάντα σ' αυτό το συνάφι, εξαιρετικά ιδιαίτερο  ... τέλος πάντων....

Ερώτηση : Φοβάστε τον θάνατο;  

Απάντηση :       ΟΧΙ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΦΟΒΑΜΑΙ, ΓΙΑΤΙ...
    (απειροελάχιστη σιωπή, και...)    
                    
                       ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ,
                ΟΛΟ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ...