Έπειτα απο έντονες πιέσεις, παραδίδω στο φως ένα απόσπασμα απο το ορεσίβιο δράμα "Μπριζονέας δεσμώτης".

Σύνδεση με τα προηγούμενα.

Ο μυθικός κτηματοτιτάνας Μπριζονέας, αποσπά δόλια απο τον Δια-χειριστή το δικαίωμα ψήψου για τα Premium blogs, κατεβαίνει στον κόσμο των θνητών και αρχίζει να ψηψίζει για premium όποιο blog βλέπει μπροστά του, συχνά με κριτήρια που κανείς δεν κατανοεί. Τιμωρείται σκληρά, με το να αλυσσοδεθεί στην κορυφή του Καυκάσου, δίπλα στην ιδιωτική του κάβα. Κάθε βράδι, ένα φρικτό αλκοολικό όρνεο, ο Ρούχλωνας, τον επισκέπτεται και τού τσακίζει την κάβα, ενώ αυτός παρακολουθεί ανήμπορος. Την άλλη μέρα,η κάβα έχει αναπληρωθεί, αλλά ο Ρούχλωνας ξανάρχεται και την σακατεύει πάλι, κ.ο.κ.

 Λοιπόν...

Τα φώτα ανάβουν, δείχνοντάς μας το γνωστό τοπίο με την κολώνα, το παλληκάρι, και τα σχετικά. Ακούγονται οι φωνές του χορού...

"ΕΛΕΛΕΥ, ΙΟΥ, ΙΟΥ !!!"

Και ο μονόλογος του δεσμώτη, που αντηχεί δραματικά στην ερημιά...

"φευ, φευ, τι ποτ' αυκινάθισμα κλύω
 πέλας οιωνών;
αιθήρ δ' ελαφραίς πτερύγων ριπαίς υποσυρίζει.
Παν μοι φοβερόν το προσέρπον"...

Για λόγους ευνόητους, το υπόλοιπο κείμενο ακολουθεί μεταφρασμένο:

Ακούγονται άτσαλα φτερουγίσματα, και το φρικτό όρνεο σκάει μύτη στο βραχάκι.

(ακολουθεί ποτ-πουρί με αποσπάσματα γνωστών τραγουδιών)

 ΡΟΥΧΛΩΝΑΣ: Θα ανέβω καιιιι θα κραιπαλιάσωωωω

                            Στο πιό ψηλότερο βουνόοοο

ΜΠΡΙΖΟΝΕΑΣ: Κρίση!!! Με πιάνει κρίση!!!!

ΡΟΥΧΛΩΝΑΣ: Θέλω να πιώ όλο το Βόοοοσποροοο

ΜΠΡΙΖΟΝΕΑΣ: Ανάθεμά σε, δεν με λυπάσαι...

ΡΟΎΧΛΩΝΑΣ: Πίνω και μεθώωωωω!!!

ΜΠΡΙΖΟΝΕΑΣ: Με τελείωσεεεεες…

ΡΟΎΧΛΩΝΑΣ: Φέεεερτεεε μια κούπα με κρασίιιι!!!

ΜΠΡΙΖΟΝΕΑΣ (Εκτός εαυτού):

Καταραμένε Ρούχλωνα

που ήμουν λυτός και ρούχλωνα

μέσα στη ντούχνα, στα ποτά

και στις αναθυμιάσεις,

μου πίνεις τώρα τα ποτά

και δεν αφήνεις τίποτα

που να σου πέσουν τα φτερά

και να ξεπουπουλιάσεις…

ΡΟΥΧΛΩΝΑΣ (παγερά αδιάφορος,και φαλτσάροντας ανελέητα):

Απόψε ήρθα για να πιώ λιγάκι παραπάνω

Τέτοιος που ήσουνα λυτός, τέτοια κι εγώ σου κάνω…

(Ακούγονται φτερουγίσματα απογείωσης, και καθώς ξημερώνει, το όρνεο απομακρύνεται με οχτάρια. Το ηρωικό παλικάρι, νοιώθει τα υγρά διαμάντια να αυλακώνουν τα αλαβάστρινα μάγουλα, ενώ ο ήλιος με τις πρώτες αχτίδες του αρχίζει να

χρυσόνι

το τοπίο.  Ο χορός αποχωρεί για να βρει πατσατζίδικο, ενώ από τις βουνοκορφές του μακρινού Ολύμπου αρχίζουν να ακούγονται οι πρώτες νότες από το πρωινό πρόγραμμα του  Termite, που έχει αλλάξει ώρα για να μπορέσει να παρουσιάσει πιο αισθαντική μουσική.  Η πρώτη μπαλάντα με άρπες, εντελώς απροσδόκητα είναι ο Μπουφφφφφφ…)