Είναι ωραίο να κάνουμε αλλαγές στη ζωή μας, μικρές ή μεγάλες. Επιτέλους έκανα τη δουλειά part-time και θα δουλεύω μόνο 2 μέρες την εβδομάδα. Άντε γιατί πολύ κουραστήκαμε 2 χρόνια στο φουλ!!! Επίσης ξεκινάω το μεταπτυχιακό μου (αντε να το αρχίσω για να τελειώνω χεχε) και 1η Οκτωβρίου μετακομίζω στο νέο μου room. Αυτό από τη μια μεριά είναι καλό γιατί ειναι πολύ πιο μεγάλο και κοντά στο Πανεπιστήμιο, από την άλλη πάλι είναι σε χειρότερη περιοχή σε σχέση με το Chelsea. Δεν πειράζει όμως γιατί τώρα είναι άλλες οι προτεραιότητες. Ευτυχώς δεν έχω πολλά πράγματα να πακετάρω, ωστόσο κάθε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη!!! Αναρωτιέμαι ποιά θα είναι η αλλαγή που θα κάνω του χρόνου τέτοια εποχή...Κάτι έχω στο μυαλό μου βέβαια ;-)

    Καλή εβδομάδα να έχουμε.....

Από το site του ΟΦΣΕ ('Ομιλος Φουσκωτών Σκαφών Ελλάδος) μεταφέρω την
παρακάτω είδηση που νομίζω ότι αφορά όλους μας αλλά ιδίως τους νέους που
συνηθίζουν να πίνουν τα αναψυκτικά ή τις μπύρες, φέρνοντας σε κατ' ευθείαν
επαφή τα χείλη τους, με την επάνω επιφάνεια του αλουμινένιου κουτιού. 'Ισως
θα έπρεπε να επαναληφθεί και σε άλλα Blogs μιά και πρόκειται για μιά
συνήθη, αλλά τόσο επικίνδυνη, τακτική!

                                 ΠΡΟΣΟΧΗ

Μια γυναίκα πήγε με το σκάφος της για μια διήμερη εκδρομή.
Πήρε μαζί της μερικά κουτάκια αναψυκτικών τα οποία και άφησε στο ψυγείο του
σκάφους. Την δεύτερη ημέρα της εκδρομής την μετέφεραν επειγόντως στο
νοσοκομείο απευθείας στην εντατική μονάδα. Πέθανε δύο ημέρες αργότερα..


Η αυτοψία έδειξε ότι πέθανε από Leptospirosis. Μετά από διάφορες εξετάσεις
βρήκαν ότι
τα κουτάκια των αναψυκτικών είχαν μολυνθεί από ούρα αρουραίων, ίχνη των
οποίων βρέθηκαν αποξηραμένα στο στόμιο των κουτιών και τα οποία περιέχουν
επικίνδυνα τοξικά και άλλες δηλητηριώδες ουσίες. Προφανώς η άτυχη γυναίκα
δεν χρησιμοποίησε
ποτήρι η καλαμάκι για να καταναλώσει το αναψυκτικό της, αλλά το ήπιε
απευθείας από το κουτί.


Τα κουτιά των αναψυκτικών συνήθως αποθηκεύονται σε αποθήκες και στη
συνέχεια μεταφέρονται με φορτηγά στα σημεία πώλησης όπου και τοποθετούνται
στα ψυγεία ή ράφια καταστημάτων, χωρίς ασφαλώς να πλένονται. Μελέτες της
NYCU, έδειξε ότι η επιφάνεια των κουτιών αυτών, είναι πιο μολυσμένα και από
δημόσιες τουαλέτες, γεμάτο από μικρόβια και βακτηρίδια.


ΠΡΟΣΟΧΗ: λοιπόν, πλένετε καλά τα κουτάκια των αναψυκτικών πριν τα βάλετε
στο στόμα σας και ίσως έτσι προλάβετε άλλα θανατηφόρα επεισόδια!!!

    Επιτέλους πραγματοποίησα ένα όνειρο που είχα από παλιά...Επισκέφθηκα το Παρίσι !!!

    Όχι απλώς ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου αλλά και κάτι παραπάνω !!

    Μόλις είχα τελειώσει από νυχτερινή βάρδεια, πήρα το βαλιτσάκι μου και κατευθείαν στο Heathrow. Εκεί συνάντησα τη φίλη μου Δέσποινα με την οποία οργανώνουμε κάτι τέτοιες αποδράσεις (όταν έχουμε μαζί ρεπό...). Πτήση Air France 1371 11:15 . Φτάσαμε στο Charles De Gaulle μετά από μία ώρα ταξίδι. Η περιοχή όπου μείναμε δεν ήταν από τις καλύτερες, ωστόσο το ξενοδοχείο πολύ καθαρό και δίπλα σε μετρό.

    Πρώτη βόλτα φυσικά στον Πύργο του Άιφελ. Το βράδυ είναι η αλήθεια ότι είναι πιο εντυπωσιακός. Χωρίζεται σε 3 πατώματα με συνολικό ύψος 320 μέτρα. Το βράδυ βγήκαμε στο Saint Michel, ένας δρόμος γεμάτος κόσμο, μπαράκια με διάφορα στυλ και πάρα πολλές ελληνικές ταβέρνες!!! Αυτό όντως δεν το περιμέναμε!!!

    Η δεύτερη μέρα περιελάμβανε επίσκεψη στο Λούβρο, στην Παναγία των Παρισίων, Αψίδα του Θριάμβου, Κέντρο Georges Pompidou και διάφορα άλλα μουσεία και πλατείες.

    Το καλύτερο όμως κομμάτι ήταν την τρίτη ημέρα. Πήγαμε στη Μονμάρτη!!! Γραφικοί δρόμοι, γεμάτοι ζωγράφους και μουσικούς, κουκλίστικα μαγαζάκια για να απολαύσεις τον καφέ σου με τη συνοδεία ενός πιάνου...Από τη Βασιλική της Σακρε Κερ νιώθεις ότι έχεις όλο το Παρίσι στα πόδια σου!!! Δεν καταλάβαμε πως έφτασε το βράδυ οπότε και κατηφορήσαμε προς το Moulin Rouge.

   Όλες τις μέρες έκανε απίστευτα καλό καιρό. Αλλά όπως όλα τα ωραία, έτσι και αυτή η εκδρομή έφτασε στο τέλος της...Αυτή την ντελικάτη αίσθηση που σου αφήνει το Παρίσι πιστεύω ότι δεν τη βρίσκεις αλλού...Νομίζω ότι βρήκα την πόλη που μου ταιριάζει...

    A tout a l'heur....

    Αίθουσα τοκετών ώρα 11:40.

    Ένα ζευγάρι καταφθάνει, η έγκυος γυναίκα από την Ταιβάν υποβασταζόμενη από τον Ισπανό σύζυγό της. Περιμένουν το πρώτο τους παιδί και όπως είναι φυσικό η αγωνία είναι έκδηλη στο πρόσωπό τους. Τους καλοσωρίζω και τους οδηγώ σε ένα από τα εννέα δωμάτια της Αίθουσας τοκετών για μια πρώτη ματιά. Αυτή η ματιά περιλαμβάνει μελέτη του ιστορικού της Victoria, ψηλάφιση της κοιλιάς για να καταλάβω ποιά είναι η θέση του μωρού μέσα στη μήτρα, ακρόαση των εμβρυακών παλμών με ένα υπερηχογραφικού στυλ σε μικρογραφία μονιτορ(Sonicaid). Αυτό όμως που έχει σημασία είναι η παρατηρητικότητα, να έχεις τα μάτια και τα αυτιά σου ανοικτά. Το τελικό συμπέρασμα έχει βγει. Η Victoria δεν είναι σε ενεργό τοκετό αλλά σύντομα θα αρχίσει η διαδικασία.

    Όλη η εγκυμοσύνη ήταν απόλυτα υγιής και το παρόν στάδιο είναι το προοίμιο ενός όμορφου τοκετού. Δεν υπάρχει μαιευτικός λόγος ώστε ο τοκετός να μη γίνει στο νερο, οπότε το ζευγάρι δέχεται με μεγάλη χαρά την πρότασή μου, γνωρίζοντας ωστόσο ότι το πλάνο μπορεί να λλάξει από στιγμή σε στιγμή, καθώς τίποτα δεν είναι 100% σίγουρο στην Ιατρική γενικότερα.

    Έχει μεγάλη σημασία το στάδιο από το οποίο και έπειτα η έγκυος μπορεί να μπει μέσα στην πισίνα. Όταν η Victoria φτάνει σε αυτό το στάδιο έχω ήδη ετοιμάσει το δωμάτιο όπου βρίσκεται η πισίνα σε σχήμα οβάλ. Ο φωτισμός είναι χαμηλός, το νερό έχει ρυ8μιστεί στους 36-37οC, πετσέτες άφθονες, δε λείπουν όμως και το πιεσόμετρο, το Sonicaid, θερμόμετρο και φυσικά το σετ τοκετού. Το κουδούνι κινδύνου είναι σε εμφανές σημείο για παν ενδεχόμενο. Αν με ρωτήσετε...Ναι το έχω χρησιμοποιήσει σε άλλες περιπτώσεις οι οποίες τελικά είχαν αίσιο αποτέλεσμα αλλά μου κόστισαν κάποια χρόνια από τη ζωή μου.

    Το νερό βοηθάει να χαλαρώσουν οι μύες κι η Victoria ανακουφίζεται από τις συστολές που έρχονται κάθε 2 λεπτά αλλάζοντας συνέχεια θέση μέσα στο νερό. Ο Marcos είναι έξω από την πισίνα και αναπνέει ρυθμικά μαζί της προσπαθώντας να την εμψυχώσει. Εγώ κάθε 15 λεπτά ακούω την καρδούλα του μωρού και ελέγχω με λίγα λόγια τα πάντα. Η Victoria πιστεύει ότι δεν θα τα καταφέρει. Της εξηγώ με κάθε λεπτομέρεια τι συμβαίνει και ηρεμεί. Νιώθει ασφάλεια.

    Έρχεται η ώρα που η Victoria αισθάνεται έντονες συστολές και μεγάλη πίεση. Είναι η ώρα που αρχίζω να βλέπω σιγά σιγά ένα κεφαλάκι με πολλά μαλλιά. Η Victoria είναι γονατιστή πλέον και νιώθει από μόνη της την ανάγκη να σπρώξει.

    Ώρα 18:37 και ιδού η έκπληξη!!! Ένα μωρό κολυμπάει μέσα στο νερό!!! Βουτάω τα χέρια μου και αρπάζω το μικρό δελφίνι μια και μέχρι να βγει τελείως απαγορεύεται να το ακουμπήσω.Είναι κορίτσι!!! Η Victoria σαστίζει, δε μπορεί να πιστέψει ότι τα κατάφερε, ότι το ροδαλό κοριτσάκι που είναι λουροδεμένο μαζί της είναι στα χέρια της. Επικρατεί συγκίνηση, ακόμα και για μένα. Οσους τοκετούς και να κάνει μια μαία, κάθε ένας είναι διαφορετικός. Ο Marcos κόβει το λώρο και εγώ τους παίρνω φωτογραφίες.

   Μετά από μία ώρα η Victoria έχει ήδη κάνει μπάνιο και είναι έτοιμη να μεταφερθεί στο τμήμα των λεχώνων όπου θα κάτσει το βράδυ και η οικογένεια θα πάει σπίτι αύριο το πρωι.

   Η Victoria έμοιαζε πολύ άνετη μέσα στο νερό. Στο τέλος έμαθα ότι δεν ξέρει να κολυμπάει! Το σημαντικό είναι ότι όλα πήγαν κατ' ευχήν και το αποτέλεσμα είναι ένα υγιές μωρό. Αλλά όπως είπα και στη αρχή, τίποτα δεν είναι σίγουρο, τα πάντα μπορεί να συμβούν. Έχει σημασία όμως να ξεκινάς με μια θετική σκέψη και να προσπαθείς για αυτή :-)

   Το μόνο ίσως θύμα της όλης υπόθεσης ήταν η μέση μου καθώς έπρεπε να σκύβω για να ακροαστώ το έμβρυο. Βλέπετε η πισίνα φτάνει σχεδόν στη μέση μου. Χαλάλι όμως και πάλι θα το έκανα.