Με αφορμή τη σειρά «Η αίθουσα του Θρόνου» διαπίστωσα πόση αλήθεια κρύβει το μικρό απόσπασμα που εμφανίζεται αρχικά…

" Έρχεται κάποια στιγμή που η μεγαλειότητά μας…
  ο Εαυτός μας…
  είναι ανάγκη να περάσει στη Αίθουσα του Θρόνου…
  με τους δύο αυλικούς του…
  το Νού και την Καρδιά…
  για να αποφασίσει πάνω στον καταστατικό χάρτη της ζωής του…
  για το μέλλον του δηλαδή."

Τότε ακριβώς είναι η στιγμή που ο καθένας κλείνεται στο bubble του, έκφραση ίσως η πιο εύστοχη που έχω ακούσει από μια γνωστή μου.

Οι επιλογές γίνονται πάντα με βάση το Ναι και το Όχι

Όπως είχε γράψει και ο Κωνσταντίνος Π. Καβάφης…

"Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
 που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι να πούνε.
 Φανερώνεται αμέσως όποιος το ‘χει έτοιμο μέσα του το Ναι
 και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησή του.
 Ο αρνηθείς δε μετανοιώνει.
 Αν αναρωτιούνταν πάλι, Όχι θα ξαναέλεγε.
 Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο το Όχι – το σωστό – εις όλην τη ζωή του."

Είναι γενικά αποδεκτό πως το Όχι είναι πιο δύσκολο να ειπωθεί. Δύσκολα αρνείσαι ή απαρνείσαι.

Πολύ θα θέλαμε να υπάρχουν μέσες λύσεις και ενδιάμεσες καταστάσεις. Όμως, αυτή η τρίτη όψη του νομίσματος, το γύρω-γύρω δηλαδή, δεν αφορά σε μια τρίτη επιλογή…

Έχει να κάνει με την τοποθέτηση του εαυτού μας απέναντι στην επιλογή μας…

Η στιγμή που ανεβαίνει κάποιος στο θρόνο του είναι όταν παύει να είναι διώκτης του εαυτού του και κριτής του τετελεσμένου.

Τότε ζεις…

Κορώνα ή Γράμματα… ??

p.s λόγω τεχνικής δυσκολίας δε μπόρεσα να βάλω το βιντεάκι που ήθελα...

αξίζει όμως να το δείτε...ένα ποτ-πουρί από καλές και αγαπημένες ταινίες ντυμένο με την εκπληκτική μελωδία της Ε. Ρεμπούτσικα...

https://www.youtube.com/watch?v=3cHgpWU3kVI&feature=related