Καταρχήν εννοώ την οδό,όχι το κρασί.

Ρε παιδιά μπορεί να μου πει κάποιος ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ πάνε όλοι αυτοί που παίρνουν τις συγκοινωνίες 11 η ώρα το πρωί????Στις 7:00, στις 8:00 να το καταλάβω,αλλά στις 11:00?Χριστός κι Απόστολος Γκλέτσος!!!

Πάω το πρωί στην στάση να πάρω το λεωφορείο να κατέβω Πειραιά,για να πάρω το τρένο να ανέβω Αθήνα.Τελικά αυτή η διαδρομή είναι όπως η ζωή μου τις τελευταίες εβδομάδες...πάνω-κάτω,πάνω-κάτω.(’σχετο...)

Έρχεται ένα όχημα από αυτά που ¨φέρουν¨ τον λαό (λεωφορείο δηλαδή),αλλά η κατάσταση στο εσωτερικό του θυμίζει φορτηγό-ψυγείο που μεταφέρει κρέατα.Ο ένας πάνω στον άλλον.Αποφασίζω να περιμένω το επόμενο.Δεν μπορεί...θα είναι καλύτερη η κατάσταση.Καταφτάνει μετά από κάνα δεκάλεπτο έτερο όχημα.Αυτή την φορά θυμίζει κονσέρβα."Σαρδελέ" κατάσταση.Ωστόσο,δεν με παίρνει να περιμένω το μεθεπόμενο.Το παίρνω.Ή επιβιβάζομαι τέλος πάντων,όπως θέλετε.

Το περιεχόμενο της κονσέρβας ποικίλο,αλλά με το μεγαλύτερο μέρος του εεε...ηλικιωμένο κατά τι.Βγήκαν παγανιά "τα παιδιά" να κάνουν τα ψώνια τους στον Πειραιά.Κι εντάξει,αυτό καθαυτό δεν με χαλάει.Καλά κάνουν.Να κάνουν και την βολτίτσα τους.Αλλά....

Σήμερα που βρέχει και γίνεται της πουτ*%ας σε όλους τους δρόμους?Σήμερα,που στην καλύτερη περίπτωση η διαδρομή Νίκαια-Πειραιάς γινόταν σε μισή ώρα?Ούτε εχθές,αλλά ούτε και προχθές που είχε καλό καιρό.Σήμερα.Έτσι για να γουστάρουμε.Να είμαστε αγκαλιασμένοι όλοι μαζί στο λεωφορείο μπας και αγαπηθούμε. Εγκλωβισμένοι στην οδό Ρετσίνα...

Είμαι λοιπόν κι εγώ μια σαρδέλα από τις πολλές (περίεργη,δεν λέω...γεροντοκόρη που λέει και ο μπαμπάς μου) και προσπαθώ να πιαστώ από κάπου,χωρίς να "βάλω χέρι" σε κάποιον,αλλά και να αποφύγω να μου "βάλουν". (Χέρι).

Μπροστά μου ένας κύριος,μεσήλιξ,ο οποίος βρωμάει και ζέχνει.Αν είναι δυναμόν!Εν έτει 2007 να βρωμάς!Μα τον Τουτάτη,αν αποκτούσα κάποτε εξουσία,θα επέβαλλα πρόστιμο σε όσους βρωμάνε.Και βέβαια,σε καμία περίπτωση δεν εννοώ τους clochards,αλλά όσους έχουν σπίτι,σαπούνι,νερό,αποσμητικό,καθώς και πλυντήριο και σκόνη πλυντηρίου!!!

Δίπλα μου,μια γυναίκα,επίσης μεσήλιξ,με βαμμένο φρύδι,έντονο πορτοκαλί κραγιόν στα χείλη και μαλλί τύπου "με χτένισαν σπουργίτια",δεν λέει να βγάλει τον σκασμό."Που οι άντρες αυτό...που οι άντρες εκείνο...και ξέρω εγώ από αυτά,γιατί έχω φάει τους άντρες με το κουτάλι" κι άλλες τέτοιες αηδίες.Καλά μανδάμ,σας πιστέψαμε.Μην ορκίζεστε.Θα το είχαμε καταλάβει κι από μόνοι μας ότι τους φάγατε....(τους άνδρες).

Από την άλλη μπάντα είναι μια κοπέλα,η οποία αποφάσισε να ακούσουμε όλοι μαζί μουσική.Να κεφάρουμε ρε παιδί μου,πως το λένε.Βάζει λοιπόν το κινητό της να παίζει δυνατά κι εμείς κουνιόμαστε στο ρυθμό του Say it right της Nelly Furtado.Στην συνέχεια όμως κάνει την ανατροπή και πέφτουμε όλοι στα πατώματα ακούγοντας Νίκο Οικονομόπουλο και Κοίτα να μαθαίνεις.Τρελλλά γλέντια!!!!!!!

Ουφ!Σας ζάλισα,ε?

 Υ.Γ. Η φωτογραφία κολλάει και δεν κολλάει με το ποστ,αλλά νομίζω πως "δένει" με πολλά άλλα κακώς κείμενα της ζωής μας.