Αναμονή και Εορτασμός.

Τη νύχτα άνοιξα τη θέρμανση γιατί τα δόντια έκαναν μουσικοχορευτικό σόου αλά τσκτσκτσκτσκτσκτσκ. Κατάλαβα ότι για να κάνω τσκτσκτσκ εντός του σπιτιού, ένα πράγμα σημαίνει: ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΔΕΝ ΑΡΓΕΙ!!!!

κι έτσι δεν έκλεισα μάτι. Περίμενα!

Στις οκτώ παρά, όντως οι νιφάδες έπεφταν στα μαλλιά μου και το χαιρόμουνα. Περπάτησα στην τρίτη στάση από τη δική μου για να το χαρώ όσο το δυνατόν περισσότερο. Καλώς, διότι στο μεταξύ οι νιφάδες χάθηκαν.

Θαυμασμός και Ντροπή.

Ανέκαθεν θαύμαζα τους ανθρώπους, που γεννιούνται καλωσυνάτοι, ατόφια ευγενικοί. Και από μικρό παιδάκι προσπαθώ να μπω στον κόσμο τους. Κάποτε τα καταφέρνω, κάποτε όχι.

Χθες το απόγευμα, θαύμασα για πολλοστή φορά μια γυναίκα, που αντί για χρήματα, δίνει στους ζητιάνους φαγητό. Και το περίεργο είναι ότι κάθε μα κάθε φορά που θα τη δω από μακριά, πριν χαμογελάσω, με προλαβαίνει αυτή. Ανταλλάζουμε ένα γεια, και προχωρά η κάθε μια στο δρόμο της. Αυτή συνεχίζει το έργο της, κι εγώ ξανακοιμίζω τον ανθρωπισμό μου. Και ντρέπομαι για αυτό. Ενίοτε, φροντίζω να τον αφυπνίσω από μόνη μου. Η ανταμοιβή είναι μια περίεργη χαρά. όχι περήφανη, όχι με τάση διαφήμισης. Απλή χαρά, ζεστή.

Ζήλεια και Αγάπη.

Τη νύχτα, αργά στο λεωφορείο, ένα ζευγάρι μοιράστηκε το τέλειο φιλί. Σαν αυτό που είχα χρόνια να ζήσω. Με έρωτα, με αγάπη. Με σεβασμό και πάθος. Διαρκείας, αλλά διακριτικό.

 Γύρισα το πρόσωπο στο ποτάμι, από σεβασμό προς τη "στιγμή" τους.

Αλλά ζήλεψα! Δεν φθόνησα! Απλά ζήλεψα. Χαίρομαι να βλέπω τέτοιες στιγμές γύρω μου, διότι με  βοηθούνε να ξανακτίσω την εμπιστοσύνη μου. Τη διάθεσή για ανεύρεση της αληθινής αγάπης. Την πίστη στον ρομαντισμό.

Και έτσι, καταφέρνω να μην αλώνομαι στην αναζήτηση κούφιας ικανοποίησης. Ούτε για ένα λεπτό!

Στιγμές είναι που φτιάχνουνε και χαλάνε τη διάθεσή μας, στιγμές είναι που χρωματίζουνε τη ζωή μας. Ας είναι όσο το δυνατόν πιο πολύχρωμες!

ΜΜΜΜΜΜμμμΜΜμΜΜΜμμμμμμμμΜΜΜΜΜμμμμμμμΜΜΜμμμμμμμμμμμμμμμμάκια σας πολλά!