Μπήκαμε στον τελευταίο μήνα πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων...

Και η επιδημία γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνη.

Η κανέλα, το ζεστό κρασί και η ζάχαρη άχνη στις βάφλες απάνω, γαργαλούνε επικίνδυνα τα θέλω της γεύσης. Πεθυμάς τα μελομακάρονα της μαμάς, και δεν πειράζει αν μετά το ένα που θα φας, δεν θα θες άλλο.

Οι βιτρίνες των καταστημάτων, οι κασμιρένιες ζακέτες που στολίζουνε τις εισόδους, γαργαλάνε ανελέητα τα θέλω της αφής. Και ο τρεχούμενος χορεύει σαν βασιλική κόμπρα. Αν καταφέρεις να τον κρατήσεις σε ήσυχα επίπεδα, πάλι καλά!

Παντού ακούγονται χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Παλιά, ρομαντικά, μοντέρνα, πιο ροκ, πιο κιτς, πάντα όμως σε κανονική, χαζοχαρούμενη διάθεση. Κολλητικό. Ανησυχητικό για την ακοή. Και τη διάθεση. Και την απαραίτητη σοβαρότητα, που ξέχασες κάπου στο δρόμο...

Στο δρόμο, τον σπαρμένο με έλατα, που ξεφύτρωσαν ένα πρωί της περασμένης βδομάδας! Τεράστια και μικρά, όλα όμως με λάμπες και μπάλες πολύχρωμες, αντί για κουκουνάρια. ή τέλοσπάντων όπως λέγονται αυτά τα ξύλινα μπαλάκια των έλατων. Δεν κατέχω θεό από βοτανολογία, συγγνώμη!

Και όλα αυτά, εντάξει! Γιατί αυτή η μανία όμως με τα Ερωτευμένα Χριστούγεννα;

Μπορείτε όμως να μου πείτε ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ; Αγκαζέ με έναν άγνωστο, που έγινε γνωστός μόλις αυτόν τον τελευταίο προχριστουγεννιάτικο μήνα.

Μιλάμε για έρωτες καλοκαιρινούς, αστραπιαίους και συνήθως φτηνούς. Όμως ξεχνάμε τους έρωτες των χριστουγέννων. Τους ρομαντικούς, τους χαδιάρικους, τους ακριβούς. Διότι με αυτούς, μπορεί να κάνεις και όνειρα, ποιός ξέρει; Σίγουρα, θα είναι γλυκοί, αφού θα συνοδεύονται από κουραμπιέδες και μελομακάρονα.

Όμως, για πόσο θα κρατήσουνε; Όσο οι γιορτές; ή όσο μια από τις αγαπημένες μου αγγλικές κωμωδίες;

Αξίζει ν΄αρχίσουνε;