Ένα θραύσμα  από την αγαπημένη Πολυδούρη και  δύο θροϊσματα του θαυμαστού Ευαγόρα.

Σαν τσάι ψυχής... Από ανθρώπους άλλης εποχής, άλλων ιδανικών, μιας μαγείας που θα πρεπε να ήτανε διαχρονική.

(Την είπαν πεταλούδα)

Την είπαν πεταλούδα.
Μια πληγωμένη αλίμονο, πεταλούδα,
που έκαψε τα πανώρια και πλατιά φτερά της,
κυκλοφέρνοντας τον Ήλιο της Αγάπης.
Της Αγάπης για κάτι πιο αιώνιο
από την εφήμερη ομορφιά.
Της Αγάπης της Ψυχής.

Ρώτησε τα μάτια
Ρώτησε τα μάτια που δακρύζουν
κάποιαν αλήθεια να σου πουν˙
κλαίνε πικρά σαν σ’ αντικρύζουν –
γιατί μπορεί να σ’ αγαπούν.

Ρώτησε χείλια φλογισμένα
όταν σε δουν γιατί σιωπούν˙
θα κινηθούν κι αυτά θλιμμένα –
για να σου πουν πως σ’ αγαπούν.


      Μη δακρύζεις γι' αγάπη
Μη δακρύζεις γι’ αγάπη και χάδια,
για σβησμένα φιλιά φλογερά˙
μη ζητάς τα χαμένα τα βράδυα
να τα βρης μιαν ακόμα φορά.

Μη δακρύζεις αν μόνος γυρίζεις
και δεν έχεις αγάπης φωλιά˙
τον καημό σου ποτέ μη σφυρίζεις,
μη ζητάς τη χαρά στα παλιά…

Καλή σας βραδιά!