μιας Μέρας και μιας Νύχτας

27 Δεκεμβρίου 2007, 02:33
μιας Μέρας και μιας Νύχτας
Κύπρου εικόνες

Πώς περάσατε τα Χριστούγεννά σας;

Εδώ γεμάτο το 24ωρο, όμορφο.
Ξενυχτισμένη επιστροφή στην Εκκλησία, ένας υπνάκος πρωινός, και μετά στο αυτοκίνητο...
...Για το χωριό, στης θείας, όπου μαζεύτηκε όλη σχεδόν η οικογένεια. Φαγητό, καφές, χαρτιά, η ίδια γιορτή, σχεδόν τα ίδια άτομα. Αργά το απόγευμα, πεταχτήκαμε για το «Χρόνια Πολλά» και ως τη Λεμεσό, στη μικρή θεία από την άλλη οικογένεια. Καφές και άλλοι συγγενείς εκεί. Η μικρή δεν ξεκόλλησε από την αγκαλιά μου. Τη νανούρισα και τη βάλαμε στο κρεββατάκι της. Η γιαγιά μου απαίτησε δισέγγονο μέσα στον επόμενο χρόνο. Και ναι, έβλεπε εμένα και ναι, το εννοούσε! Είμαι η μεγάλη, βλέπετε…

- Κανένα πρόβλημα γιαγιάκα μου! Δισέγγονο θέλεις; Θα το κάνω! Ως του χρόνου; Ως του χρόνου!
Χάρηκε για κάτι δευτερόλεπτα. Μετά κατάλαβε τι εννοούσα και ότι την πείραζα…
- Εν τζαι εννοώ να το κάμεις έτσι! Όι, εν θέλω μπασταρτούιν! (Πάει και η politically correct μοντέρνα γιαγιά) Όμως τόσες άλλες, πιο μιτσές μου έχουν δισέγγονα. Τζαι εγώ που επαντρεύτηκα τζαι τόσο μικρή, να μεν έχω; (Ποιος είπε ότι ο ανταγωνισμός πεθαίνει με την ηλικία;)
- Γιατί γιαγιά; Εν έχουνε τζαι τούτα ψυχή; Εν θα το αγαπάς;
Βάλαμε όλοι τα γέλια και την τελειώσαμε την κουβέντα. Καλύτερα παρά να τη στενοχωρήσω πάλι με το κοφτό «όχι». Ελπίζω μόνο να μην της έβαλα καμιά λανθασμένη ιδέα και μετά …κατίσχι μας!

Νύχτα, κατά τις 9 φθάσαμε Λευκωσία. Γείραμε με τους γονείς στους καναπέδες, μπροστά από την τηλεόραση. Τα αδέρφια μου, το έσκασαν για φίλους και παρέες. Κατά τις 10, βυθισμένη στην υπνηλία, συνεννοήθηκα για την καθιερωμένη έξοδο της παρέας. Ειλικρινά, χωρίς ντους δεν θα ξυπνούσα. Όμως μετά το ντους, έγιναν όλα τάκα-τάκα. Ντύθηκα, βάφτηκα, πήρα το αυτοκίνητο και 35 λεπτά και τρεις δρόμους παρακάτω περίμενε ο κολλητός μου για να συνεχίσουμε μαζί. Για «Το Ποτοποιείον Το Ελληνικόν», κάπου στην καρδιά της Λευκωσίας.
Το μαγαζί μικρό, το κέφι όλων, μεγάλο! Η ορχήστρα δυνατή, η φωνή της τραγουδίστριας υπέροχη! Η πίστα μικροσκοπική, οι διαθέσεις για χορό, πολλές και άγριες! Ρωτάτε και μας που καθόμασταν στο πρώτο τραπέζι…πως κατάφεραν ο Α και ο Κ, που κάθονταν στην άκρη να γλυτώσουν από κλωτσιές, θαύμα! Στο διάλλειμα της ορχήστρας, δύο χορεύτριες belly dance, χάρισαν λάμψη και γεύση, με τις εκρηκτικές κινήσεις του σώματός τους.
Τα τραγούδια όλα αγαπημένα και χιλιοτραγουδημένα: Η πίστα γέμισε από χασάπικα, ζεϊμπέκικα, τσιφτετέλια. Ακόμα πονάνε τα ποδαράκια μας, αλλά άξιζε! Μαζί με τα Χριστούγεννα, γιορτάζαμε τη μάζωξη μεγάλου μέρους της παρέας, μετά από μήνες. Αποκτήσαμε και το πρώτο αρραβωνιασμένο ζευγάρι! Δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα και την κοπέλα ενός φίλου, για να διαπιστώσω ότι εκτός από όμορφη, είναι πρόσχαρη, ευγενική, και καλή σύντροφος στους χορούς! Χαχαχαχα, με γλύτωσε και από το σκι πάνω στα γαρύφαλλα….
Η νύχτα ήτανε ακόμα πιο σπέσιαλ, αφού ο Κ μόλις γύρισε από Κούβα και μας κρατούσε μαζί με τις θαυμάσιες περιγραφές του ταξιδιού και αυθεντικά πούρα Κούβας. Χαβάνας; Δεν θυμάμαι!
Το κέφι μεγάλωνε όσο μίκραινε η νύχτα… Πολλές χαζομάρες, πολλά γέλια, πολύ αλκοόλ, χοροί και χοροί. Στο τέλος, μείναμε οι συνήθεις 4, και βυθιστήκαμε στις κινήσεις του παλικαριού, που χόρευε με το τσιγάρο στο στόμα, και μια λύπη στο βλέμμα. Σα να είχε μόλις χωρίσει.
Η Μ και ο Αλ από τη μια μεριά του τραπεζιού, ο Αν κι εγώ στην άλλη. Γερμένες στους ώμους τους, απλά βλέπαμε την πίστα. Το μυαλό ήτανε κάποιες στιγμές σταματημένο, κάποιες άλλες όμως ταξίδευε εδώ κι αλλού, στο τίποτα και στο παντού.
Στο δρόμο, διαπιστώσαμε με τον Αλ ότι η Αστυνομία Κύπρου, είχε άδεια. Ούτε ένα περιπολικό, γλυτώσαμε το αλκοτέστ. Είναι οι μόνες φορές που χαίρομαι για την «αργία» των αστυνομικών.
Στο σπίτι, το κουταβάκι που έφερε ο αδερφός μου, έκλαιγε. Το έβαλα στο κουτί και το κουβάλησα στο δωμάτιό μου. Βγήκε καμιά δεκαριά φορές, το έβαλα πίσω έντεκα. Περάσαμε κάποια λεπτά να δοκιμάζεται το πείσμα. Στο τέλος κέρδισα. Κοιμήθηκε. Ευτυχώς, για να μπορέσω να κλείσω τα μάτια επιτέλους.

«Και αν με βρεις τα χαράματα εδώ…σ` αγαπώ γιατί είσαι εσύ!»

7 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

mprizas (27.12.2007)
Ζήσε τη ζωή σου όπως τη θέλεις. Χωρίς ταμπέλες. Οι παλιοί σαν τη γιαγιά, ζήσανε μ' αυτές και δε μπορούν να τις αποβάλλουν. Κατανοητό μεν, (κάποιες φορές) αφόρητο δε...

neerie (27.12.2007)
Ωραία τα πέρασες βλέπω, το Ποτοποιείο κάνει κέφι αρκετό!

Έχω κι εγώ λίγο πολύ τον ίδιο διάλογο με τη γιαγιά μου κάθε γιορτή που βρισκόμαστε, πλάκα έχει (αρχικά, μετά εκνευρίζομαι).

Εύχομαι να περάσεις ακόμα καλύτερα τις υπόλοιπες μέρες των διακοπών καθώς επίσης και την επόμενη χρονιά!!

Φιλιά :)

johnny8 (27.12.2007)
Σου εύχομαι λοιπόν να χαρίσεις το πολυπόθητο δισέγγονο στη γιαγιάκα σου. :)

Tren (27.12.2007)
Χρονια πολλα κουκλιτσα μου.
:)Ομορφες εικονες
Να τις κλειδωσεις μεσα σου για παντα και να τις φυλας σαν θησαυρο.

MISangie (27.12.2007)
Όμορφες στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα...:)

incomplete_angel (28.12.2007)
Mprizas και Tren τα είπαν όλα..φιλιά καλά να περνάς! :)

movflower (28.12.2007)
Ευχαριστώ πολύ παιδάκια μου γλυκά!
:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog

Συγγραφέας
movflower
Χάρις
πολύχρωμη

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/movflower

Μπλοκάκι με σημειώσεις. Λίγο από όλα. Μπλαμπλαμπλά, μουρμουρμούρ, τραλαλά. Όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Ok,το παραδέχομαι. Ενίοτε και γκρινγκριν. Ανθρώπινη είναι και μερική γκρίνια.

Tags

Επίσημοι αναγνώστες (29)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...

Δημοφιλέστερα...

Αρχείο...

Φιλικά Blogs

Links