Κάποιος με μούτζωσε την παρασκευή...

Δεν θα βρω ποιος είναι? Αν τον βρω, μα τον άγιο(Σπυρίδωνα) θα τον πλακώσω! και θα τον βρίσω κιόλας!

Μη σας ξεγελά το γλυκό μου(?) προσωπάκι..κατα βάθος(μιλάμε για πολύ βάθος όμως) είμαι πολύ στρίγγλα..

Αλλά δεν φταίει κανείς άλλος..εγωωωωωωωωωωω φταίω, που αντί να βγάζω προς τα έξω αυτά που σκέφτομαι τα καταχωνιάζω όσο πιο βαθιά γίνεται..

Αλλά τι να πω?Οταν γυρνάει ο άλλος και σου λέει "είσαι υπεύθυνο άτομο" (=είσαι καλός μ..κας) τι πρέπει να απαντήσω? Αρκούμαι στο να πω "με τιμά πολύ η πρόταση σας" (=δε με χε...τε λέω εγώ). Εχε χάρη που είμαι κορίτσι από σπίτι, με το πιάνο του και τα γαλλικά του και δεν μου επιτρέπει η ανατροφή μου να χρησιμοποιώ άσχημες εκφράσεις. Αλλιώς...

Και αφού το χωνεύεις καλά καλά, μετά απο σόδες και πολύωρες αναλυτικές συζητήσεις προχωράς παρακάτω..

Και έρχεται η κυριακή..μια μέρα ήρεμη, χωρίς τηλέφωνα (μέχρι τις 3 που ξυπνάνε οι περισσότεροι)

Και πριν καν προλάβεις να φτιάξεις τον καφέ σου, 10 το πρωί, να'σου το τηλέφωνο να ντουντουνίζει..και μετα τα απανωτά μηνύματα..

Δεν μπορώ να ηρεμήσω λίγο?¨Οχι πείτε μου τι αμαρτίες πληρώνω?

Μην πείτε.. ξέρω ακριβώς ποιανών τις αμαρτίες πληρώνω..

Αφού δεν μπορώ να μιλήσω, μπορώ τουλάχιστον να ουρλιάξω?Αλήθεια, μπορώ?