τους βλέπω να περνάνε από μπροστά μου..μου ρίχνουν μια ματιά, ανοίγουν τα φτερά τους και φεύγουν..

καλό ταξίδι..προσπαθώ να κρύψω τα δάκρυα μου.Πρέπει να φανώ δυνατή.

Δεν ξέρω αν μπορώ. Αυτοί που αγάπησα έφυγαν..αυτοί που αγαπώ θα φύγουν..

Και εγώ εδώ..κάθε φορά να ζω ένα μικρό θάνατο..

Δεν ξέρω αν μπορώ. Τελικά η αγάπη έχει το τίμημα της. Δεν μπορώ να κρατήσω κοντά μου αυτούς που αγαπώ. Και μένω μόνη να πονάω..

Τους ευχαριστώ όμως..γιατι μου έμαθαν να μην πιστεύω στα όνειρα..

Είναι αλήθεια, μικρή έκανα όνειρα. ¨Οχι ότι τα πίστευα. Απλά ονειρευόμουν για να απαλύνω το μυαλό και την ψυχή από την ζούγκλα της πραγματικότητας.

Κάποτε παραλίγο να πιστέψω ένα όνειρο..χάθηκα μέσα του..με έβγαλε από την φυλακή της ψυχής μου..και ήταν τόσο όμορφα..

Με ξύπνησαν όμως. Και είδα ξαφνικά και πάλι πόσο σκοτεινοί ήταν οι τοίχοι του ζωής μου.

Αντε μοναξιά μου, σήκω..εσύ τουλάχιστον θα είσαι μαζί μου μια ζωή. Θα μου κάνεις παρέα στις δύσκολες στιγμές..

καληνυχτα