Νριιιιν!!!! Ντριιιιιιν!!!! Ντριιιιιιιιιιιιιιιιιν λέμε!!!!

Πρέπει να σηκωθώ μάλλον. Για να επιμένει τόσο πολύ το ξυπνητήρι....Πρέπει να είναι καθημερινή. Σίγουρα είναι καθημερινή. Πρέπει να πάω στην δουλειά. Κάνω φιλότιμες προσπάθειες να σηκωθώ.

Κουράγιο...Στο κεφάλι μου χοροπηδάνε 10 χαρούμενοι ελέφαντες με πιατίνια στα πόδια. Δεν θυμάμαι να επέτρεψα ποτέ την πρόσβαση ελεφάντων στο εσωτερικό του εγκεφάλου μου και μάλιστα με συνοδεία μουσικών οργάνων.

Κουράγιο...Πάω στον καθρέφτη. Πρέπει να τον αντιμετωπίσω. Κοιτάζω μέσα του. Βλέπω μια κοπέλα με  μαύρους κύκλους μέχρι το πηγούνι και με ένα μαλλί σαν του Χαϊλάντερ σε κακή μέρα (αφού έχει διαπράξει 8 αποκεφαλισμούς). Ποιά να είναι άραγε?

Κουράγιο...Πάω στην κουζίνα. Ένα ανοιχτό κουτί προφυλακτικών πάνω στο τραπέζι. Βρε λες? Μπαααα....το σεξ δεν ξεχνιέται όσο και να έχεις πιει. Τότε? Ααααα!!!Ναι!Κερνούσα τον κόσμο του μπαρακίου προφυλακτικά.....Δεν κατάλαβα αυτό το ύφος αγαπητέ αναγνώστη...Τί πρόβλημα έχεις? Κοινωνικό έργο επιτελούσα. Άμα του 'ρθει του αλλουνού, να μην έχει?

Κουράγιο....Σκέφτομαι ότι το αλκοόλ θέλει αντοχή κι εγώ δεν την έχω. Αλλά δεν φταίω. Αλήθεια!!! Ερχόντουσαν τα ουρανί σφηνάκια (δεν ήξερα τί ήταν), τα κίτρινα σφηνάκια (ούτε αυτά ήξερα τί ήταν) και τα κόκκινα σφηνάκια (αυτά ήξερα τί ήταν) κι εγώ έλεγα: Ρε παιδιά...δεν πίνω εγώ. Εντάξει, μου έλεγαν, το ξέρουμε. Απλά, το απαιτεί η μέρα.Είχε γενέθλια μια φίλη βλέπεις. Πώς να αρνηθείς?

Μ' αυτά και μ' αυτά έφυγα από το μπαρ τρεκλίζοντας σχεδόν και μπήκα στο αυτοκίνητο μιας κοπέλας, η οποία οδηγούσε με μισόκλειστα μάτια,τύπου Garfield. Πώς στο διάολο έφτασα σπίτι μου, ιδέα δεν έχω.

Κουράγιο....

Υ.Γ ...σε όλους