Ουφφφφφφφφφφφ…… 

Το κινητό παραμένει βουβό, κουφό, τυφλό, παραπονεμένο…έτσι έτσι! Θα λειτουργήσει ξανά όταν έρθει η ώρα! Η μαμά μου φυσικά τα έπαιξε, άφησε τα τηλέφωνα και έπιασε το ίντερνετ! Και συγκεκριμένα το msn. Φυσικά, ψιλομπέρδεψε τις έννοιες chat και email, με αποτέλεσμα κάθε φορά που συνδέομαι στο msn ανοίγει ένα τεράααααστιο παράθυρο με ένα ακόμα πιο τεράστιο κατεβατό με παραγράφους... Είναι βέβαια γλυκό, διότι σαν την αγάπη της μάνας πουθενά μα άλλο να σας το περιγράφω αυτό το technology bonding και άλλο να το ζείτε με τη δική σας μαμά! Τέσπα!

Χθες τη νύχτα, εψές δηλαδή , ξάπλωσα στο κρεββατάκι μου και άναψα την τηλεόραση... ζάμπιγκ, εννοείται!.......

βλακεία, ειδήσεις, βλακεία, τένις, βλακεία, ρεζιλέματα, Χρυσά Κορίτσια (ΠΟΥ τα θυμήθηκαν;). ειδήσεις, πατινάζ, γελοιότητες, μουσική μπλιαξ, κάτι για διαστημικές κατσαρίδες (αλήθεια ΠΟΙΟΣ ανώμαλος επιστήμονας το σκαρφίστηκε; Να τον δέρω!), βλακείες, ντοκιμαντέρ για κάτι που δεν θυμάμαι, βλακείες, ταινία, βλακ.... ΤΑΙΝΙΑ; Πίσω πίσω!  

Ένα κανάλι πίσω.... Μια από τις αγαπημένες μου ταινίες έβερ! αλλά ήμουνα πτώμα... Να κοιμηθώ ή να την παρακολουθήσω για ...30ή φορά; Μόλις είχε αρχίσει και 142 λεπτά δεν είναι και λίγα! Εννοείται ότι την παρακολούθησα! 

The Shawshank Redemption (Η Μεγάλη Έξοδος) 1994 

Μέσα της δεκαετίας του ’40. Η άδικη φυλάκιση, σε δις ισόβια, του νεαρού τραπεζίτη Andy Dufresne για τον φόνο της συζύγου του και του εραστή της τον οδηγεί σε ένα χώρο για τον οποίο δεν είναι φτιαγμένος. 

Όντας χαρισματικός και ευφυής ο ’ντυ (Tim Robbins), καταφέρνει να φέρει την αλλαγή στις ζωές των φυλακισμένων αλλά και των δεσμωτών. Αντιστέκεται πεισματικά στο σύστημα που θέλει τους κατάδικους να είναι σχεδόν ζώα, ενώ μέσα από «την πολιτεία του» θυμίζει σε όλους τους συγκρατούμενούς του, πως δεν παύουν να είναι ελεύθεροι άνθρωποι. Τιμωρείται συχνά για τις εξεγέρσεις του, μα δεν πτοείται. Εξάλλου ό,τι βάλει στο μυαλό του, συνήθως το πετυχαίνει...  Τις σκέψεις του, τις μοιράζεται ενίοτε με τον έμπιστο φίλο του,Ρεντ (Morgan Freeman). 

Καταπληκτική ταινία που την σνόμπαρε ο θείος Όσκαρ, μα τη λάτρεψαν όλοι οι υπόλοιποι. Ο Τιμ και ο Μόργκαν δεν χρειάζονται συστάσεις, έτσι; Το σενάριο βασίζεται σε ένα μικρό διήγημα του Stephen King, όμως πλούτισε σε λεπτομέρειες μέσα από τη σκηνοθεσία του Frank Darabont, ο οποίος έπαιξε τόσο με τις εικόνες όσο και με τα συναισθηματικά όρια του θεατή. 

Η αγαπημένη μου σκηνή;  Πολύ δύσκολη επιλογή.... Εξάλλου κάθε φορά που παρακολουθώ το συγκεκριμένο έργο, αλλάζει... Ας πούμε ότι εψές, ήταν η σκηνή με τη δύναμη της μουσικής, την επιρροή της στην ανθρώπινη φύση.  Στην παγωμένη σιωπή της φυλακής, ακούγεται ξαφνικά μια θεία μελωδία. Οι κατάδικοι, οι περισσότεροι από τους οποίους ακούνε για πρώτη φορά μουσική από ...κουτί, μαγεύονται. Οι δεσμωτές με αρχηγό τον διευθυντή, σκυλιάζουν! Τρέχουνε να το σταματήσουν. Στο γραφείο, ο ’ντυ έβαλε τον δίσκο και αποφάσισε να  χαρίσει αυτά τα λίγα λεπτά έκστασης, σε όλο το ίδρυμα, μέσα από τα μεγάφωνα. Κλείδωσε το γραφείο και δυνάμωσε την ένταση. Τιμωρείται αυστηρά, όμως δεν τον αγγίζει η απομόνωση. Εξάλλου, «η ομορφιά της μουσικής οφείλεται στο γεγονός ότι την κρατάμε μέσα μας και κανένας δεν μπορεί να μας την κλέψει.» 

Στο τέλος, Η Κρίση έρχεται. Αυστηρή τιμωρία για το κακό, Εξιλέωση κι ελευθερία για το καλό!  Κάπως έτσι θα έπρεπε να είναι και στην πραγματικότητα... Κάπου, κάπως, κάποτε!  

Σας εύχομαι όμορφη βραδιά... και αν σκέφτεστε για dvd, η συγκεκριμένη ταινία είναι μια άριστη επιλογή!Στο βίντεο δίπλα, μπορείτε να παρακολουθήσετε την σκηνή με τη μουσική! :))))

μμμμμμμμμμμμμμμάάάάάάάκια σας!!!

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))