Χθες ονειρεύτηκα..

Ενα σύννεφο ήρθε κοντά στο κρεβάτι που ήμουν ξαπλωμένη..γλύστρησε κάτω από το σώμα μου, με σήκωσε και με πήρε μαζί του στον ουρανό.

Εγώ δεν ξύπνησα, αλλά ένιωθα να αγγίζει το σώμα μου κάτι απαλό. ¨Ηταν το σύννεφο που είχε τυλιχτεί γύρω μου για να με προστατέψει. Είχε και μια γλυκιά ζεστασιά..και εγώ χωνόμουν όλο και πιο βαθιά μέσα του. Δεν ήθελα να βγω απο εκεί.. ένιωθα ασφάλεια.

Ξαφνικά κάποιος μου χάιδεψε τα μαλλιά.. εκείνο ήταν, το σύννεφο. Ανοιγόκλεισα νυσταγμένα για λίγο τα μάτια και το είδα να με κοιτάει. "Είσαι πολύ όμορφη όταν ξυπνάς", μου είπε και εγώ χαμογέλασα.

"Που πάμε?"

"Στη χώρα της ευτυχίας"

"Δεν υπάρχει τέτοια χώρα"

"Κι όμως υπάρχει. Εκεί δεν θα έχεις τίποτα να φοβάσαι ούτε να στενοχωριέσαι. Μόνο θα γελάς. Εχεις πολύ ωραίο χαμόγελο, ξέρεις. Σε έβλεπα από εδώ ψηλά καμιά φορά να χαμογελάς μέσα από το παράθυρό σου. Μόνο που καμιά φορά ήταν λίγο θλιμμένο, όπως και τα μάτια σου.  Δε σου πάει η θλίψη. Εσύ γεννήθηκες για να γελάς."

"Μα δεν έχω συνηθήσει να γελάω συνέχεια. Νομίζω οτι έχω ξεχάσει και πως να το κάνω"

"Για αυτό είμαι εγώ εδώ. Εκεί, στη χώρα μου, θα σε μάθω να γελάς. Σαν να ξεκινάς από την αρχή"

"Και μου υπόσχεσαι οτι θα με κοιμήζεις κάθε βράδυ στην αγκαλιά σου?"

"Μόνο στην αγκαλιά μου θα κοιμάσαι. Μόνο εκεί.."