Πόσες ηλιόλουστες Κυριακές, ακούγαμε Χατζιδάκη...Σαν δεύτερη λειτουργία...

Μου το έλεγες ότι το συγκεκριμένο τραγούδι σκιαγραφεί τον πόνο πιο μελωδικά κι από τους επικήδειους θρήνους...

’ργησα να το καταλάβω...όχι. ’ργησα να το νιώσω...

Πόσο δίκαιο έχεις... για πολλοστή φορά...

Φέρτε μ' ένα μαντολίνο
για να δείτε πως πονώ
κι ύστερα θα γίνω κρίνο
κι ύστερα πια θα χαθώ
Τι με νοιάζει κι αν χαθώ
αφού θα 'χω γίνει κρίνο
φέρτε μ' ένα μαντολίνο

Το παιδί που μ΄ αγαπάει
όλο θέλει να ρωτά
τι σημαίνει Κυριακή
Σκέφτομαι γιατί ρωτάει
και φοβάμαι ότι ξεχνά
πως τον είδα Κυριακή

Φέρτε μ' ένα μαντολίνο
για να δείτε πως πονώ
κι ύστερα θα γίνω κρίνο
κι ύστερα πια θα χαθώ
Τι με νοιάζει κι αν χαθώ
αφού θα 'χω γίνει κρίνο
φέρτε μ' ένα μαντολίνο

Το παιδί που μ΄ αγαπάει
όλο θέλει να ρωτά
που πηγαίνουν τα πουλιά
Μα το δάκρυ μου κυλάει
και καθώς αυτός κοιτά
τον σκεπάζω με φιλιά

Πειράζει που προτιμώ αυτή την ερμηνεία που ακούγετε,από την αυθεντική;