Ακούγοντας απαλή μουσική και ρίχνοντας κλεφτιές ματιές στις σημειώσεις με τους βαρετους οικονομικούς όρους ήρθαν πάλι...

Ηταν οι εικόνες. Συνοδεύονταν και απο σκέψεις. Γιατί έτσι πάει συνήθως...

Και περνώντας απο μπροστά μου σαν σκηνές από ταινία του σινεμά αναρωτιόμουν: τι είναι ευτυχία?

Θα μου πείτε η ευτυχία είναι στιγμές. Εντάξει, αυτό το ξέρω. Θα μπορούσε άραγε να υπάρχει ένας δείκτης μέτρησης της ευτυχίας? Κάτι που να μπορεί να δείχνει πόσο ευτυχισμένος είσαι και ποια είναι τα όρια της ευτυχίας?

Ισως έτσι κάποιοι απο εμάς να εκτιμούσαμε καλύτερα κάτι απλό. Ενα φιλί απο μια φίλη, η καλημέρα της μαμάς, που σου λέει πόσο καλό παιδί είσαι, η αγκαλιά του αγαπημένου σου, το χαμόγελο και τα καλαμπούρια με τους συμφοιτητές σου. 

Απλές καθημερινές στιγμές, για κάποιους δεδομένες και ανούσιες, για άλλους όμως τόσο απαραίτητες...

Θα κρυφτώ πίσω απο τα χαμόγελό σου...και θα ταξιδέψω μαζί σου στη χώρα της ευτυχίας...