Έρχεσαι στον κόσμο χωρίς να ξέρεις τίποτα

                                                Αθώος

                                                         Ανυποψίαστος   

                                                  Βλέπεις τον κόσμο θολά

                                                 χαμογελάς

                                 και αρχίζεις σιγά-σιγά να μαθαίνεις

Μυρωδιές...οικίες...άγνωστες...

               Μελωδίες...θυμωμένες...καθυσηχαστικές...

                                  Ανοίγεις τα μάτια και ρουφάς την ζωή...

                                                 Σφίγγεις το κάθε τι στο μικρό σου χεράκι...

Προσπαθείς να σηκωθείς...

              Να στηριχθείς στα πόδια σου...

                        Στις δικές σου δυνάμεις...

Συλλαβίζεις το κάθε τι που ακούς....που σου λένε..

                Και έπειτα με δυνατή καθαρή φωνή υποστηρίζεις την γνώμη σου..

       Και εκεί που νομίζεις οτι τα ξέρεις όλα...και είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις την ζωή..

                                      Έρχεται κάποιος και σου λέει...

                                      Έχεις ακόμα πολλά να μάθεις...

Την γεύση του φιλιού...

             Την ηδονή του έρωτα...

                       Την χαρά της συντροφικότητας..

                                   Το πιάσιμο στο στομάχι που δεν προέρχεται απ'την πείνα..

Το πως λείνει τα προβλήματα ένας γλυκός λόγος..

                  Πως μια ζεστή αγκαλιά σβύνει το δάκρυ...

                                Πως ένα βλέμμα κατεβάζει τον ουρανό στην γη...

         Και εκεί που νομίζεις οτι τώρα τα έμαθες όλα...και είσαι έτοιμος να χαρείς την ζωή...

                                         Έρχεται πάλι και σου λέει..

                                            Ένα τελευταίο μάθημα...

Πως είναι να σκίζεσαι στα δύο..

            Πως τα πόδια δεν είναι πάντα ικανά να κρατήσουν το σώμα..

                         Πως μπορεί η καρδιά να αιμοραγεί συνέχεια χωρίς να πεθαίνει..

Πως καίει τα σωθηκά η απώλεια..

              Πως δεν στερεύουν τα δάκρυα..

                          Πως τα χείλη δεν χαμογελούν πάντα...

                                       Και πως τα όνειρα μένουν όνειρα...

                                         Και τώρα έρχεται και σου λέει

                                                      ζήσε

                                                    (Φωτογραφία δικιά μου...κάπου εκεί έξω είναι η ζωή.)