Με το blog δημιουργείται ο χώρος της δικής σου έκφρασης στον ηλεκτρονικό κόσμο.
Είναι το δικό σου βήμα στο διαδίκτυο
Είναι το ημερολόγιο του μέλλοντος κλπ κλπ κλπ
Παρά ταύτα, αν συνεχίζεις να είσαι αναποφάσιστος, ο μόνος υπεύθυνος είναι το άλλο κομμάτι του εαυτού σου. Αυτό που αντιτίθεται στην ιδέα του blog και προσπαθεί να ανασυντάξει τις δυνάμεις του για να σε αποτρέψει. Όπως συμβαίνει και με κάθε άλλο δίλλημα, έτσι και τώρα, από το μυαλό σου ξεπηδούν εκείνα τα δύο, μικροσκοπικά ανθρωπάκια που προσπαθούν να σε επηρεάσουν. Ο Υπέρμαχος του Blog (Y.B.), καλείται να υπερασπιστεί τις τοποθετήσεις του, και παράλληλα να αντικρούσει τον Πολέμιο του Blog (Π.B.). Φυσικά, δεν είναι δυνατόν να απουσιάζει ο χαρακτηριστικός διάλογος…:
Π.Β.: «Μα καλά, τρελαθήκες. Τι είναι πάλι αυτό το blog;»
Υ.Β.: «Ε, δεν είπαμε; Διαδικτυακό ημερολόγιο.»
Π.Β.: «Ε, και τι το θέλες το Διαδικτυακό ημερολόγιο;»
Υ.Β.: «Για να καταγράφω τις σκέψεις μου, να σχολιάζω την καθημερινότητα… κλπ»
Π.Β.: «Γιατί είχες ποτέ σου κανονικό ημερολόγιο;»
Υ.Β.: «Δεν είναι το ίδιο. Με το blog έχεις τη δική σου, ανεξάρτητη, φωνή στο διαδίκτυο. ’σε που αν διαφημίσεις σωστά το blog σου, θα σε μάθει όλος ο κόσμος.»
Π.Β.: «Τι λες ρε; Εδώ δε σε ξέρει η γειτονιά σου κι εσύ θες να σε μάθει όλος ο κόσμος. Είσαι καλά;»
Υ.Β.: «Γιατί, οι άλλοι που γίνονται γνωστοί καλύτεροι είναι; Εδώ έφτιαξε blog ο άλλος, ο πώς τον λένε…, οοο… . Εγώ δε θα φτιάξω;»
Π.Β.: «Σα δε ντρέπεσαι… Αυτά είναι για παιδάκια.»
Υ.Β.: «Δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Ακόμα κι ο (ονόματα δε λέμε), 94 χρονών άνθρωπος και έκανε blog»
Π.Β.: «Ναι… καλά. Όποιος δεν έχει τι να κάνει, κάθεται και φτιάχνει blog»
Y.B.: «Αυτό να το πεις στα εξήντα εκατομμύρια χρηστών που δημιούργησαν blog στο διαδίκτυο. Κοτζάμ, επαγγελματίες μουσικοί, και μάλιστα της διεθνούς μουσικής σκηνής ασχολούνται, κι εγώ θα μείνω απ’ έξω;»
Π.Β.: «Και δε μου λες… Πού θα βρίσκεις το χρόνο να το ανανεώνεις;»
Υ.Β.: «Σιγά μωρέ… Θέληση να έχεις, κι όλα γίνονται.»
Π.Β.: «Αυτά μας τα ‘παν κι άλλοι…»
Υ.Β.: «Ναι, καλά… Τραγούδα»
Π.Β.: «Και άντε, να δεχτώ ότι θα έχεις χρόνο. Θέλω να δω, όμως, τι θα γράφεις. Ουρανοκατέβατα θα σου έρχονται τα άρθρα;»
Υ.Β.: «Μην ανησυχείς, έχω πολλές ιδέες για το blog. Εξάλλου, η καθημερινότητα τρέχει… Όλο και με κάτι θα βρεις να ασχοληθείς.»
Λίγο η περιέργεια και λίγο οι θέσεις του Υποστηρικτή, με έπεισαν και έφτιαξα κι εγώ το blog μου.
Έλα, όμως, που η μορφή του blog ήταν ωραία… Είχε εικονίτσες φόντου, φιλικά blog, διάφορες διαφημισούλες, σχόλια κλπ. Ε, όσο να ‘ναι, κολλάς… Σα να μην έφταναν όλα αυτά είχαμε και στατιστικά στοιχεία. Επισκέψεις ανά ημέρα, ανά μήνα κλπ
Το άλλο, πού το πας; Μπήκα και στη λογική των premium blogs. Να έχει το blog μουσικό περιεχόμενο, να ανανεώνεται δυο-τρεις φορές την εβδομάδα και να πληροί τις άλλες γνωστές απαιτήσεις.
Για να σοβαρευτώ λίγο… Στην αρχή, όλα ήταν εντάξει. Τα άρθρα μου ήταν στην ώρα τους και το blog βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση. Εντούτοις, όσο περνούσε ο καιρός τα πράγματα άλλαζαν. ’ργησα να συνειδητοποιήσω ότι τελικά ο στόχος του blog αλλοιώθηκε. Το blog, μου προσέθετε ακόμα ένα άγχος, ακόμα μία υποχρέωση. Ε, όχι… Δε μας έφτανε το βεβαρυμένο καθημερινό πρόγραμμα, κι έπρεπε να προσθέσουμε και το άγχος του blog; Ως εδώ ήταν. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει το blog μου, να πάρει το χαρακτήρα εργασίας. Και επειδή φλερτάρω επικίνδυνα με αυτή την οπτική του blog, το ξεκαθαρίζω από τώρα. Την ώρα που το blog μου κλείνει ένα μήνα ζωής, ανακοινώνω ότι από εδώ και στο εξής θα γράφω όποτε θέλω, όποτε μου αρέσει, όποτε μου τη «δώσει» με απλά ελληνικά. Δεν είμαι διατεθειμένος να μετατρέψω το blog σε υποχρέωση στην οποία θα οφείλω να είμαι συνεπής στο χρόνο ανανέωσης ή να μετατρέψω το blog σε κάτι που δε με ευχαριστεί.
Θα κλείσω αυτή την επιστροφή στα άρθρα με μία μικρή ανακοίνωση προς τα δισεκατομμύρια των θαυμαστών μου:
Ενημερώνω ότι το blog θα παραμείνει ενεργό. Απλώς, θα κάνετε τον κόπο, είτε να ενημερώνεστε μέσω e-mail για την ανανέωσή του, είτε με τυχαίες επισκέψεις. Στα όποια σχόλια γράφονται, θα απαντώ άμεσα.
Αργά ή γρήγορα… θα ξαναγράψω.
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο