02 Μαρτίου 2008, 11:18
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΩΣ ΠΑΙΔΙΟΥ
Εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις Αγ. Τριάδος. Ήταν έξι Ιουλίου 2007 και είχα πάει στις κατασκηνώσεις για δύο μέρες σαν βοηθός ή σαν ομαδάρχης. Με κάποιο ζήλο λοιπόν ή ίσως κάποια καλή προαίρεση προσπαθούσα να προσεγγίσω τις απορίες παιδιών διαφόρων ηλικιών, να τους μεταγγίσω τα δικά μου βιώματα και περισσότερο νέων, με τους οποίους ασχολούμαι ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, έχοντας περίπου τέσσερα χρόνια που προσπαθώ να ζήσω σαν ενεργός Χριστιανός. Ένα μεσημέρι, βλέποντας έναν βοηθό γύρω στα δεκαοχτώ, που δεν είχε ξαναέρθει κατασκήνωση ή κατηχητικό, τον προσέγγισα για να συζητήσουμε, να τον ρωτήσω για τις εμπειρίες του, στο πρωτόγνωρο για αυτόν Εκκλησιαστικό περιβάλλον της κατασκήνωσης. Ήταν ένα παιδί από χωριό, φτωχής οικογένειας, χωρίς κλήση στα γράμματα. Πηγαίνοντας λοιπόν να καθίσω δίπλα του, τον ρωτάω πως του φάνηκε η κατασκήνωση και αν σκοπεύει να συνεχίσει γυρίζοντας στο χωριό του, μια πιο πνευματική ζωή με εκκλησιασμό, κοντά σε κάποιο πνευματικό. Ενώ φαινόταν παιδί πού ήταν δυναμικό, με αυτοπεποίθηση, στην κατασκήνωση έδειχνε κάπως συνεσταλμένος. Μου απαντάει λοιπόν πάνω στην συζήτηση, με χαμηλή φωνή: "Και εγώ έλεγα για τους ιερείς, αλλά θα αρχίσω ένα καινούριο τρόπο ζωής. Προχτές που πήγα μια βόλτα στο βουνό, λίγο πιο έξω από την κατασκήνωση, είδα ένα φως, και την μορφή του Χριστού και ένα φως μπήκε μέσα στο κεφάλι μου" Χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει τι άκουγα, και μέσα στο καβούκι του εαυτού μου, μετά από λίγο χωριστήκαμε. Την επόμενη μέρα άρχισα να υποψιάζομαι, και σκέφτηκα "μα τι μου είπε το παιδί εκείνο;" Δεν άργησα να πάω στον ομαδάρχη που τον είχε βοηθό, για να τον ρωτήσω, για την προσωπικότητα του παιδιού. Εκείνος μου απάντησε " Δεν έχω δει πιο πρόθυμο παλικάρι, πήγαινε σαν σφαίρα, όπου του έλεγα", "Στην πορεία όταν πήγαμε στο βουνό, είχε σηκώσει αγόγγυστα τρία παιδιά στην πλάτη και τα κουβαλούσε διανύοντας την μισή διαδρομή επειδή κουράστηκαν", "Μια μέρα είχε έρθει και μου είπε -Κύριε Αντώνη με έχετε για βοηθό; -Ναι παιδί μου φυσικά. - Θα μπορούσα να πω στα παιδιά να κάνουν ησυχία;" ’λλο πάλι παιδί μου είπε για αυτό το παλικάρι "Εμείς τον κοροϊδεύαμε, τον λέγαμε γιδοβοσκό, και εκείνος ατάραχος, δεν μιλούσε" Εγώ σαν εγωιστής αν ποτέ είχα την αποκάλυψη, για κάτι λίγο ουράνιο, κάτι πιο πνευματικό, θα κόμπαζα, θεωρώντας τον εαυτό μου άξιο για τέτοια αποκάλυψη. Θα έφερνα κατά τρόπον τινά τον Θεό στα δικά μου μέτρα, στην δική μου λογική. Ο Θεός «αντιτάσσεται στους υπερήφανους, ενώ στους ταπειvούς δίνει τη χάρn του». Ο ’γιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει για την αρετή αυτή «Όταν λέω ταπεινοφροσύνη δεν εννοώ αυτήν στα λόγια που την προσφέρει η γλώσσα, αλλά αυτήν που βρίσκεται στην σκέψη, στην ψυχή, στην συνείδηση που μόνο ο Θεός μπορεί να την δει. Αρκεί αυτή και μόνο η αρετή, έστω κι αν καμία άλλη δεν υπάρχει για να κάνει σπλαχνικό τον Κύριο. Η ταπεινοφροσύνη έβαλε τον τελώνη πάνω από Φαρισαίο. Η υπερηφάνεια νίκησε και τις ασώματες δυνάμεις και τις έκανε διαβολικές. Η ταπεινοφροσύνη και η αναγνώριση των αμαρτημάτων έβαλε στον παράδεισο τον ληστή πιο μπροστά από τους Αποστόλους. Αν λοιπόν, αυτοί που ομολογούν τα αμαρτήματά τους αποκτούν τόση παρρησία, οι άλλοι που βλέπουν στον εαυτό τους τόσα αγαθά και παρ' όλα αυτά διατηρούν ταπεινή την ψυχή τους, πόσα στεφάνια θα πετύχουν;» και ο Μέγας Βασίλειος «Χωρίς την ταπείνωση το παν είναι μηδέν. Με την ταπείνωση το μηδέν γίνεται παν». Και εγώ πήγα σε εκείνο το παιδί, να του μιλήσω και να του μεταδώσω τι;;; Τους θεολογικούς μου στοχασμούς, οι οποίοι χωρίς βίωμα παραμένουν ξεροί στοχασμοί; Την ώρα που εκείνος ένιωθε ανάξιος να αποκαλείται βοηθός, εγώ το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να είμαι ομαδάρχης. Εμ! ανήκω στους ανθρώπους που βιώνουν ένα και προσπαθούν να δείξουν δέκα. Εκείνος ο νέος, ήταν από τους ανθρώπους, που ένιωθε δέκα και κατά λάθος του ξέφευγε το ένα. Εκείνο το παιδί, εκτοξεύτηκε μέσα σε μόλις δέκα μέρες σε μια άλλη λογική. Εγώ προσπαθώ να εκτοξευτώ τέσσερα χρόνια τώρα και ακόμα στο έδαφος είμαι. Οι ψυχολόγοι, θα σπεύσουν να ερμηνεύσουν και να διαγνώσουν "αυθυποβολή". Χωρίς βέβαια την μαρτυρία του ίδιου του παιδιού, χωρίς αποδείξεις, προσπαθώντας να τα εξηγήσουν με τον ορθολογισμό τους, μόνο και μόνο για να έχουν κάτι να πουν, δικαιολογώντας την υλιστική φιλοσοφία τους, και θεοποιώντας την επιστήμη και τους εαυτούς τους. Το ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να πιστέψει στον Θεό οφείλεται στον εγωισμό του, αλλά ο σύγχρονος άνθρωπος, αρνείται τον Θεό, λόγω του ορθολογισμού του. Ευτυχώς ο Θεός όμως δεν ανακαλύπτεται, δεν είναι δηλαδή μόνο για αυτούς που μπορούν να τον ανακαλύψουν, για τους έξυπνους, για τους μορφωμένους, αλλά αντίθετα αποκαλύπτεται με βάση την ταπείνωση, την προαίρεση, του καθενός μας. Αυτό το παλικάρι, αποτελεί παράδειγμα, πρώτον για εμάς τους "δήθεν" της Εκκλησίας και του κατηχητικού και δεύτερον για όλους εκείνους που θεωρούν τον Θεό απόμακρο και τους αγίους ουρανοκατέβατους. Μόνο όταν κενώσουμε τον εαυτό μας, όταν γράψουμε στον υπολογιστή, το "εγώ" με μέγεθος γραμματοσειράς οχτώ, τότε ο Θεός παύει να είναι φιλοσοφικό επιχείρημα και ο άνθρωπος ζει "άλλη βιωτή, της αιωνίου απαρχήν" “ Ζει Κύριος ο Θεός ημών, ο Θεός των Δυνάμεων”και "Τις Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών!"
- Στείλε Σχόλιο
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΩΣ ΠΑΙΔΙΟΥ
Εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις Αγ. Τριάδος. Ήταν έξι Ιουλίου 2007 και είχα πάει στις κατασκηνώσεις για δύο μέρες σαν βοηθός ή σαν ομαδάρχης. Με κάποιο ζήλο λοιπόν ή ίσως κάποια καλή προαίρεση προσπαθούσα να προσεγγίσω τις απορίες παιδιών διαφόρων ηλικιών, να τους μεταγγίσω τα δικά μου βιώματα και περισσότερο νέων, με τους οποίους ασχολούμαι ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, έχοντας περίπου τέσσερα χρόνια που προσπαθώ να ζήσω σαν ενεργός Χριστιανός. Ένα μεσημέρι, βλέποντας έναν βοηθό γύρω στα δεκαοχτώ, που δεν είχε ξαναέρθει κατασκήνωση ή κατηχητικό, τον προσέγγισα για να συζητήσουμε, να τον ρωτήσω για τις εμπειρίες του, στο πρωτόγνωρο για αυτόν Εκκλησιαστικό περιβάλλον της κατασκήνωσης. Ήταν ένα παιδί από χωριό, φτωχής οικογένειας, χωρίς κλήση στα γράμματα. Πηγαίνοντας λοιπόν να καθίσω δίπλα του, τον ρωτάω πως του φάνηκε η κατασκήνωση και αν σκοπεύει να συνεχίσει γυρίζοντας στο χωριό του, μια πιο πνευματική ζωή με εκκλησιασμό, κοντά σε κάποιο πνευματικό. Ενώ φαινόταν παιδί πού ήταν δυναμικό, με αυτοπεποίθηση, στην κατασκήνωση έδειχνε κάπως συνεσταλμένος. Μου απαντάει λοιπόν πάνω στην συζήτηση, με χαμηλή φωνή: "Και εγώ έλεγα για τους ιερείς, αλλά θα αρχίσω ένα καινούριο τρόπο ζωής. Προχτές που πήγα μια βόλτα στο βουνό, λίγο πιο έξω από την κατασκήνωση, είδα ένα φως, και την μορφή του Χριστού και ένα φως μπήκε μέσα στο κεφάλι μου" Χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει τι άκουγα, και μέσα στο καβούκι του εαυτού μου, μετά από λίγο χωριστήκαμε. Την επόμενη μέρα άρχισα να υποψιάζομαι, και σκέφτηκα "μα τι μου είπε το παιδί εκείνο;" Δεν άργησα να πάω στον ομαδάρχη που τον είχε βοηθό, για να τον ρωτήσω, για την προσωπικότητα του παιδιού. Εκείνος μου απάντησε " Δεν έχω δει πιο πρόθυμο παλικάρι, πήγαινε σαν σφαίρα, όπου του έλεγα", "Στην πορεία όταν πήγαμε στο βουνό, είχε σηκώσει αγόγγυστα τρία παιδιά στην πλάτη και τα κουβαλούσε διανύοντας την μισή διαδρομή επειδή κουράστηκαν", "Μια μέρα είχε έρθει και μου είπε -Κύριε Αντώνη με έχετε για βοηθό; -Ναι παιδί μου φυσικά. - Θα μπορούσα να πω στα παιδιά να κάνουν ησυχία;" ’λλο πάλι παιδί μου είπε για αυτό το παλικάρι "Εμείς τον κοροϊδεύαμε, τον λέγαμε γιδοβοσκό, και εκείνος ατάραχος, δεν μιλούσε" Εγώ σαν εγωιστής αν ποτέ είχα την αποκάλυψη, για κάτι λίγο ουράνιο, κάτι πιο πνευματικό, θα κόμπαζα, θεωρώντας τον εαυτό μου άξιο για τέτοια αποκάλυψη. Θα έφερνα κατά τρόπον τινά τον Θεό στα δικά μου μέτρα, στην δική μου λογική. Ο Θεός «αντιτάσσεται στους υπερήφανους, ενώ στους ταπειvούς δίνει τη χάρn του». Ο ’γιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει για την αρετή αυτή «Όταν λέω ταπεινοφροσύνη δεν εννοώ αυτήν στα λόγια που την προσφέρει η γλώσσα, αλλά αυτήν που βρίσκεται στην σκέψη, στην ψυχή, στην συνείδηση που μόνο ο Θεός μπορεί να την δει. Αρκεί αυτή και μόνο η αρετή, έστω κι αν καμία άλλη δεν υπάρχει για να κάνει σπλαχνικό τον Κύριο. Η ταπεινοφροσύνη έβαλε τον τελώνη πάνω από Φαρισαίο. Η υπερηφάνεια νίκησε και τις ασώματες δυνάμεις και τις έκανε διαβολικές. Η ταπεινοφροσύνη και η αναγνώριση των αμαρτημάτων έβαλε στον παράδεισο τον ληστή πιο μπροστά από τους Αποστόλους. Αν λοιπόν, αυτοί που ομολογούν τα αμαρτήματά τους αποκτούν τόση παρρησία, οι άλλοι που βλέπουν στον εαυτό τους τόσα αγαθά και παρ' όλα αυτά διατηρούν ταπεινή την ψυχή τους, πόσα στεφάνια θα πετύχουν;» και ο Μέγας Βασίλειος «Χωρίς την ταπείνωση το παν είναι μηδέν. Με την ταπείνωση το μηδέν γίνεται παν». Και εγώ πήγα σε εκείνο το παιδί, να του μιλήσω και να του μεταδώσω τι;;; Τους θεολογικούς μου στοχασμούς, οι οποίοι χωρίς βίωμα παραμένουν ξεροί στοχασμοί; Την ώρα που εκείνος ένιωθε ανάξιος να αποκαλείται βοηθός, εγώ το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να είμαι ομαδάρχης. Εμ! ανήκω στους ανθρώπους που βιώνουν ένα και προσπαθούν να δείξουν δέκα. Εκείνος ο νέος, ήταν από τους ανθρώπους, που ένιωθε δέκα και κατά λάθος του ξέφευγε το ένα. Εκείνο το παιδί, εκτοξεύτηκε μέσα σε μόλις δέκα μέρες σε μια άλλη λογική. Εγώ προσπαθώ να εκτοξευτώ τέσσερα χρόνια τώρα και ακόμα στο έδαφος είμαι. Οι ψυχολόγοι, θα σπεύσουν να ερμηνεύσουν και να διαγνώσουν "αυθυποβολή". Χωρίς βέβαια την μαρτυρία του ίδιου του παιδιού, χωρίς αποδείξεις, προσπαθώντας να τα εξηγήσουν με τον ορθολογισμό τους, μόνο και μόνο για να έχουν κάτι να πουν, δικαιολογώντας την υλιστική φιλοσοφία τους, και θεοποιώντας την επιστήμη και τους εαυτούς τους. Το ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να πιστέψει στον Θεό οφείλεται στον εγωισμό του, αλλά ο σύγχρονος άνθρωπος, αρνείται τον Θεό, λόγω του ορθολογισμού του. Ευτυχώς ο Θεός όμως δεν ανακαλύπτεται, δεν είναι δηλαδή μόνο για αυτούς που μπορούν να τον ανακαλύψουν, για τους έξυπνους, για τους μορφωμένους, αλλά αντίθετα αποκαλύπτεται με βάση την ταπείνωση, την προαίρεση, του καθενός μας. Αυτό το παλικάρι, αποτελεί παράδειγμα, πρώτον για εμάς τους "δήθεν" της Εκκλησίας και του κατηχητικού και δεύτερον για όλους εκείνους που θεωρούν τον Θεό απόμακρο και τους αγίους ουρανοκατέβατους. Μόνο όταν κενώσουμε τον εαυτό μας, όταν γράψουμε στον υπολογιστή, το "εγώ" με μέγεθος γραμματοσειράς οχτώ, τότε ο Θεός παύει να είναι φιλοσοφικό επιχείρημα και ο άνθρωπος ζει "άλλη βιωτή, της αιωνίου απαρχήν" “ Ζει Κύριος ο Θεός ημών, ο Θεός των Δυνάμεων”και "Τις Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών!"
- Στείλε ΣχόλιοΓια να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
nikospi
Νικόλαος
από Χίος, Ελλάδα
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/nikospi
ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ
Επίσημοι αναγνώστες (1)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
Links
nikospi
Νικόλαος
από Χίος, Ελλάδα
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/nikospi
ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ
Επίσημοι αναγνώστες (1)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
- ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ!
- ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ. ΣΥΝΟΜΟΣΙΑ ΓΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΜΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
- ΣΟΦΙΑ
- ΛΕΣ ΝΑ ΕΊΧΕ ΔΊΚΙΟ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ???
- «ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΕΠΙΣΗΜΗ».
- Είμαστε επίσημα στα χρόνια του Αντίχριστου.
- Το αποκορύφομα τις Μασονίας
- Επικίνδυνα πειράματα στην καρδιά της Ευρώπης
Δημοφιλέστερα...
- ΟΡΘΟΔΟΞΊΑ
- OPIOS TA BAZEI ME THN ELLADA
- ΘΕΛΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΜΗ ΩΜΟΣ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
- Σύγχρονοι πολέμιοι της Ορθοδοξίας
- ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΤΑΠΑ ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ
- ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΥΣΙΟΥ!!!
- Γιατί;;;
- ஐ A G A P I = T H Y S I A ஐ
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
- margo
- deos
- filosofiki
- angela_77
- gate
- movflower
- renabill
- liza32
- neerie
- MISangie
- edelweiss
- fantasma
- Dimitrios_En_MH
- MyNameIsDo
- -sadahzinia-
- anastasisk
- yiannisyiannis
- vero
- seras
- phobia
- katiamou
Links