.....ή πώς να φτάσεις από το Σύνταγμα στον Σταθμό Λαρίσης,όταν δεν υπάρχει κανένα μέσο μαζικής μεταφοράς,το κέντρο είναι κλεισμένο λόγω πορείας και οι ταξιτζήδες γαμ$#^νται (ως συνήθως)… 

Τι κάνεις,εάν η ώρα είναι 19:30 και το τρένο σου φεύγει στις 19:54? Και το επόμενο είναι στις 22:00?Περπατάς φίλοι και φίλες. Και τρέχεις άμα λάχει… 

Παίρνω την Σταδίου,στην αρχή περπατώντας και κατά διαστήματα τρέχοντας.Κρατούσα και μια ανθοδέσμη να πάω στην μανούλα που είχε γενέθλια. Όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι εύκολο το τρέξιμο αν κουβαλάς καμιά 20αριά κιλά παραπάνω και φορώντας μπότες με 6ποντο τακούνι. Περνάω φανάρια με κόκκινο,σπρώχνω ανθρώπους που αναθεματίζουν,βρίζω τους απεργούς (με την καλή έννοια),την κυβέρνηση (με την κακή έννοια),φτάνω στην Ομόνοια. Η ώρα είναι 19:40. 

Πιάνω την Κωνσταντίνου και ξανατρέχω. Εντωμεταξύ έχω αρχίσει και αλλάζω φυλή. Έχω γίνει ερυθρόδερμη από καυκάσια. Βλέπω στον δρόμο μηχανάκια και στο μυαλό μου τριγυρίζει η εξής φράση: «Μπορείς σε παρακαλώ να με πας ως τον Σταθμό Λαρίσης κι εγώ θα σου αγοράσω* μια πίπα…» Δεν το λέω όμως σε κανέναν. Μόνο 2-3 ταξί σταμάτησα,αλλά φυσικά δεν με πήραν. Σας είπα ότι γαμ^$%νται οι ταξιτζήδες?

Η ώρα έχει πάει 19:52 κι εγώ είμαι στην αρχή της Δεληγιάννη. Δεν θα φτάσω ποτέ στην ώρα μου. Ξαφνικά το αποφασίζω. Πλησιάζω έναν τύπο πάνω σε μια μηχανή και του λέω:

«Να σε ρωτήσω κάτι?» Λες και θα τον ρωτούσα που είναι η τάδε οδός.

«Ναι» μου λέει.

«Μπορείς να με πετάξεις μέχρι τον σταθμό,γιατί θα χάσω το τρένο?»Το δεύτερο σκέλος της ερώτησης που σκεφτόμουν στον δρόμο απέφυγα να το πω,για ευνόητους λόγους…. 

«Ανέβα» μου λέει.

«Κράτα» του λέω δείχνοντας του την ανθοδέσμη.

Ποιος ξέρει πώς ήταν η φάτσα μου,που το παλικάρι δεν σταμάτησε να γελάει… Με αφήνει απ’ έξω από τον σταθμό και μόλις μπαίνω ακούω το σφύριγμα που δίνει το οκέϊ για την αναχώρηση του τρένου. Βγαίνω στην αποβάθρα και κλείνει μπροστά μου η πόρτα του βαγονιού. Κοιτάω μέσα,βλέπω τον ελεγκτή,σταυρώνω τα χέρια μου σε στάση παρακαλητού και του φωνάζω…

«’νοιξέ μου,σε παρακαλώωωωωω….» Και ω! του θαύματος,μου ανοίγει κι ενώ το τρένο είναι εν κινήσει κατά τι.  

Τα κατάφερα φίλες,φίλοι!!!! Πώς λοιπόν να μην αισθάνομαι πρωταθλήτρια?

* συνώνυμο: "θα σου πάρω"