Χθές εντελώς τυχαία βρέθηκα σε μάθημα πρώτων βοηθειών.Πάντα με ενδιέφερε αλλά δεν είχα κάνει κάποια κίνηση να παρακολουθήσω κάτι τέτοιο.Η ευκαιρία δόθηκε χθες και χωρίς να το καταλάβω πεσμένη στο πάτωμα έκανα στάση ανάνηψης σε ένα συμπολίτη μας που τάχα είχε λιποθυμήσει.Παρόλο που ήταν όλα εικονικά,μόνο η αίσθηση οτι βοηθάς κάποιον που σε έχει ανάγκη σου δίνει μεγάλη ικανοποίηση και σε γεμίζει δύναμη.

Μάθαμε να αντιμετωπίζουμε τον πνιγό,την λιποθυμία,το κάψιμο,μεταφορά τραυματία και φυσικά τεχνητή αναπνοή.(Και για τους περίεργους,...όχι δεν έδωσα σε κανέναν το φιλί της ζωής!)

Και μετά απο τέσσερις ώρες και τον ενθουσιασμό μου στο κόκκινο ακούω την ομάδα να συζητάει για τα μαθήματα κατάδυσης που θα ξεκινούσαν το Σάββατο.Μόνο που άκουγα την λέξη με έλουζε κρύος ιδρώτας.Κατάδυση!Το μυαλό μου άρχισε να δημιουργεί εικόνες.Άνθρωποι με στολές και τεράστιες μπουκάλες,πέφτουμε απο μια μικρή βάρκα στην παγωμένη και άγρια θάλασσα.Βαθιά στο νερό,να τους κυνηγούν οι καρχαρίες,να κόβεται το σωληνάκι του οξυγόνου,να μην μπορούν να αναπνεύσουν,να χάνουν τα βατραχοπέδιλα,να μην καταφέρνουν να βγούν στην επιφάνεια,να βουλιάζει η βάρκα και να μένουν μόνοι και έρημοι τριγυρισμένοι απο τεράστια κύμματα.Ναι..ξέρω πολλές ταινίες βλέπω.

Και εκεί που έλεγα οτι δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω κάτι τέτοιο,μου καρφώνεται μια ιδέα στο μυαλό.Τριγύριζε στο κεφάλι μου πολύ ώρα και στο  τέλος την ξεστόμισα....

-Φωτογραφίες στον βυθό μπορούμε να τραβάμε..?

Και ήρθε η πολυπόθητη απάντηση...Εννοείται!Και βγαίνουν πεντακάθαρες και υπέροχες!

Αυτό ήταν.Όλα εξανεμίστηκαν και το μόνο που σκεφτόμουν  ήταν μια λέξη..φωτογραφίες!φωτογραφίες!φωτογραφίες!

Απίστευτο και όμως αληθινό!Ξεκινάω!Σε ένα μήνα είναι η πρώτη κανονική βουτιά στην θάλασσα!Αν δεν με φάνε οι καρχαρίες θα σας έχω πολλά νέα και φυσικά φωτογραφικό υλικό!

Άντε..γιατί κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουμε να ξεπερνάμε τους φόβους μας! 

(Στην φωτογραφία απεικονίζεται κάποιος συνάδελφος.Και εγώ έτσι θα είμαι..?Απίστευτο!!!)