Την θυμήθηκα πρόσφατα όταν ένας φίλος  μου έστειλε το application «Σε είδα» στο facebook, εξηγώντας μου και περί τίνος πρόκειται...

Αυτή δεν ήταν η στήλη, που διαβάζαμε με την Μ και πεθαίναμε στα γέλια; Εκείνο το απόγευμα δεν ήταν που σκοτώθηκα όταν στην ρουτίνα μου να πηδήξω πάνω από τα κάγκελα, γλύστρησε το χέρι και έχασα την ισορροπία; Το σημάδι υπάρχει ακόμα στο γόνατο αλλά το είχα ξεχάσει. Αργότερα τη νύχτα δεν ήταν που η Μ κάποιον είδε και αποφάσισε ότι η στήλη δεν ήταν τόσο αστεία; Και την κορόιδευα «Σε είδα στο περίπτερο, φορούσες μια γαλάζια φανέλα και κρατούσες την Κεανίτα σα να΄ταν  ομπρέλλα! Φορούσα μαύρα σορτς και κρατούσα μπιμπερό, με είδες;» χαχαχαχα, έτσι έτσι ακριβώς!

Δεν αλλάξαμε πολύ. Η Μ θέλει πάντα να μαθαίνει ποιός είναι ο άγνωστος που μοιραστήκανε ματιές. Εγώ προτιμώ να κρατώ τη στιγμή στο θεωρητικό βάθρο της τελειότητας και να την ξαναζώ μόνο όταν οφείλω να θυμηθώ ότι δεν είναι όλα τα αγόρια εγωκεντρικοί μαμάκηδες...Μα κάποια σύμπτωση φροντίζει ώστε το ποσοστό του «επανειδήν»  να είναι το ίδιο! Είναι κι ο κόσμος τόσο μα τόσο μικρός!!!!

«Κόοοοοοοοοοοοοορηηηηηηηηηηηηηη, κυκλοφορεί και σε σειρά στον Άλφα», κουδουνίζει στο μυαλό μου. Εντάξει, ωραία.  Σε είδε, τον είδες, σου έγραψε και του απάντησες. Μια αρχή είναι κι αυτή, που μοιάζει λίγο με προξένια... Προξένια που έκανες εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου. Προξένησες αυτή τη σχέση μέσω αγγελίας! Αν σου βγει σε κακό, τράβα τα μαλλιά σου! Πόση απελπισία πια, κυκλοφορεί ανάμεσά μας; Δεν τον έγραφες καλύτερα;

Κράτησε τη μαγεία, τον αυθορμητισμό, Η τύχη θα ενωθεί με την μοίρα, ούτως ή άλλως.Αν είναι να γίνει, θα γίνει. Είτε το κυνηγήσεις είτε όχι.

Δεν είναι θήραμα ο Έρωτας αλλά θύτης. Για αυτό κι αποφασίζει τί θα κάνει με μας και τις καρδιές μας. Εμείς έχουμε μόνο το δικαίωμα σε μια σφαίρα για να τον σκοτώσουμε μια και καλή, αν ποτέ χρειαστεί...