Τσάγια!

Οι στολές που φοράω συχνά είναι μια χαμογελαστή Πάπιας Πεκίνου και μια πολύχρωμη χαζή Νταίζης Ντακ.Στις εμπαθείς προσβολές, στις κακίες, στα υφάκια, στα υπονοούμενα.

Καταλαβαίνω με τη μία, από το βλέμμα, πριν καν ειπωθεί κάτι. Κι απλά το προσπερνώ, χωρίς να δώσω σημασία. Αφήνω τους άλλους να πιστεύουν ότι είναι πιο έξυπνοι, πιο ικανοί, πιο τέλειοι. Δεν με ενδιαφέρει να φαίνομαι τίποτα  εξάλλου. Ή είμαι ή δεν είμαι. Τώρα το τί παρουσιάζει μια βιτρίνα, που ανάλογα με τα μάτια και τις ευαισθησίες του ατόμου που την γνωρίζει, αλλάζει όψη, δεν με απασχολεί ιδιαίτερα.

Όμως υπάρχουν φορές που θα ήθελα να ξεσπούσα ΜΠΑΜ ΚΑΙ ΚΑΤΩ! Να γρυλλίσω, να δείξω απειλητικά τα νύχια μου, να τους βγάλω τα μαλλιά! Μα δεν κατάλαβα ακόμα πως γρυλλίζουν. Τα νύχια μου είναι αιωνίως αρκετά πιο κοντά από αυτά των αρπαχτικών και όσο για μαλλιοτραβήγματα...ούτε καν για αστείο!

Μα δεν αξίζει... Φυσικά, όταν η προσβολή είναι μόνιμο πιάτο στο μενού της συμπεριφοράς κάποιων, το φίλτρο μου αμέσως τους διαγράφει από «καλούς ανθρώπους» και τους περνάει στους «κομπλεξαρισμένους/προβληματικούς» Άλλη κατηγορία ανθρώπων, άλλη μεταχείριση, ευγενική αλλά διάφανη. Χωρίς αγκαλιά ή χάδι. Ξέρω,έφαν τους η έγνοια! :Ρ

Τέσπα! Γέλασα πολύ χθες με τον Μάγκνουμ! Προσβλήθηκε κι αμέσως το έδειξε! Σκυλάκι 5 μηνών, δεν ξέρει ακόμα κάποια πράγματα... Του θίξανε τα δικαιώματα και πέρασε το πρώτο ψυχολογικό σοκ, που περνάνε όλα τα μεγάλα αδερφάκια με τον ερχομό των μικρών...

Όλα άρχισαν το Σάββατο όταν ο αδερφός μου, έφερε στη μαμά μας για δώρο γενεθλείων ΕΝΑ ΚΟΥΝΕΛΙ! Όχι για στιφάδο...ζωντανό! Στο κλουβάκι του, με την τροφή και την άμμο/τουαλέτα του. Και όνομα σπάνιο...Μπάνι!

Το είδε ο Μάγκνουμ και ξεσήκωσε τη γειτονιά! Αλλά μόλις αντιλήφθηκε ότι το κουνέλι ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΩΣΟΡΗΣΑΤΕ ενώ αυτός ακόμα έχει κέρφιου από την ιερή αίθουσα του μεγάλου μαγικού λευκού κουτιού (ψυγείο), έγινε έξαλλος!

Το χαριτωμένο σκυλάκι, μετατράπηκε σε φονιά! Στην αυλή του, έχει καμιά δεκαριά μπούλουκκους (λούτρινα τα λένε στην Ελλάδα;), που του δώσαμε για να παίζει. Ανακάλυψε τον μπούλουκκο κουνέλι και του επιτέθηκε! Γαβχλαααπγαβ έφυγε το κεφάλι, γκρρρρρρργαβ το μπουλουκάκι έγινε χίλια κομμάτια...βαμβάκι και πούπουλα παντού!

Όλο το Σαββατοκύριακο, έκανε πόλεμο νεύρων, γάβγιζε εξοργισμένος και δεν άφησε ούτε τον αδερφό μου ούτε τη μάμμα να τον πλησιάσουν, ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ!

Τη Δευτέρα ηρέμησε όταν επιτέλους το παλιοκουνέλι πήρε δρόμο...για το νηπιαγωγείο και την μόνιμη εξορία!

Την Τρίτη, όταν  η εξορία του Μπάνι έγινε μόνιμο γεγονός, καταδέκτηκε να φάει ξανά από το χέρι της μάμμας, λίγη τούρτα...

Φυσικά, δεν του θυμώσανε! Η μάμμα μου είναι ιδιαίτερα ευτυχισμένη και περήφανη για το σκυλάκι της! Και όντως, είναι άξιο λόγου το γεγονός ότι το σκυλάκι έκανε τον συνειρμό έμψυχο κουνέλι -πολύχρωμο κουνέλι μπούλουκκος...Το ότι ο τελευταίος πήρε το δρόμο για τον άλλο κόσμο, δεν μας ενοχλεί ιδιαίτερα...Ας του δίνανε τον Μπάνι να δείτε πως θα γινότανε στιφάδο ταρταρ εντός του δευτερολέπτου!

Πραγματικά, καμιά φορά θα ήθελα να μπορούσα να αντιδράσω κάπως έτσι...

Αλλά ο Μάγκνουμε δεν ξέρει ότι η μάμμα του βλέπει τον Μπάνι κάθε μέρα στο σχολείο... Άρα, τί κατάλαβε; Απλώς εκτονώθηκε!..

Ε, για αυτό το τελευταίο υπάρχει η μουσική κι ο χορός, το κολύμπι και η αγκαλιά! Α, ναι! Και οι μάχες στο Facebook!

Καλημέεεεεεεεεεεεεεερααααααααααααααααα!!!!