Είχα καιρό να γράψω. Να εκφράσω σκέψεις και συναισθήματα. Δεν ήταν οτι δεν είχα κάτι να πω, απλά δεν ήξερα πως να τα εκφράσω. Οταν σκέφτεσαι πολυ για το πως θα γράψεις ή θα πεις κάτι καλύτερα να το αφήνεις ...

Εδω και μέρες θέλω να αναφερθώ στις φοιτητικές εκλογές, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν τελικώς χθες. Η περίοδος που διανύσαμε ήταν ομολογουμένως κάπως έντονη, όπως άλλωστε κάθε χρόνο, για αυτούς που ανήκουν στις παρατάξεις.

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχα την ευκαιρία να είμαι μέλος παράταξης. Οποια και αν είναι αυτή. Και είμαι περήφανη γιατί θεωρώ οτι ανήκω στην κατηγορία των έξυπνων ανθρώπων που παρόλο που ανήκουν σε φοιτητική κίνηση, δεν αλλοιώνονται, παρά παίρνουν και δίνουν αυτά που θέλουν.

Θα μου πει κάποιος πως, δεν είναι δυνατόν να μην αλλάξεις όταν ανήκεις σε μια κίνηση, πόσο μάλλον να φανατιστείς, καθώς επικρατεί η αντίληψη οτι στις παρατάξεις γίνεται πλύση εγκεφάλου. Είναι πράγματι λυπηρό να μην έχει κάποιος την ικανότητα να αντιμετωπίζει κριτικά όλα αυτά απο τα οποία βομβαρδίζεται . Δεν είναι δύσκολο να βρεις τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, το συμφέρον και την ειλικρίνεια. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι ανοιχτόμυαλος, διαλλακτικός και δίκαιος.

Ο φανατισμός είναι για τους αμαθείς και αυτούς που έχουν προσωπικά συμφέροντα. Αυτή είναι η άποψη μου χρόνια τώρα, και όσο προχωράει ο καιρός την στηρίζω ακόμα περισσότερο.

Και όσον αφορά στις ιδεολογίες τις οποίες πολλοί έχουν ως σημαία επι σειρά ετών, έχω να πω το εξής:τις ιδεολογίες τις διαμορφώνουν άνθρωποι, που συνήθως έχουν οράματα. ¨Οταν στην κεφαλή μιας πολιτικής ομάδας ανεβαίνουν άλλοι, οι ιδέες και οι πολιτικές που υιοθετούνται μπορούν να αλλάξουν πολύ εύκολα. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που μας εμπνέουν, τίποτα άλλο...