Κύριε,

Απελθέ απ’ εμού

Το ποτήριον τούτον!

Μα αν είναι να το πιω

Τότε βόηθα!!

Βόηθα να το κρατώ

Βόηθα να το απολαύσω μέχρι την τελευταία σταγόνα!

Τι θα ήταν ο πόνος χωρίς το πάθος;

Μια ζωή φεύγω από όλα

Πριν ακόμα κλείσει ο κύκλος

Δεν θέλω να δω το τέλος

Πάντα φταίνε οι άλλοι

Που δεν τους βρίσκω

Που δεν με βρίσκουν!

Μίζερος στις δικές μου φοβίες

Κάποιος φώναξε….;

Έλα μωρέ ακόμα μια φωνή μέσα σε χιλιάδες

Μόνος μέσα σε χιλιάδες

Και τα’ αστέρι που λέγαμε;

Να το, που πέφτει

κάνε μια ευχή....

Αργήσαμε!

Φιλοσοφήσαμε τόσο

Τα ψάξαμε όλα τόσο….

Τελικά χάσαμε του ταξιδιού την ουσία

Χάσαμε και την πορεία

Η ρότα ήταν πιο απλή

Πως μπερδευτήκαμε έτσι;

Κανένας για μας;

Μήπως εμείς για κανέναν….;