Μια μερα περασε σαν αστραπη απο το μυαλο μου μια σκεψη...πως οι στιχοι που γραφω,θα μπορουσαν να πανε σε μια δισκογραφικη εταρεια,και Θεου θελλοντος,ν'ακουστουν στον κοσμο...Σιγα σιγα,αυτη τη σκεψη θελησα να την υλοποιησω,παρα τους αρχικους δισταγμους της οικογενειας μου...Βρηκα στουντιο ηχογραφησης κοντα στην περιοχη μου...Μουσικους...Τα παντα.Κι αφου βρηκα τα απαραιτητα ατομα...Τα σταματησα ολα!Καθησα και το σκεφτηκα πιο ωριμα...Η στιχουργικη σαν επαγγελμα,ακομη και σαν παρεργο,δεν προσφερει πολλα...Καταθετεις την ψυχη σου...Για να φτασεις, τελικα,σε μια δισκογραφικη εταιρεια η οποια ειτε θα σου καθυστερησει την κυκλοφορια των τραγουδιων σου,γιατι δεν εισαι ονομα ειτε θα κοιταξει να σε εκμετταλευτει με ποικιλους τροπους...Εσυ,φυσικα,θα αρνηθεις και θα παραμεινεις ενας αγνωστος...Δε με πειραζει πια.Αλλωστε,η δοξα ειναι ευημερη και κανει τους ανθρωπους να κλεινοντε μεσα στη μασκα αναγνωρισιμοτητας που εχουν δημιουργησει...Αυτοι οι ανθρωποι,φτανουν σε σημειο να νοσταλγουν στιγμες ηρεμιας...Μακρια απο τα φωτα της δημοσιοτητας...Γιατι,λοιπον,εγω να διωξω το προνομιο της ανεμελιας και να μπω σε αυτο το τρυπακι;Με τα πολλα...Αποφασισα να αγωνιστω...Να βρισκομαι παντα στην κορυφη στο σχολειο...ωστε να ακολουθησω διοικηση επιχειρησεων,που θα μου αποφερει σιγουρα κερδη και δεν θα πεινασω...Κι οσο για τους στιχους,θεωρησα καλυτερο να τους περασω εδω μεσα...Τουλαχιστον εδω και θα διαβαστουν...Και θα σχολιαστουν...Και θα κανω και το κεφι μου...Αξιοπρεπως!