π.Συμεών de la Jara,ο γιός του υπουργού του Περού ,που ενδύθηκε ιμάτιον  μέλαν

"Μ αρέσει η προσευχή,αυτό το κέντημα του χρόνο που καταφέρνει ώστε ο χρόνος που γεννάει το θάνατο μας να παύει να είναι ο εχθρός,και να πλημμυρίζει την καρδιά μας η αγάπη για να μη στεγνώσουμε..... Από τη Λίμα του Περού στο ’γιον Όρος...Η μαγευτική διαδρομή ενός ανθρώπου που ,αναζητώντας με πάθος την αγάπη,την ομορφιά και την ελπίδα,συναντά την Ορθοδοξία.

Ποιητής,ζωγράφος,χαράκτης,δοκιμιογράφος,μεταφραστής,φωτογράφος.Μοναχός και καλλιτέχνης.Συνδυάζονται;Ή μήπως ταυτίζονται;

"Η εσωτερική αντήχηση προηγείται της έκφρασης.Ανατολή των Ανατολών οι Αμερικές.Παιδί ο γηγενής εξαρτώμενο,είχε έναν πατέρα ,τον αυτοκράτορα,τον υιόν τουΘεού,ηλίου και δρόσου.

Τώρα, χωρίς κεφάλι, ορφανὸ παραμένει. Καὶ περιμένει.

«Όλο τὸ Ταουαντινσούγιο τώρα ολολύζει». Ανατολὴ των Ανατολών.

«Δρόσος του κόσμου Ουρακότσα

Εσωτερική δρόσος Ουρακότσα

Κελεύεις να υπάρχω».

Όμως ο λευκός εχθρός με μίζερη καρδιά, πάντα διψασμένη με απληστία - παρ᾿ όλα τα δώρα- τὸν στραγγάλισε.

«Ας κλάψουμε όλοι μαζί και συντετριμμένοι». Σύμφωνα μὲ προφητείες παλαιές, ήλθε ο λευκός από τη θάλασσα και τον υποδέχονται ως θεό, με άνθη καὶ χρυσό.

Μὲ τὴν έπαρση του πολιτισμού του, και δη της αλαζονικής αναγέννησης, δεν μπορεί να καταλάβει και καταστρέφει.

Η καρδιά του Αταουάλπα ήδη κρύωσε και οι θησαυροί παρανοούνται απ᾿ την πλεονεξία συντρίμμια αλλότρια παραμένουν κλεισμένα επιμελώς.

Μοναδικὸς κόσμος τὸ λουλούδι ποὺ άνθισε σήμερα μαραίνεται.

’νθος που ονειρεύεται ή κοιμάται σὲ άλλο όνειρο, αναρωτιέται ο γηγενής ποὺ υμνεί τον Ιπαλνεμόουα, επειδὴ φεύγει, φεύγει. φέρει τὰ ωραία άνθη.

Κλαίει και χύνει τ᾿ άνθη. Μακάρι να μην πεθαίνει!

’νθη μόνο ποθεί καὶ μαραίνεται, ποδοπατημένος.

Σκληρός, εν ονόματι αληθινού πολισμού, ο Δυτικὸς καταστρέφει και λεηλατεί καὶ επιβάλλει.

Ὁ κατακτητὴς εξουσιάζει, δεν μπορεί να καταλάβει πώς.

Πρέπει ν᾿ αφήσει τ᾿ ωραίο τραγούδι, τ᾿ ωραίο άνθος και πρέπει να πάει νὰ ψάξει τὴ χώρα του Μυστηρίου. Ανατολή Ανατολών, που δεν εξουσιάζεται, αλλὰ χαρίζεται σὲ ταπεινούς."

(Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 16/5/1999)

"Τριαντάφυλλο

καταλαμβανόμενο

από τον ήλιο"

20-10-93 Πρωί

"Τριαντάφυλλο

και φωτίζει τα πάντα

φως όλο αυτό"

20/10-93 Πρωί

"Κλαίω στο κελλί

με φιλεί το γιασεμί

επί της κλίνης"

20-10-93 Μεσημέρι

"Επιθυμία

στη μοναξιά την καρδιά

πώς μεταβάλλεις;"

20-10-93 Νύχτα

Πόθος της καρδιάς

ανθισμένος

20-10-93 Νύχτα

(χαικού απο το βιβλίο "Συμεών μνήμα",εκδόσεις ’γρα)

Με αφορμή μια απάντηση στο χθεσινό σημείωμα της Νεκταρίας(gate) ,ταξιδεύω στον τρυφερό κόσμο της ποίησης απόψε ....