Δεν σου αξίζει...αγάπα τον εαυτό σου επιτέλους...

ένας πόλεμος ενάντια σε ότι νιώθω για σένα ψυχή μου...

λόγια φίλων...εκείνων που μ'αγαπούν...

και βλέπω στα μάτια τους την αγάπη...την κατανόηση...

και τότε θυμάμαι τα δικά σου μάτια....

και θέλω να σου φωνάξω...ΓΙΑΤΙ;;

μα πάλι σωπαίνω...

πάλι χάνομαι...σε σκέψεις...

γυρνώ το βλέμμα μου...

και η μορφή σου είναι πάντα εκεί...

σε ότι κι αν κάνω...

είσαι ο δρόμος όταν οδηγώ...

που με κάνει να θέλω να φύγω για παντα... 

και ο ιδιος δρόμος που με γυρνάει ξανά πίσω...σε σένα..

θα την βρώ την δύναμη να φύγω...

κι ίσως τότε να καταλάβεις...

πως σ'αγάπησα περισσότερο απ'όσο αγάπησες εσύ τον εαυτό σου...

θα βρώ την δύναμη να φύγω....

γιατί η ελπίδα που με κρατούσε εδώ...

δεν υπάρχει πια..

την πήρες μαζί με το χαμόγελο σου...

εκείνη την ώρα...

να κάνεις αυτό ακριβώς που νιώθεις ψυχούλα μου...

να χαμογελάσεις...

αφού θα έχεις λυτρωθεί απο μένα...