Τελικά έχει πολλή πολλή πλάκα η ζωή.

Κάθε στιγμή που πέρασα να γελώ ή να είμαι ευτυχισμένη, την πλήρωσα πολύ ακριβά.

Κάθε στιγμή που μου φαινόταν μαύρη, η καρδιά κόντευε να σπάσει και το δέρμα γύρω από τα φουσκωμένα από το κλάμα μάτια έτσουζε (κλπ κλπ κλπ),τώρα φαίνεται τόσο μα τόσο αστεία!

Μετροφυλλίζοντας το ημερολόγιο μου, στο 2006 βρήκα πολλά "φοβάμαι"

και στο 2007 πολύ κλάμα! Επαγγλεματίες μοιρολογίστρες δεν θα κρατάνε τέτοιο αρχείο θρήνων, μα τον Θεό! όμως δικαιολογημένα.

Το 2008 είναι απλά ... ξύλινο. Πέτρινο. Καταγράφονται γεγονότα, που δεν με αγγίζουν. Την αθωότητα μου την παρέδωσα πέρσι σε μια κατάσταση πολύ πάνω από τα δικά μου όρια ... κατανόησης της πονηριάς. Νόμιζα. Τελικά, φέτος επιστρέψανε για να ξαναπάρουν ό,τι απέμεινε. Άδειασα από αθωότητα όμως ακόμα η πονηριά του κόσμου, με αφήνει έκπληκτη.  Δεν με τρομάζει όπως παλιότερα, ευτυχώς. Δεν θέλω φυσικά να την κατανοήσω. Αρκετή αλλοίωση υπήρξε. Και η πονηριά δεν ταιριάζει καθόλου με το μωβ.

Το μωβ κρύβει ιστορία και μνήμη, θα συμφωνήσω με τον Όσκαρ.

Οι επιλογές μας άλλαξαν...καλώς;κακώς; Θα δείξει!

Στα 16 μας ονειρευόμασταν τον  Ένα Έρωτα σαν χαζά κοριτσάκια που ήμασταν.Οι περισσότερες μπορεί να ερωτεύονται για χάρη του έρωτα, για χάρη των στιγμών. Δεν ξέρω. Πάντως είτε ερωτευθήκαμε 2 φορές είτε χίλιες δέκα δύο, μια παραμένει η σταθερή αξία: Η ευτυχία και το συναίσθημα της ολοκήρωσης!

Οι επιλογές έρωτα, σπουδών, καριέρας,χώρας, χρόνου....σαν τα συγκρουόμενα στο λούναπαρκ. ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜ ΠΟΟΟΟΟΟΟΥΥΥΥΥΥΥΥΦ ΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜ! οΥΨ, τα διαλύσαμε;!!!

Ευτυχώς, ναι! Διότι αν κάτι σπάει, τότε δεν πρέπει ποτέ να το επιλέξεις, έτσι; Μπα, τσου!

Στα 26 μας, βλέπω ότι οι περισσότερες φίλες μου είναι κυρίως μόνες τους. Αλλά δεν περιμένουμε. Δεν ψάχνουμε. Αν είναι να τύχει, θα τύχει. Έχουμε πιο σοβαρά θέματα αν ασχοληθούμε. Χορτάσαμε και την ευτυχία και τον πόνο σε όλους τους τομείς. Δυναμώσαμε. Και η κάθε μια, προσπαθεί να βελτιώσει τον εαυτό της. Με κάποιο μάθημα ξένων γλωσσών, κάποιο σεμινάριο, κάποιο ιδιαίτερο χόμπι, γυμναστική και σωστή διατροφή, κραυγαλαίες αγορές, μουσικές, εθελοντισμό,ταξίδια! Τα πάντα!

Δεν θέλω να καταλήξω πουθενά, βασικά...Νομίζω άρχισα με την κατάληξη,.ή όχι;

Μπορεί.

θα δείξει.

Όπως οι επόμενες μέρες, τα επόμενα χρόνια, όσα είναι να έρθουν. Με ό,τι αποκτήσουμε και ό,τι χρειαστεί να δώσουμε.

Κι εδώ το καλοκαίρι πέθανε για φέτος τον Ιούνη. Ίσως από Ιούλιο και μετά;

Ο Σαρμπέλ είναι καλοκαιρινό μαστ! :)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))