Έχουμε πάψει να ασχολούμαστε. Το έχετε καταλάβει; Μόνο εγώ παραμένω καλή και πιστή στις αξίες σαν το παλιό ξύλινο σκαλιστό μπουφέ της γιαγιάς. Τέλοσπάντων!

 Παλιά χαλούσε το πλυντήριο, φέρναμε τον μηχανικό και το διόρθωνε. Χαλούσε η τοστιέρα, την διόρθωνε ο ηλεκτρολόγος. Γάβγιζε λίγο περισσότερο το σκυλί; Το πηγαίνανε περπάτημα επιπλέον ώρες  και ησύχαζε.  

Προσπαθούσανε οι άνθρωποι να σώσουνε τις σχέσεις τους, Έμεναν σε λιπόθυμους γάμους με την ελπίδα να συνέλθουν, να γεννήσουν ξανά την αγάπη  ή έστω το ενδιαφέρον. Δεν έδιναν τόση σημασία στην βιτρίνα που είχαν προς τους έξω. Νοιαζόντουσαν να έχουν υγεία και όχι τόση ομορφιά κούφια. Πρόσεχαν τα παιδιά τους με νύχια και με δόντια να τα προστατέψουν από τους πιθανούς κινδύνους που παραμόνευαν.

 Αλλά μετά με ένα μπουμ μπαμ και μπεμ, έπεσε η τιμή στην αγορά νέας συσκευής. Συμφέρει η αγορά από την διόρθωση. Και οι εκπτώσεις άλλη μεγάλη χαρά καταναλωτική. Έκσταση!!!!

 Και πάψαμε να έχουμε ανάγκη οποιαδήποτε διόρθωση.(εκτός από την πλαστική) Απλά θέλουμε να ξεμπερδεύουμε όσο το πιο δυνατόν γρηγορότερα. Είμαστε κουρασμένοι, αγχωμένοι. Τρέχουμε να προλάβουμε την προθεσμία, πού να περιμένουμε τώρα τον ηλεκτρολόγο; Παραγγέλλουμε καινούρια προϊόντα από το διαδύχτιο. Εντός της βδομάδας θα παραδοθούν και θα πάρουν και το παλιό να το πετάξουν αυτοί κάπου αλλού. Α, θα πάρουν και το σκυλί γιατί το ξεχάσαμε κάπου στην βεράντα τη νύχτα και σκότωσε τον ύπνο του γείτονα… Σκεφτόμαστε να αγοράσουμε ένα ψάρι. Τι ήσυχα που είναι. Και σε γυάλα! 

Τελειώνουμε τις σχέσεις που μας κουράζουν με την άγνοια και την ανασφάλεια τους. Τώρα δεν γίναμε και ψυχολόγοι, έτσι; Αν ο άλλος χρειάζεται ένα, να πληρώσει να τον έχει. Δεν θυσιάζουμε στιγμή να σκεφτούμε ότι ίσως και να χρειάζεται απλά ένα φίλο. Και όχι απλά ένα εραστή. 

Προσπερνάμε την χάλια σχέση και πάμε στην επόμενη. Έχοντας στο μυαλό ότι θα είναι καλύτερη. Ε και αν τελικά μας βγει κάτι το αντιαισθητικό ή ενοχλητικό στην πορεία, την πετάμε και αυτή και πάμε στην επόμενη.

 Μάθαμε γενικά να πετάμε. Και αν υπήρχε κάποιο κατάστημα με ανθρώπους που να μπορεί να παίρνει το παλιό μοντέλο και να μας φέρνει το τελευταίο, καλά θα ήτανε.Προσέχουμε τόσο την εικόνα που ξεχάσαμε την ουσία. Θέλουμε ύψος σώματος αλλά όχι αξιοπρέπειας. Απαιτούμε βάθος τσέπης αλλά όχι ψυχής. Ποθούμε την ζεστασιά των τέλειων κοιλιακών αλλά όχι της κοιλίτσας.  

 Όσο για τους φίλους; Υπάρχει μια γενική και σταθερή ανακύκλωση τους. Διαλέγουμε να βγαίνουμε με αυτούς που πληρούν τις απαιτήσεις μας όσο το κοινωνικό και οικονομικό τους επίπεδο.

Ε μα δεν μπορώ να κάνω παρέα με την Ελένη που μου κράταγε το χέρι και με τάιζε με το κουτάλι παγωτό κάθε φορά που ράγιζε η καρδιά που είχα κάποτε. Αυτή επιμένει να φοράει απλό τζιν και να δουλεύει ακόμα στην πιο απλή θέση για να έχει χρόνο για την οικογένεια της. Μα πάμε καλά; Την αγαπώ, την εκτιμώ αλλά δεν μπορώ και να βγαίνω μαζί της κάθε φορά. Έχω και ένα επίπεδο να κρατήσω….. Αν μπορούσα να βρω μια Ελένη σε φουτουριστική, μεταλλική έκδοση, τι καλά που θα περνούσαμε και οι δύο!!!!

 Προς το παρόν όμως, τρέχω. Έχω ραντεβού και με τον ψυχολόγο μου…. Μου τον σύστησε ο πλαστικός που γνώρισα στο πάρτι της εταιρείας του πρώην μου. Ε, ήτανε πολύ λίγος για μένα…. Τι να γίνει; Πάλι καλά που είχε αξιόλογο κόσμο στο πάρτι και δεν έπρεπε να το περάσω αγκαλιά με τον μπουφέ. Αλλιώς ποιος θα μου έβρισκε και διατροφολόγο; Αχ μωρέ…. Μήπως είμαι ήδη μεταλλική; Τι καλά!!!!