Ένα από τα καλά του να είσαι εργένης είναι να αφήνεις την πόρτα της τουαλέτας ανοιχτή...

Ένα από τα κακά είναι ότι πολύ γρήγορα αποκτάς τραγικές διατροφικές συνήθειες... αυτές οι συνήθειες με οδήγησαν σιγά σιγά στο να ρουφιέμαι όλη μέρα στο γραφείο...

επειδή λοιπόν δεν είμαι καμιά χαζογκόμενα να ξεκινάω δίαιτες το Μάιο για να βγω στην παραλία είπα να το ράψω μόλις γύρισα από τις διακοπές...

Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της απόφασης φτιάχνω στο μεσημέρι της Κυριακής μια ωραιότατη σαλάτα με 32 λαχανικά, σως μουστάρδα και κομμάτια από παξιμάδι...(λεπτομέρεια ουσιώδης)! Δεν προλαβαίνω να φάω την πρώτη μπουκιά και πλησιάζει ο σκουντούφλης με το ίδιο ύφος που είχε ο Φράνκο όταν πλησίαζε τη Μαδρίτη!

- Τί τρως?

- τα νιάτα μου μαζί σου....τι θες?

- να δοκιμάσω?

Παίρνει ένα πιρούνι και αρχίζει να μου τρώει το φαΐ !!!! Πρώτη μπουκιά...δεύτερη ... στην τρίτη της καρφώνεται ένα παξιμάδι στο λαρύγγι! Αρχίζει να βήχει... πάει λίγο πιο εκεί... σκέφτομαι ότι τώρα θα φάω! Αμ δε!

- Δεν είμαι καλά...

- ...?

- μου έκατσε στο λαιμό....

- ....

- ακούς καλέ?

- πιες λίγο νερό!

- ήπια!

- Βήξε λίγο!

- έβηξα!

- φάε λίγο ψωμί να κατέβει...

- έφαγα

- ε τί να κάνω???

Επόμενο πλάνο και οι δύο στο αμάξι στο δρόμο για τα επείγοντα...

Δύο Ω.Ρ.Λ. και μια νοσηλεύτρια να προσπαθούν επί 20 λεπτά με μια τσιμπίδα να της βγάλουν από το λαιμό το δολοφονικό παξιμάδι!!! Οι προσπάθειες είναι άκαρπες και στο τραπέζι πέφτει η πρόταση για χειρουργείο...

- Τι λέτε ρε παιδιά...θα με τρελάνετε ??? χτυπήστε τη λίγο στην πλάτη να τελειώνουμε!!!!

- σας παρακαλώ κύριε....

Με τα πολλά και αφού επιστρατεύτηκε ακόμα και μικροκάμερα, η λαβίδα το πιάνει το ρημαδιασμένο!

- Βουαλά!

- το βγάλατε?

- Ουί!

- σας είμαι ευγνώμων ...

- τίποτα καλέ... να της πείτε να μασάει καλύτερα...

- δεν ακούει...

- να της καθαρίσουμε και τα αυτιά μια που είστε εδώ?

- να φύγουμε καλύτερα γιατί δεν πρόλαβα να φάω κιόλας...

Η επιστήμη και το πείσμα του ανθρώπου για επιβίωση βγήκαν πάλι νικητές απέναντι στα επικίνδυνα παιχνίδια της μοίρας...