Σκέψεις , στοχασμοί και σχόλια ...
04 Σεπτεμβρίου 2008, 01:07
Λαλάρια


Πάνε δέκα μέρες που επέστρεψα στη καθημερινότητα και είπα να γράψω κάτι από τις φετινές καλοκαιρινές εξορμήσεις.

Φέτος λοιπόν μετά από χρόνια επισκέφθηκα και πάλι έναν από τους αγαπημένους μου καλοκαιρινούς προορισμούς , τη Σκιάθο. Το νησί του Παπαδιαμάντη βούλιαζε περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο κόσμο (ας είναι καλά το Μamma mia που γυρίστηκε
 στη γειτονική Σκόπελο) αλλά η ομορφιά του παρέμενε όπως την είχα φυλαγμένη καλά στο μυαλό μου. Ένα καταπράσινο  νησί με έντονες καταβολές  βουνού ή αλλιώς μια φυσική συνέχεια του Πηλίου στη θάλασσα του Αιγαίου..

Άνοιξα το χάρτη μου να ερευνήσω καλύτερα την ακτογραμμή του νησιού. Οι περισσότερες παραλίες γνωστές κι εύκολα προσβάσιμες. Η ματιά μου έπεσε εκεί στο βόρειο τμήμα του  όπου υπάρχει μια παραλία στην οποία δεν οδηγεί κανένας δρόμος. Τα Λαλάρια είναι μια παραλία που μπορεί κάποιος να την επισκεφθεί μόνο δια θαλάσσης... Διάβασα πολύ ωραία σχόλια γι'αυτή..

Το επόμενο πρωί ήταν η μοναδική μέρα των διακοπών που επέτρεψα στο ξυπνητήρι του κινητού μου να χτυπήσει. Σηκωθήκαμε και κατεβήκαμε γρήγορα στο παλιό λίμανι με μια μόνο μικρή στάση στην οδό Παπαδιαμάντη για μια ζεστή μπουγάτσα κι ένα δροσερό χυμό. Μετά επιβίβαση σ’ένα από τα πολλά πλοιάρια που κάνουν τον περίπλου του νησιού. Αυτές τις μικρές θαλάσσιες  περιηγήσεις πάντα τις έχω στο μυαλό μου όταν επισκέπτομαι ένα νησί.

Το πλοιάριο προσέγγισε γρήγορα τις βραχώδεις βόρειες ακτές και η περιήγηση άρχισε. Είδαμε τη σκοτεινή σπηλιά , τη γαλάζια σπηλιά και πηγαίναμε για τη σπηλιά της φόνισσας... Είχε αρχίσει λίγο να με κουράζει η σπηλαιολογία όταν αντικρύσαμε τη μοναχική παραλία, τα Λαλάρια. Μια λευκή παραλία που σε τίποτα δε θυμίζει τις άλλες πευκόφυτες παραλίες του νησιού αλλά σίγουρα τις συναγωνίζεται σε ομορφιά ακόμα και δίχως ίχνος δένδρου. Τεράστιοι βράχοι ορθώνονται σα βουνά κι αποκόπτουν κάθε άλλη πρόσβαση από τη στεριά. Άλλοι πάλι πολύ μικρότεροι και λείοι που υπάρχουν μέσα στο νερό λειτουργούν σα  θαλάσσιες πολυθρόνες για τους επισκέπτες της. Τα βότσαλά της εξαιρετικά στρογγυλά σαν να τα έχει σμιλέψει με πολύ  ιδιαίτερο τρόπο σ'αυτό το σημείο της γης το θαλάσσιο κύμα...

Κάναμε μια ολιγόωρη στάση για τις απαραίτητες βουτιές. Η παραλία γέμισε  από ζωή και κόσμο καθώς κι άλλα πλεούμενα την προσέγγιζαν μαζί με μας. Αν ήταν άνθρωπος θα έλεγα πως χαμήλωσε το βλέμμα της πάνω μας και μας αγκάλιασε απλόχερα με τη πλούσια σκιά της και τα διάφανα νερά της.. Ένιωσα πως θα ήθελα να περάσω όλη τη μέρα μου εκεί..

Δυστυχώς φύγαμε σχετικά γρήγορα γιατί είχαμε κι άλλους προορισμούς να προλάβουμε.Δε μου αρέσει να τρέχω να προλάβω πράγματα σε φάση διακοπών και ειδικά όταν κάπου μου αρέσει δε με κουνάει ούτε σεισμός. Στη προκειμένη περίπτωση όμως δε γινόταν και διαφορετικά...  Φεύγοντας μόνο τράβηξα μερικές φωτογραφίες και πήρα  λίγα βότσαλα(!).

Καθώς απομακρυνόμασταν, η παραλία άρχισε σιγά σιγά να ερημώνει από ανθρώπους και να παίρνει την αρχική της μοναχική μορφή. Μπροστά σ'αυτή τη θέα η σκέψη μου αναπόφευκτα ταξίδεψε για λίγο και κάπου αλλού ..

Το καραβάκι μας τράβηξε γοργά για το κάστρο και στη συνέχεια για την Ασέληνο..
- Στείλε Σχόλιο

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
bthan
Θάνος
Μηχανικός Η/Υ
από ΠΕΙΡΑΙΑΣ

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/bthan

Σκέψεις , στοχασμοί και σχόλια για οτιδήποτε αγγίζει τις αισθήσεις μου



Επίσημοι αναγνώστες (2)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links