Δεν με πείραξε η ώρα

Μα η νύκτα

Δεν με πείραξε το χαμόγελο

Μα η έλλειψη ψυχής

Δεν με πείραξε το φιλί

Μα η απουσία του αισθήματος

Τι έψαχνες αλήθεια μες τα μάτια μου?

Τον εαυτό σου, λες

Δεν θα τον βρεις ποτέ εκεί

Άδικα έχασες τον χρόνο σου!

Εμένα είπες μετά

Μα εγώ δεν ήμουν ποτέ εκεί

Ρώτησες γιατί δεν σε αφήνω να μπεις στον κόσμο μου,

Μα εγώ απουσιάζω από τον δικό μου καιρό τώρα

Μόνος θα ‘μαι πάντα μέσα σε χιλιάδες,

Έτσι μου όρισε η μοίρα την ώρα που γεννιόμουνα!

Άδικα σπατάλησες κι απόψε το κορμί,

Άδικα ήθελες να νιώσεις το χάδι

Ανήκει αλλού ….

πάντα άνηκε!

«Φύγε ‘σε σου πρέπει στέρεα γη

Ήρθες να με βρεις κι όμως δεν μ’ είδες

Έχω απ’ τα μεσάνυκτα πνιγεί,

Χίλια μίλια πέρα απ’ τις Εβρίδες»