Στα πρώτα μου επαγγελματικά ταξίδια ήμουν υπόδειγμα οργάνωσης και υπευθυνότητας...

Ετοίμαζα μια λίστα, άνοιγα τη βαλίτσα στο σαλόνι μια εβδομάδα πριν, είχα τουλάχιστον 5 κοστούμια μαζί μου (μη λερωθεί το ένα , μη βραχεί το άλλο...) και μια θήκη που έπαιρνε 20 γραβάτες! Ακόμα και ένα μίνι φαρμακείο είχα μαζί μου πλήρως εξοπλισμένο.... (Κατακουζηνός!)

Μετά ήρθαν οι μέλισσες και όπως αλλάζουνε οι άνθρωποι αλλάξαμε και μεις...

Έφτασα στο άλλο άκρο...

Πήγα στο Βιετνάμ και όχι μόνο πήγα να ξεκινήσω για το αεροδρόμιο χωρίς τη βαλίτσα αλλά όταν έφτασα εκεί είδα ότι τα είχα ξεχάσει όλα σχεδόν στην Αθήνα...

Πήγα σε μια χώρα που ακόμα και σήμερα υπάρχει ελονοσία και δεν είχα ούτε Depon.

Δεν μου “έκοψε” επίσης να σκεφτώ ότι επειδή εδω είχε 10 βαθμούς δεν σημαίνει ότι το ίδιο να συμβαίνει και εκεί... πήγα λοιπόν με τα χειμωνιάτικα κοστούμια και από τη ζέστη μια εβδομάδα έβγαλα ουρά, άρχισα να τρώω τις μπανάνες με τα φλούδια και να κοιμάμαι στα δέντρα....

- Δεν έχω το φορτιστή του lap top.

(Ο συνάδελφος που είχα μαζί έπαθε εγκεφαλικό)

- Α καλό!

- Αλήθεια λέω ρε...

(τον έλουσε κρύος ιδρώτας)

- Να ανοίξω ένα παράθυρο γιατί δεν αισθάνομαι καλά...

Το άνοιξε... αντί να μπει αέρας μπήκαν 243 εξωτικά ζουζούνια της ζούγκλας... ένα τον τσίπησε και είχε διάρροια 6 μέρες!

Τώρα όλα αυτά τα θυμήθηκα γιατί την Κυριακή πετάω για Αβούργο και δεν ξέρω που είναι η βαλίτσα μου... τη δάνεισα; είναι στο πατάρι; την έφερα πίσω την τελευταία φορά;

Βοnus

όταν ο Γκούφη είδε αυτή τη φωτογραφία από το προηγούμενο ταξίδι στο Αμβούργο...

- καλά μιλάμε για τεράστιο ανεμιστήρα έτσι?

Υ.Γ Φύλαγε παναγιά μου Βερολινέζα όλους τους πιλότους της Lufthansa γιατί πολλά έχουν δει τα ματάκια μας φέτος...