Τι κάνεις εδώ;
Δεν βλέπεις προσπαθώ να κοιμηθώ!
Ενοχλώ;
Τώρα άμα σου όχι, ψέματα θα ναι και δεν θέλω να σε γελάσω!
Πως σε λένε;
Δήθεν, σου είναι τόσο σημαντικό;
Δήθεν; Τι όνομα είναι αυτό;
Τι θες; Τι ψάχνεις;
Τίποτα, απλά ρώτησα! Γιατί σε λένε Δήθεν;
Καλά σε πειράζει;
Όχι απλά θέλω να μάθω πως το πήρες!
Γιατί μισώ όλα τα Δήθεν! Διαμαρτυρία είναι όχι όνομα! Δεν είχα ποτέ όνομα!
Καλά και πήρες όνομα για μια διαμαρτυρία;
Γιατί σου φαίνεται παράξενο; Μήπως νομίζεις ότι το che ήταν όνομα; Διαμαρτυρία ήταν! ¨Η μήπως το Bolivar ή ακόμα το Martin Louther King ήταν ονόματα; Διαμαρτυρίες ήταν!
Καλά, δεν πας καλά!
Εσύ δεν πας καλά, που ήρθες εδώ και μου θρονιάστηκες απρόσκλητη τέτοια ώρα και δεν μ’ αφήνεις να κοιμηθώ!
Και τι διαμαρτυρία έκανες; Άλλαξες τίποτα σ’ αυτό τον κόσμο;
Όχι! Μα το παλεύω!
Κι αρκεί απλά να το παλεύεις; Δεν είναι πάντα το αποτέλεσμα που μετράει;
Το παλεύω ακόμα με τον εαυτό μου! Πρώτα πρέπει εγώ να αλλάξω!
Κι άλλαξες;
Όχι!
Τότε;
Τότε τι;
Τότε, προς τι η διαμαρτυρία;
Όρεξη έχεις!
Έλα, πες!
Τότε τίποτα! Ταξίδεψα μα πάντα εδώ κατέληγα! Είδα, μα τα χρώματα έστω κι αν στην αρχή έμοιαζαν διαφορετικά τελικά όλα ίδια γινόντουσαν. Άκουσα, μα κι αν στην αρχή νόμιζα ότι ήταν καινούργια, τελικά όλα πάλιωναν κι ακουόντουσαν τα ίδια! Έζησα με πάθος, μα όσα κι αν άγγιζα τελικά δεν ήξεραν πώς να με αγγίξουν! Έβαλα τις εμπειρίες μπροστά μου, μα στο τέλος κατάλαβα ότι απλά έκτιζα τοίχους! Έμαθα, μα όσα περισσότερα μάθαινα τόσο πιο δύσκολο γινόταν να αποφασίσω! Διότι η γνώση δεν σε βοήθα τελικά να ζήσεις, μα να σιχαθείς! Έψαξα τις αιτίες των πραγμάτων, τελικά τρόμαξα διότι όλα από ένα ξεκινούν! Κοίταξα στα μάτια των ανθρώπων, κι έγιναν καρφιά! Προσπάθησα να βγάλω τις φτερούγες μου και να τις δώσω σε άλλους, να πετάξουν μαζί μου, μόλις τους άφησα το χέρι έπεσαν ξανά! Έμεινα χωρίς φτερά! Και ξέρεις θέλουν χρόνο να ξαναφυτρώσουν!
Και στο τέλος…;
Τίποτα, απλά προσπαθώ να μείνω αυτός που ήμουν! Εγώ!
Κι αυτό τι αλλάζει;
Πολλά!
Αλλάζει τον κόσμο;
Όχι, μα αλλάζει έμενα!
Πως;
Κρατώ την αξιοπρέπεια μου!!!!
Κι αυτό;
Δεν με βοήθα να ζω, αν αυτό ρωτάς, μα με βοηθά να επιβιώνω! Να κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να μπορώ να με αντέχω, να μου χαμογελώ, να με ψηλαφίζω!
Τι φοβάσαι;
Έμενα!
Εσένα;
Ναι, τίποτα δεν φοβήθηκα στην ζωή μου εξόν από μένα! Όταν έλεγα εγώ … ποτέ, τρόμαζα! Κι όμως γινόταν έτσι που κι εγώ έκανα!
Φυσιολογικό, άνθρωπος είσαι κι εσύ!
Ναι, γι αυτό το μόνο που μου έμεινε να πιστεύω είναι η αξιοπρέπεια! Δεν μετρώ πια τα σημαντικά με την ποσότητα, μα με την ποιότητα! Ίσως έτσι κάποτε αλλάξει ο κόσμος!
Μα χάνεις!!
Προτιμώ να χάνω παρά να κερδίζω άτιμα! Τα βράδια μετά δεν θα κοιμάμαι! Θα έρχεσαι εσύ και θα με βρίσκεις όπως απόψε! Κι εγώ θέλω να κοιμάμαι!
Με διώχνεις;
Συ είπας!
Περίεργος είσαι!
Ναι! Πάντα ήμουν! Ίσως γιατί θέλω να ζω με πάθος και μόνο το πάθος μπορεί να φτάσει την ψυχή στα μεγάλα!!!!
Καληνύχτα……. 7 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |