Το φεγγάρι είχε καθίσει, θυμάμαι, στο κέντρο του έναστρου! 

Έλουζε τα μαλλιά σου που χρύσιζαν στα μάτια! 

Καθισμένοι στα βότσαλα, εκεί που το κύμα έσκαγε με παφλασμό. 

-          Μ’ αγαπάς;

Μετά χαθήκαμε ξανά στα φώτα της πόλης, στον θόρυβο, στην πολύ συνάφεια της δουλειάς και την χαζή παρέα τυχάρπαστων και γνωστών! Μα πιο πολύ χαθήκαμε στους εαυτούς μας! Στον εγωισμό μας…… 

Θυμάμαι πάλι εκείνο το σούρουπο! Τα μάτια σου είχαν πάρει το χρώμα της δύσης! 

Δεν πρόλαβα να σ’ αφήσω το χέρι και με μια κίνηση γύρισες, με κοίταξες… 

-          Ίσως φταίω εγώ, είπες. Ίσως δεν ξέρω πώς να κρατήσω μια σχέση! Το ‘ψάξα, μα ποτέ δεν έμαθα! 

Είδα την φιγούρα σου να χάνεται και να στρίβει την γωνία, την ώρα που ο καστανάς έβγαζε άλλη μια φουρνιά ζεστά στο χάρτινο! 

Περπατούσα! 

«Πώς να κρατήσω μια σχέση;  Πώς να κρατήσω μια σχέση;» 

Μα δεν χρειάζονταν πολλά, Καρδιά μου! Σχεδόν τίποτα! 

Να μ’ αγαπάς χρειαζόταν! Μόνο αυτό! 

Κι αν μ’ αγαπούσες θα έβρισκες τον τρόπο να μου μιλάς κάθε μέρα! Να επικοινωνούμε με όλους τους απίθανους τρόπους! Κι ας μην είχαμε χρόνο! Θα κάναμε χώρο…. 

Κι αν κάποιος έφευγε πρώτος το πρωί θα λέγαμε μια γλυκιά καλημέρα με τα μικρά μας σημειώματα στην πόρτα του ψυγείου: «Καλημέρα! Σ’ Αγαπώ και σήμερα, να το θυμάσαι…..»! 

Και πάλι θα μπορούσαμε να κλέβαμε χρόνο από την πολύβουη δουλειά μας, να ανταλλάσσαμε στα κλεφτά κάποια μηνυματάκια, όπως εκείνο που σου είχα στείλει προχθές: «έχω πήξει, μα ανυπομονώ να έρθω απόψε σπίτι να σε φιλήσω» ή το άλλο, θυμάσαι, που μου είχες στείλει τότε… «σ’ έχω ανάγκη, με έχουν κουράσει όλοι, νιώθω τόσο όμορφα στην αγκαλιά σου»!

Μικρά μηνύματα με μεγάλη σημασία που κρατάνε τον έρωτα ζεστό! Κι ας είχαμε τόση δουλειά που χανόμασταν και γυρνάγαμε μεσάνυκτα στο σπίτι! Ακόμα κι αυτά τα «πονηρά» μηνυματάκια, με έκαναν να σε νιώθω απαραίτητη, να νιώθω ότι με ποθούσες κάθε στιγμή! 

Κι όταν κάναμε μέρες να βρεθούμε, θα μπορούσαμε να φλερτάρουμε με όλους τους τρόπους! Ένα τηλέφωνο, ένα μήνυμα! Μα και όταν περιπατάγαμε στον δρόμο το κορμί σου θα μπορούσε να με φλερτάρει συνεχώς! Ένα βλέμμα σου ανάμεσα σε εκατοντάδες κόσμου σε ένα πάρτι, την ώρα που μίλαγες με άλλους στην άλλη άκρη της αίθουσας. Να νιώθω ότι με ψάχνεις μέσα στο πλήθος, κι όταν οι ματιές μας θα συναντιόντουσαν να ξέρω ότι εκείνο το βλέμμα ήταν μόνο για μένα! 

Θα μπορούσες πότε – πότε να γελάς με τα αστεία μου κι ας μην σου άρεσαν! Η πάλι να γελάς με έμενα και τις περίεργες στάσεις που θα έπαιρνα όταν καθόμουν στον δερμάτινο καναπέ της τηλεόρασης! 

Μα πιο πολύ θα μπορούσαμε να φωνάζουμε για χρόνια ο ένας τον άλλο με τα αστεία ονοματάκια που εφεύραμε! 

Δεν θέλει πολλά η σχέση, Καρδιά μου, για να κρατήσει! 

Αγάπη θέλει! Αγάπη! 

Οι σχέσεις δεν φθείρονται, δεν κουράζουν! Εμείς τις φθείρουμε κι εμείς κουραζόμαστε, διότι ξεχνάμε να αγαπάμε! 

Θυμάσαι……;;;   

**Οποιαδήποτε ομοιότης με την ζωή οποιουδήποτε, ΔΕΝ είναι συμπτωματική! 

***Οι Συμβουλές δεν είναι πάντα αποτελεσματικές, μα οι ιστορίες ζωής είναι προς γνώσιν και συμμόρφωσην….!!