Κάποια Δήθεν Λόγια......
Οποιος Μπορει Κανει, οποιος δεν μπορει διδασκει!!!
29 Σεπτεμβρίου 2008, 14:21
The Day Before you Came


 

 

Η ιστορία που θα πω, σήμερα, τοποθετείται 18 χρόνια πριν! 

Τον περασμένο αιώνα!:) 

Φοβερό!!

Για κάποιους (τις νεότερες γενιές) αυτό φαίνεται σαν τόσο μακρινό παρελθόν, για μένα όμως και για όσους της γενιάς μου, φαντάζομαι, αυτή η επιστροφή στον χρόνο μας φαίνεται σαν χθες! Το αστείο είναι ότι πάντα με εξίταραν οι ιστορίες των ανθρώπων που γεννήθηκαν στα τέλη ενός αιώνα και μεγαλούργησαν τον επόμενο! Πάντα με ενθουσίαζε η ιδέα να έχεις ζήσει δυο αιώνες, να έχεις δει την αλλαγή των καιρών και της ιστορίας! Και να που το βιώνουμε, σαν την «Γυναίκα από Βελούδο», ένα πράγμα! Η αλλαγή των αιώνων….! Γι αυτό πρέπει πάντα να προσέχεις τι εύχεσαι!:)) 

Η Ιστορία λοιπόν άρχισε και τελείωσε μέσα σε μισή ώρα, όσο κράταγε μια βόλτα με το τραίνο, μιας βροχερής μέρας Φεβρουαρίου του 1990! Στα 20 μου τότε, μόλις είχα μπει στο Πανεπιστήμιο! Νέος με όνειρα που δεν ήξερα, τότε, που θα με βγάλουν! Τότε που όλοι πιστεύαμε ότι μπορούσαμε με μια κίνηση να αλλάξουμε τον κόσμο! Ότι θα γινόμασταν σπουδαίοι διότι είχαμε ιδέες και ήμασταν έτοιμοι για όλα! 

Γραμμή Βικτώρια – Πειραιά! Τότε που ήταν «Ηλεκτρικός» και οι Μετροπόντικες και τα Μετρό ήταν μια ασύλληπτη ιδέα και ένα όνειρο απατηλό για την Ελλάδα της εποχής, που είχε μόλις βγει από την «κρίση Κοσκωτά» με ένα κάρο οικονομικά προβλήματα, πληθωρισμό 15% και επιτόκια 25%! Τότε που ακόμα το πεντοχίλιαρο ήταν για τους φοιτητές δυσεύρετο! 

Ένα πρωί λοιπόν, όπως τόσα άλλα, περίμενα το τραίνο για να κατέβω στο Φάληρο, εξω από τον Ναό, κι από εκεί να πάρω το λεωφορείο για το ΠαΠει! Έβρεχε και η βροχή έπεφτε στα τζάμια του Συρμού θολώνοντας ακόμα περισσότερο το τοπίο, ενώ η ατμόσφαιρα στο τραίνο αποπνικτική από τις πρωινές αναπνοές των επιβατών και την μυρωδιά της ναφθαλίνης στα βαριά παλτά! 

Φάνηκα τυχερός και μπαίνοντας στο βαγόνι κάποιος άλλος σηκώθηκε, έτσι βούτηξα πρώτος την θέση στην οποία καθόταν! Αφού στρογγυλοκάθισα, έβγαλα από την τσάντα το «Φως των Σπορ» έτοιμος να ρουφήξω τα νέα της ομαδάρας αρχίζοντας πάντα (συνήθεια κι αυτή) από την τελευταία σελίδα! 

Πριν όμως προλάβω να δω τον τίτλο στην στήλη του Γαβαθιώτη, το μάτι τράβηξε κάτι τόσο όμορφο και συνάμα τόσο μελαγχολικό! Μια κοπέλα καθόταν απέναντι μου στην πλευρά του παραθύρου προσπαθώντας επίμονα να ξεχωρίσει από το θολό παράθυρο τις γραμμές των οριζόντων! Φορούσε ένα τζιν, μπότες, μια μπλούζα κλεισμένη μέχρι πάνω και ένα παλτό «Μονκόμερυ» που τότε ήταν must για όλους τους φοιτητές που σέβονταν τον εαυτό τους και είχαν επαναστατικές τάσεις! Κάτι σαν φετίχ! Όπως οι Κνίτισσες ξεχώριζαν από το ταγάρι και μια υποψία ότι μέσα στο πορτοφόλι τους κουβάλαγαν πάντα μια μικρή ξεφτισμένη φωτογραφία του Che!:) 

Αυτή λοιπόν η κοπέλα, με το όχι και τόσο εξεζητημένο ντύσιμο, ήταν ότι πιο όμορφο έχω δει ποτέ στην ζωή μου! Καρφώθηκα να την κοιτώ έχοντας μια κρυφή ελπίδα ότι θα γύριζε κι αυτή να με κοιτάξει με τα μεγάλα πράσινα της μάτια! Και ως εκ θαύματος η ευχή μου πήρε σάρκα και οστά! Με ένα αέρινο τρόπο γύρισε σιγά σιγά το κεφάλι της κοιτάζοντας γύρω της! Σαν να επεξεργαζόταν όλους αυτούς του παράξενους ταξιδιώτες απαλά με ένα γλυκό βλέμμα! Σ’ όλη αυτή την περιήγηση του βλέμματος της, των δευτερολέπτων, την παρακολουθούσα μαγεμένος και νόμιζα ότι αυτή η εξερευνητική περιστροφή του βλέμματος της κράτησε αιώνες!  

Ξαφνικά το βλέμμα της σταμάτησε πάνω μου, μα εγώ είτε γιατί δεν είχα το θάρρος, είτε γιατί ντράπηκα, έριξα αδιάφορα το δικό μου βλέμμα αλλού, τάχα πως δεν ήταν αυτήν που κοίταζα με τόσο θαυμασμό! Όλα αυτά τα δευτερόλεπτα ένιωθα τα μάτια της να με περιεργάζονται, μα εγώ δεν τόλμησα ποτέ να γυρίσω να την κοιτάξω στα μάτια, να της χαμογελάσω και ίσως να άρπαζα την ευκαιρία να της πιάσω κουβέντα! 

Όταν επιτέλους βρήκα το θάρρος να γυρίσω την ματιά μου πάνω της αυτή ίσως για τους ίδιους με μένα λόγους έριξε το βλέμμα ξανά στο παράθυρο, προσπαθώντας να ξανακαθορίσει ίσως τα όρια του κόσμου της, μέσα από τις γραμμές που χάραζαν οι πολυκατοικίες που χάνονταν προς τα πίσω στο πέρασμα του τραίνου!

Βούλιαξα τότε στην ανάγνωση της εφημερίδας μου, κάνοντας τον αδιάφορο, ρίχνοντας όμως πότε - πότε κλεφτές ματιές στο υπέροχο προσωπάκι της! Μα δεν ξαναγύρισε πότε να με κοιτάξει ξανά! 

Κατέβηκα στην στάση! Φεύγοντας γύρισα το κεφάλι την ώρα που το τραίνο πέρναγε αργά τρίζοντας στις γραμμές, διπλά μου! Είδα το πρόσωπο της να με κοιτάζει από το θολό παράθυρο και να μου σκάει ένα γλυκό αριστοκρατικό χαμόγελο! Ήταν ότι πιο γλυκό και αξιοπρεπές έχω δει! 

Από εκείνη την μέρα και για δυο εβδομάδες πήγαινα κάθε μέρα στον σταθμό της Βικτώριας με την ελπίδα να την ξανασυναντήσω! Έψαχνα με το βλέμμα μου τις αποβάθρες του Ηλεκτρικού και κάθε βαγόνι! Μα μάταια! Μια ευκαιρία μου είχε δοθεί από την τύχη και την είχα χάσει! 

Από τότε είχα αποφασίσει ότι πότε ξανά δεν άφηνα τις πάσης φύσεως ευκαιρίες που θα παρουσιάζονταν στην ζωή μου να πάνε χαμένες! Διότι στην ζωή μας από το να λυπόμαστε για ότι έχουμε κάνει, είναι απείρως σκληρότερο να μετανιώνουμε γι αυτά που δεν έχουμε κάνει! Για τις ευκαιρίες της ζωής που αφήσαμε να ξεφύγουν, να γλιστρήσουν μέσα από τα χέρια μας, γιατί δεν είχαμε το θάρρος να τις αρπάξουμε, να τις κατακτήσουμε, να τις βιώσουμε με πάθος! Γιατί η αναβλητικότητα και οι φοβίες μας, μας έριχναν πάντα στα ρηχά! 

Για τα πράγματα που κάνουμε και μετανιώνουμε πραγματικά, πάντα υπάρχει τρόπος να τα διορθώσουμε ή να τα απαλύνουμε ακόμα κι αν δεν διορθώνονται (εκτός φυσικά αν για οποιοδήποτε λόγο και με οποιονδήποτε τρόπο αφαιρέσουμε την ζωή κάποιου, αυτό δεν διορθώνεται, αλλά και εκεί κάποιες φορές μπορούμε να βρούμε εξιλέωση).

Για τα πράγματα όμως που μετανιώσαμε γιατί δεν τα κάναμε, δεν υπάρχει τρόπος να τα διορθώσουμε, κι αν προσπαθήσουμε θα είναι πια αργά και η φάση θα έχει αλλάξει! Δύσκολο να αλλάξεις ότι δεν έχεις κάνει την ώρα που έπρεπε!! 

Όποτε σκέφτομαι αυτή την κοπέλα, τα μάτια της δεν ξέχασα ποτέ, ξέρω ότι τίποτα δεν θα ξαναφήσω να μου φύγει χωρίς να το παλέψω! Τίποτα από ότι πραγματικά με κάνει να νιώσω ότι αξίζει!! 

Αξίζει κι όλη η ζωή

 

Κι όλο το πεπρωμένο……….. 

Υ.Γ. Το κομμάτι που «ντύνει» μουσικά το κείμενο, “The day Before you Came” των ABBA, έχει χαρακτηριστεί από τους ειδικούς και τους ειδήμονες ως «ίσως το αρτιότερο μουσικό pop κομμάτι που έχει γραφτεί τον προηγούμενο αιώνα»!

Πάρτε λίγο χρόνο να το ακούσετε και να παρακολουθήσετε το video, δεν θα χάσετε για όσους δεν το ξέρουν! Άλλωστε αυτό το video (που έπεσα τυχαία πάνω του) ήταν η αφορμή να ξαναθυμηθώ αυτή την ιστορία και να γραφτεί αυτό το post! 

 

Καλό Απόγευμα!

 

11 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

analystis (29.09.2008)
Η ιστορία σου, επιτομή του τετριμμένου αλλά σοφού "καλύτερα να μετανοιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες".
Σ' ευχαριστώ που με τις πρώτες παραγράφους σου με ταξίδεψες στην εποχή των φοιτητικών μου χρόνων...
DITHEN (29.09.2008)
analystis, με το post δεν διεκδικησα καμια πρωτοτυπια ουτε στην ιστορια που εχει συμβει στον καθε ενα μας, ουτε καν την πρωτοτυπια των αποφθευγματων της πειρας και της ζωης!:))

Ολα ειναι απλα, αν μπορεσεις να τα σκεφτεις, αλλιως ολα γινονται βουνο!!

Πραγματικα οταν ειδα το video και το τραγουδι ολα τα φοιτητικα μου χρονια περασαν σαν κομματια ταινιας μπρωστα μου!

Σε ευχαριστω πολυ!!!
margot (29.09.2008)
"Να με κοιτάξεις μεσ' τα μάτια. Για άλλη μια φορά να χαθούμε στα δευτερόλεπτα. Να μ' αφήσεις να διαβάσω όλα όσα διστάζεις να μου πεις. Να αφεθούμε στη στιγμή..." κι ας μετανοιώσουμε μετά για όλα όσα μέλλουν να συμβούν. Αλλά τουλάχιστον θα ξέρω ότι υπάκουσα στο κάλεσμα αυτού που λέμε ένστικτο.
Την καλησπέρα μου, Δήθεν.
chocolat (30.09.2008)
Εκπληκτικό ποστ, και είναι το λιγότερο που μπορώ να πω!

Δεν μεταδίδεις την εικόνα στον αναγνώστη, μεταφέρεις τον αναγνώστη στην εικόνα. Ακόμα και όσους δεν έχουν μπει ποτέ στο Ηλεκτρικό, δεν ξέρουν τι είναι το ΠαΠει, και το 1990 ήταν στο δημοτικό! :)

Το τραγούδι είναι καταπληκτικό! Τέτοιοι στίχοι που να λένε ολόκληρη ιστορία σπάνια γράφονται. Προβλέπεται να παίζει στο repeat ώρες ατέλειωτες. :)

Το Dallas το έχω μόνο ακουστά, αλλά την Marylin French την ξέρω!

Καλή σας μέρα Δήθεν :)

ΥΓ: Εμ, διαφωνώ λίγο με το ότι είναι καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που δεν έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες. Δεν έχει όμως ιδιαίτερη σημασία η διαφωνία μου, αλλού είναι η ουσία του συγκεκριμένου ποστ.

chocolat (30.09.2008)
*μικρή διόρθωση στο ΥΓ*

"Εμ, διαφωνώ λίγο με το ότι είναι καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που δεν έκανες παρά για κάτι που έκανες"

συγχωρέστε με, δεν έχω πιει ακόμα καφέ.
DITHEN (30.09.2008)
Chocolat μου, σε ευχαριστω πολυ!!

Μ' αρεσε αυτο που ειπες με την εικονα και τον αναγνωστη!

Χαιρομαι που σου αρεσε το τραγουδι διοτι ολη ιστορια απο εκει ξεκινησε!

Κριμα που δεν προλαβες τους Καρρινγκτον και την Λιντα Εβανς, χε,χε!

Οσο για την Mayllin French, ειμουν σιγουρος οτι δεν θα την αφηνες ασχολιαστη!:))

Οσο, για την διαφωνια σου, εγω ειπα οτι ειναι ακομα πιο σκληρο να μετανιωνεις για κατι που δεν εκανες παρα για κατι που εκανες! Η κλασσικη ρηση οπως πολυ σωστα ειπε και ο analystis!!

Σε συγχωρω ομως γιατι ακομα δεν εχεις πιει καφε! Χε,χε!

Ενα μετριο και σε μενααα.....
DITHEN (30.09.2008)
Μαγδα μου,

ναι συμφωνω απολυτα, ας δωσουμε την ευκαιρια στους εαυτους μας να "μετανοιώσουμε μετά για όλα όσα μέλλουν να συμβούν"! Ειναι παντα ενα δικαιωμα που πρεπει να κραταμε!

Σε ευχαριστω για αλλη μια φορα που με την εξαιρετικη γραφη σου προσθετεις σημαντικα στοιχεια στο post μου!
pandora (30.09.2008)
Αγαπημένοι μου, το "παιχνίδι" με μια όμορφη κοπέλα στο βαγόνι του ηλεκτρικού 18 χρόνια πριν και η λαχτάρα ενός νεαρού να την ξανασυναντήσει δεν είναι τίποτε το τόσο μοιραία καθοριστικό για την μετέπειτα ζωή του ούτε μπορεί κανείς να το αναγάγει σε αυτά που μετανιώνει ένας άνθρωπος γιατί δεν επέλεξε να τα ζήσει. Απλά δεν έτυχε.
Εγώ το είδα σαν μια όμορφη ρομαντική ιστορία απ΄τα παλιά κι εκεί μένω.
Το μουσικό χαλί σας αγαπητέ Δήθεν μας ταρακούνησε ομολογώ.....
DITHEN (30.09.2008)
Αγαπητη και αξιολατρευτη Pandora, πρωτα απο ολα χαιρομαι που σε ξαναδιαβαζω εδω!

Εχεις απολυτο δικαιο και ηταν κατι που μου εδωσε την ευκαιρια ο analystis να ξεκαθαρισω με το δικο του σχολιο! Η ιστορια απλα γραφτηκε απλα για να περιγραψει την αφορμη της μετεπειτα στασης ζωης, κι οχι γιατι ηταν κατι μοιραιο! Αλλοιμονο, μην τρελλαθουμε κι ολας! Χε,χε! Απλα ηταν η εισαγωγη που μας οδηγησε στην επαναληψη των χιλιοειπωμενων αποφθευγματων περι του τι μετανιωνουμε περισσοτερο στην ζωη και τι οχι! Και παλι δεν ηταν διδακτικος ο σκοπος του, ηταν απλα καταθεση στασης ζωης και αυτο ηταν το νοημα!

Πανω απο ολα ομως ηταν το "μουσικο χαλι" και το Video που αποτελεσαν αφορμη για πισωγυρισμα και καταγραφη μιας μικρης ασημαντης ιστοριας, που τοτε οταν εξελιχθηκε απλα εξηγαγε συμπερασμα και καθορισε μια σταση ζωης! Κι αυτο ειναι το νοημα, πως οι μικρες μας καθημερινες κοινες ιστοριες καθοριζουν το κτισιμο του χαρακτηρα μας διαχρονικα σαν μικρα τουβλα που προσθετουμε!

Μακρυγορωντας, (μιας και χαιρομαι για το σχολιο σου μετα απο τοσο καιρο που με επιασε ντελιριο, χε,χε) ειναι απλα ενα παραδειγμα οτι απο καθε ιστορια οσο μικρη, πικρη ή ατυχης και να ηταν πρεπει να μας διδασκει κατι και να βλεπουμε τα θετικα που μας αφηνει και οχι να μεμψημοιρουμε! Καθε τι μπορει να εξελιχθει σε θετικο αν εμεις μπορουμε να το δουμε ετσι, να το αναλυσουμε και να κρατησουμε αυτα που πρεπει!

Μεγαλυτερη σημασια εχει οτι σε ταρακουνησε η μουσικη! Χαιρομαι!
margot (30.09.2008)
Αγαπητή Πανδώρα. Χωρίς να διαφωνώ κατά βάση σε αυτά που λες έχω να προσθέσβ το εξής. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συνέβαινε στη μετέπειτα πορεία - και δε μιλώ για τη στάση ζωής αλλά για τα γεγονότα που πιθανώς να ακολουθούσαν - αν δε δίσταζε ένας από τους δύο να μιλήσει. Οι στιγμιαίες, μικρές αποφάσεις είναι συχνά εκείνες που καθορίζουν το μέλλον. Και μιλάω από πείρα...
Sike (02.10.2008)
είδες κι εσύ πρόσφατα την Ανήθικη Πρόταση;!

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
dithen
Προσωπικά Δεδομένα
Να ζώ, να παθιάζομαι και να Φεύγω το τέλος πριν να δώ......
από Οδός Ονείρων


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/dithen

Τα λόγια δεν ήταν ποτέ αρκετά θέλει δουλεία για να γυρίσει ο Ήλιος......



Επίσημοι αναγνώστες (9)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr
Template design by Jorge