Αναρωτήθηκες ποτέ πόση δύναμη θέλει

να κοιτάξεις μπροστά και να προχωρήσεις…

Ξέροντας πως αφήνεις πίσω την ψυχή σου;

Αναρωτήθηκες ποτέ πόση αγάπη πρέπει να νιώθεις…

ώστε να θυσιάσεις τον εαυτό σου

στο βωμό της ευτυχίας του;

Αναρωτήθηκες ποτέ πόσο κουράγιο χρειάζεται

για  να ισοπεδώσεις τα αισθήματα σου

και να κάψεις τις ελπίδες σου;

Αναρωτήθηκες ποτέ πόσο σκληρό

 είναι να πεθαίνεις κάθε μέρα σιγά-σιγά;

Πόσο πονάει η ζωή… χωρίς την ζωή σου;;;

Έκανες ποτέ τον κόπο να αναρωτηθείς…

ποιος θα μπορούσε να τα κάνει όλα αυτά για σένα;;

Κλείσε τα μάτια σου… και αναλογίσου…

Ποια μορφή εμφανίζεται μπροστά σου;

Ποια φωνή ακούς;

Ποια μάτια βλέπεις;

Ποιο όνομα σου περνάει από το νου;

Κράτησε τις εικόνες μέσα σου..στην ψυχή σου…

Άνοιξε τα μάτια…κοίταξε με…

Δίχως να χαμηλώσεις το βλέμμα…

Αντρίκια …και πες μου…

Πως αυτό μου άξιζε….

Αυτά τα δάκρυα στα μάτια μου…