Δεν ήταν η βροχή

Μα η ψυχή που δεν είχε που να ακουμπήσει

Εδώ στο Νότο

Με βρήκες πάλι

Να χαράζω μόνος στο φως

τα μονοπάτια του πεπρωμένου

και της καρδιάς

Ήρθες να ξυπνήσεις πάλι

αγαπημένες αισθήσεις

Και τ’ άγγιγμα που δεν άντεξε

σαν βάζο κομμάτια έγινε

Ένα ταγκό στην άκρη της

ερήμου

Θα χουμε πάντα εμείς την αγάπη

Μα δεν την χαρήκαμε

Στο φεγγάρι την γράψαμε

την νύκτα που οι Σαρακίνοι

κούρσευαν την Ιβηρική

Eκεί σαν τελευταία παράσταση

στο Μπολτσάνο

μου άφησες το φιλί

κι ύστερα φορώντας το προσωπείο

χάθηκες με μια υπόσχεση

«Θα ξαναγυρίσω, να θυμάσαι…..»

Μα δεν ξέρω πια αν θέλω να γυρνάς

σαν αγαπημένη αίσθηση

Κάθε φορά  ο χορός πληγώνει

Κι εγώ δεν έχω άλλες αντοχές

να στροβιλίζομαι

στην ολόφωτη πίστα του ουρανού

μονάχος ……….

****Η μουσική επένδυση είναι το LiberTango του Astor Piazzolla (τον άνθρωπο που έμαθε τον πλανήτη να χορεύει Tango, ίσως το τελευταίο…….)