“Τζόν Γαβριήλ Μπόρκμαν”

Αν και είχαμε βύσμα ένα βοηθό σκηνοθέτη στην παρέα, καθήσαμε στην τελευταία σειρά του θεάτρου... Σκέφτηκα ότι μάλλον ήταν καλυτερα έτσι... ήταν η πρώτη φορά που θα έβλεπα Ίψεν και ίσως ήταν πιο βολικό που είχα μια απόσταση από το σανίδι...μακριά κι αγαπημένοι που λένε...

Ανοίγει η αυλαία και μια θλίψη ολυμπιακών διαστάσεων με πλακώνει στο στήθος...μαύρο σκηνικό ....γκρί παράθυρα...μελιτζανί καπέλα...μωβ φουστάνια και μαύρα κοστούμια! Αν έχεις και τίποτα χρέη την ώρα που το βλέπεις όλο αυτό την έχεις πολύ άσχημα... η απελπισία είναι το μόνο που θα νιώθεις για της επόμενες δύο ώρες!

Στην πρώτη πράξη...(που λέει ο λόγος, γιατί πράξεις δεν είδαμε και πολλές) μια κυρία παίζει σκάκι με τον εαυτό της... η παράνοια καλά κρατεί όταν μπαίνει μέσα μια άλλη κυρία και την κοιτάει στα μάτια επι 2,5 λεπτά χωρίς να πουν λέξη!!! Η δυο τους έχουν τουλάχιστον 10 χρόνια διαφορά αλλά παίζουν τις δίδυμες αδερφές... (τραγωδία).

Η ιστορία είναι απλή.

Δύο αδερφές ερωτευμένες με τον ίδιο άντρα και ένας γιός, που όταν γνώρισε το sex, έγραψε στα τέτοια του σπίτι, μάνα, πατέρα κτλ και την κοπάνισε με μια ζωντοχήρα (με τουρλωτό πισινό) και μια μαθητριούλα για να κάνουν τρέλες ώστε να πάρει σάρκα και οστά επιτέλους το περίφημο Ιψενικό τρίγωνο!

Η μία αδερφή είναι υστερική (το δάκρυ πάει κορόμηλό)! Η άλλη είναι άρρωστη και τη βγάζει δεν τη βγάζει για ένα χρόνο...(γενικά ήμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα)

Ο παραλογισμός χτυπάει κόκκινο όταν στην τελευταία σκηνή ο πρωταγωνιστής τα τινάζει και σωριάζεται στο χίονι. Από πάνω τον κλαίει η μία αδερφή... η άλλη (που έτρεχε από πίσω) πλησιαζει....τον βλέπει τέζα στα χιόνια και ρωτάει...

• Κοιμάται?????

Ναι μανταμ! Περπατήσαμε λίγο παραπάνω...κουράστηκε και τον ψιλοπήρε στους μείον 14C! Πλάκα μας κάνεις?