Λίγο πριν χαράξει η αυγή

ο νίος ο ηλιος τις λαμπερές αχτίνες του

ερωτικό χορό εστεινε με την θάλασσα....

φίνο γαλάζιο και χρυσό

ως τα πέρατα της πλάσης...

ειχε απλωθεί.

Κάθε ανάσα της γης κάθε οργασμός της...

αχτίνες ολόφωτες το έλουζαν

διαπερνουσαν την σάρκα εκείνη

ανατριχιαζε στο αγγιγμα

στον βυθο της αναταραχη

η αύρα την φιλούσε απαλά....

ριγη την διαπερνουσε

θεία πανώρια ένωση

ερωτας αγνος 

σαρκα και πνευμα ένα

και υστερα ηρεμισε η θαλασσα

μαζευτικε ο πρωινος ήλιος

όμως ενα κομμάτι της ψυχής μου 

εμεινε εγκλωβισμενο εκει......

υγ

στον Ι. την πηγη εμπνευσης μου.