Δεν πρόλαβα να βάλω το κλειδί στην πόρτα, όταν κτύπησε το κινητό …

Πριν μισή ώρα σε είχα αφήσει πίσω!

«Άντε, καληνύχτα ρε, τα λέμε αύριο, και κράτα γερά Φιλαράκι …..»

……………………………………………………………

Το τσιγάρο βρέθηκε δυο μέτρα παρακάτω,

Του πούστη, κόντρα στον άνεμο το κάπνιζες,

Όπως κόντρα στον άνεμο έζησες!

Ποτέ δεν συμβιβάστηκες,

Εμείς μεγαλώσαμε ρε Χάρη, εσύ αρνήθηκες, έμεινες να ονειρεύεσαι!

Πόσες φόρες σου είπα, «πρόσεχε μ’ αυτό το Διάολο Φίλε, δεν είμαστε πια 25»!

Γέλαγες πάντα, «εσείς γεράσατε μαλάκα μου, εγώ σας ξεγέλασα», κι έσκαζες στα γέλια!

Μόνο που ψες δεν γέλαγες, στο μπαράκι!

Έπινες με το ουίσκι, γουλιά – γουλιά την δροσιά της ή έτσι νόμιζες!

Αυτή χρόνια σου έπινε το αίμα, την αγάπη, ότι ποιο όμορφο είχες να δώσεις, μέχρι που στράγγιξες, και τότε στην «έκανε»!

«Ρε, Χάρη, μπάστα αγόρι μου! Πως το κατεβάζεις έτσι? Δεν θα πεθάνουμε κι όλας! Όλοι πονέσαμε ρε Μπαγάσα, αλλά δεν πεθάναμε! Κάνε κράτει! Ας’ την, ξέχνα την, έχει κι αλλού πορτοκαλιές Μαλακά μου, γύρνα γύρω σου να δεις! Έτσι είναι κάποτε τελειώνουν τα χρόνια της αθωότητας ……!»  

Κουβέντες του αέρα! Παρηγοριά στον άρρωστο! Και ποιος ρε ηλίθιε? Εσύ που ποτέ δεν ξεπέρασες …. δίνεις και συμβουλές?

«Ρε Χάρη, αρκετά κατεβάσαμε, άντε πάμε να ξεραθούμε, κι αύριο μέρα είναι!»

Πίσω μου άκουσα το μαρσάρισμα, άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και άπλωσα μπροστά στο τιμόνι!

……………………………………………………..

Έτσι είναι φίλε!

Όσοι με τον χάρο γίναν φίλοι,

Με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη!

Δυο πράγματα πόθησες στην ζωή σου,

Τον ερώτα της και μια κιθάρα,

Κι εκείνη η συναυλία που ποτέ δεν σου καθότανε!

Μια παράσταση!

Την έδωσες ψες αγόρι μου, σε εκείνη την στροφή, που δεν πρόσεξες ….

που δεν σε πρόσεξαν ……..

Εν ώρα μουσικής, καθώς γρύλιζε η μηχανή και την ένιωθες να τρέμει μέσα στα πόδια σου! Φιλική, σε κράταγε ζεστό, μα το ουίσκι σε πάλευε!

Εκείνη σε πάλευε! Χωμένη στο μυαλό σου!

……………………………………………………………………..

Όταν έφτασα, το μόνο που είχε απομείνει ήταν ένα στριφτό, ένα κράνος και μια ντελαπαρισμένη μηχανή που έχανε λάδια, τα ίδια που χάνει η ζωή μας, χρόνια τώρα …….!

Πως ντελαπάρισε έτσι η ζωή μας, Φίλε!

Ένας – ένας την κάνουμε από την παρέα, όλοι, με ένα βαρύ ζεϊμπέκικο!

Μα του χαμογελάμε του χάρου, μάγκα μου την ώρα που παίρνουμε την στροφή μας!

Κι αυτός πάντα καταφέρνει να μας ξεγελά ………!

Απόψε θα πέσω και θα ονειρευτώ σε ψάθα από φιλύρα

Τα νιάτα μας που ήταν απλά μια διαδρομή,

Ίσως εκεί μπορέσω να συνδέσω τα κομμάτια και να απαντήσω όλα τα «γιατί»,

Για όλους μας! Μας το χρωστάω, Χάρη …….!