Περπατώ στο κέντρο και στέκομαι να θαυμάσω ένα νεοκλασσικό κτίριο. Η προσοχή στη λεπτομέρεια που έδωσε ο αρχιτέκτονας του μου κόβει την ανάσα. Κάποτε θα το συνόδευε ένας μεγάλος κήπος με πολυχρωμία. Τώρα τα λουλούδια που θα μοσχοβολούσαν μέχρι το τέλος του δρόμου, έχουν αντικατασταθεί από μάρμαρα και πεζοδρόμιο. Τι να κάνει η τράπεζα τώρα τον κήπο;

Ε ναι, αυτό το πανέμορφο παλιό τριώροφο αρχοντικό, είναι πια υποκατάστημα μιας από τις μεγαλύτερες τράπεζες στην Ευρώπη. Όπως όλα τα κτίρια με αξία ιστορική, οικονομική και αρχιτεκτονική. Τα προσπερνάμε πια χωρίς να τα προσέξουμε και τα οποία εισερχόμαστε μόνο όταν υπάρχει ουσιαστικός λόγος. Εκτός αν πρόκειται για ουρανοξύστες. Αλλά και αυτοί έχουνε για κορώνα ( ή σύμβολο ιδιοκτησίας;) το σύμβολο μιας τέτοιας εταιρείας. 

Αλήθεια, εσείς το προσέξατε ότι τα περισσότερα κτίρια που ξεχωρίζουν κατά πολύ από όλα τα γειτονικά τους, ανήκουν σε τράπεζες , ασφαλιστικές ή γενικά μεγάλες πολυεθνικές;  

Εμένα πάντως αυτό με πνίγει καμιά φορά. Σκέφτομαι το αναπόφευκτο μέλλον και όλα όσα θα πρέπει να λέω ότι είναι δικά μου αλλά για την ακρίβεια ανήκουνε στην τράπεζα. Εκτός αν τελικά γνωρίσω από κοντά τον ’η Βασίλη… Όποιος τον γνωρίζει,να μου το πει για να του στείλω τη λίστα μου!!!

  Φιλιά!!!