Κάποια Δήθεν Λόγια......
Οποιος Μπορει Κανει, οποιος δεν μπορει διδασκει!!!
Οποιος Μπορει Κανει, οποιος δεν μπορει διδασκει!!!
02 Δεκεμβρίου 2008, 11:48
Χίλιους Όρκους Πήρα Πίσω ....
pterarhos (02.12.2008)
Ει τους εν πελαγει σωζεις, Κυπρι, καμε τον εν γα ναυαγον , φιλιη σωζον
απολλυμενον.
Κυπριδα, αυτους που στα πελαγα πλεουν,
αν σωζεις,
και μενα, φιλη μου,
ναυαγο στην γη,
απ'τον χαμο να σωσεις.
Αντιδωρο στο δωρο του σημερινου σου ποστ.chocolat (02.12.2008)
Μετά από τον Πτέραρχο δεν έχω και πολλά να δώσω
μόνο το παράπονο που κόβει με λεπίδα τον ουρανό κι αφήνει τη φωτιά να πεταχτεί...
Καλησπέρα Δήθεν, Πτέραρχε και NGCMLFY.
(δε θα πω τίποτα για το κείμενο και το τραγούδι. κάθε αυθεντικό συναίσθημα βρίσκει το δρόμο για τον προορισμό του)
:)
DITHEN (02.12.2008)
NGCMLFY,
"Απλά πράξη αγάπης"! Ποσο μεγαλο νοημα και βαθος ψυχης κρυβει μια φραση, μια πραξη! Ετσι απλα!
Εχουμε δυστυχως αναγαγει τα απλα σε δυσκολα για να μπερδευομαστε, ετσι απλα! Κρυβομαστε πισω απο τον εγωϊσμο και την αυταρεσκεια μας για να εχουμε αλοθι!
Ετσι απλη ειναι η αγαπη!
Ρterarhe,
θαυμαζω και υποκλινομαι μπροστα στο ευρος της σκεψης σου!
Αυτος που αξιωθηκε να πιει απο τον ωκεανο της ζωης, αξιζει να γεμισει, εστω και μια φορα, την κουπα του απο το μικρο ρυακι της αγαπης ολων μας οταν το εχει αναγκη! Παντα η ζωη, δινει ζωη!
Αγαπημενη μου Chocolat,
δεν υπαρχει μεγαλυτερη ηδονη απο αυτη της μελισσας οταν μαζευει αμεριμνη το νεκταρ απο εναν ανθο!
Σας ευχαριστω για τα σχολια!
thank (03.12.2008)
Μετά από τα σχόλια τα πιό πάνω, νομίζω πως το κείμενο, τόσο αληθινό που είναι, βρήκε ΄κάποιους προορισμούς που του αρμόζουν, επεκτείνοντας λίγο το σχολιάκι της σοκολά.
Για τό ίδιο το σχολιάκι, ενώ ή ποίησή του μου αρέσει (οκ χαρακτηριστική σοκολά θα μου πεις), επί της ουσίας, δυστυχώς διαφωνώ. Δεν βρίσκουν πάντα τα συναισ΄θηματα τον δρόμο που τους αρμόζει σοκολά μου, τουλάχιστον από μόνα τους. Για να μη σου πω ότι πολλές φορές πηγαίνουν βουρ προς το γκρεμοτσάκισμα.
Συμφωνώ και επαυξάνω με τον φίλο ΜGGMFLY (αν είχε και ένα πιο έυκολο νίκ ... :):):). Δεν σε ξέρω φίλε δήθεν και ούτε μάλλον θα σε γνωρίσω ποτε, αλλά πραγματικά, αν σου τυχαίνουν τέτοιοι άνθρωποι μη τους αφήνεις να φύγουν απ τη ζωή σου. Με έρωτα με μή- έρωτα, με αποτυχία, με οτιδήποτε, δεν μ' ενδιαφέρει. Μη τους κρατάς δέσμιους στην ποίησή σου.
Για τον πτέραρχο .... οκ ... δεν τολμώ να προσθέσω κάτι. Πτέραρχέ μου και η εδώ πτήση σας απέδωσε καρπούς. :):):) DITHEN (03.12.2008)
Αγαπητε μου Thank, χειμαρος το σχολιο σου!
Τι να απαντησω; Μηπως και μπορω; Με κατατροπωσες!
Συμφωνω απλα οτι τετοιους ανθρωπους δεν πρεπει ποτε να τους αφηνουμε να φυγουν, διοτι ενσαρκωνουν το "για ομορφους και δυσκολους καιρους" στην ολοτητα του!
Αλλα φιλε thank, δεν ειναι παντα στο χερι μας! Διοτι τετοιους ανθρωπους θα τους ευγνωμονεις για μια ζωη, για το χαδι και την ζωη που σου χαρισαν οταν το ειχες αναγκη, αλλα δεν μπορεις να τους εγκλωβισεις (οπως πολυ σωστα ειπες) σε κανενα στοιχο, σε κανενα τοιχο και σε κανενα ερωτα!
Το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να τους λατρεψεις! chocolat (03.12.2008)
Δίνω το παρόν μου ακόμα μια φορά διότι έχω μια αδυναμία στην άνευ κενών συνεννόηση! (είδατε πόσο γρήγορα μαθαίνω ξένες γλώσσες;)
Για την καλύτερη, λοιπόν, εφαρμογή του Κανόνα Ζωής #5, "επικοινωνούμε άρα υπάρχεις", παραθέτω τα ακόλουθα:
@Thank: τα συναισθήματα φτάνουν στον προορισμό τους, άσχετο αν ο προορισμός ανταποκρίνεται ή όχι! Εννοούσα πως αυτός (μάλλον αυτή) στην οποία απευθύνονται τα συναισθήματα που παρουσιάζονται στο ποστ, θα τα εισπράξει με κάποιο τρόπο. Τώρα, τί θα κάνει, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε.
@Dithen: Συμφωνώ πως δεν μπορούμε να κρατάμε ανθρώπους, κι ότι δεν είναι πάντα στο χέρι μας. Όμως, γενικά, θεωρώ ότι, όποιος ή όποια μας χαρίζει τον εαυτό του/της στους όμορφους ή/και δύσκολους καιρούς, μάλλον γουστάρει να εγκλωβιστεί! (εκτός αν δηλώσει καθαρά το αντίθετο). Ανθρώπινη φύση είν’ όλ’ αυτά!
ΥΓ: και μετά ήρθαν οι μέλισσες... :)
DITHEN (03.12.2008)
Non-stop επικοινωνια Chocolat!
Βλεπω την "εχεις" την μελισσοκομια!:))
Αλλωστε φτιαχνονται υπεροχες σοκολατες με μελι!
Μην εισαι και τοσο σιγουρη οτι οποιος μας χαριζει τον εαυτο του στις δυσκολες στιγμες, γουσταρει και την δεσμευση! Ως σηνιθως τετοιοι σπανιοι ανθρωποι, ειναι ανθρωποι "πουλια" και λιγοτερο "Δεντρα"!
Για τα υπολοιπα, αναμενω την απαντηση του thank, που ειμαι σιγουρος οτι θα ειναι αρκουντως τεκμηριομενη!:)
chocolat (03.12.2008)
Χμ! Δεν τελειώνει εδώ το θέμα. Νομίζω όμως ότι έχω εντοπίσει από πού πηγάζει η διαφορά απόψεων.
Το δικό μου τραίνο σκέψης τρέχει στην εξής γραμμή:
προϋποθέτω πως όταν αγαπάς πραγματικά κάποιον, λειτουργείς πέρα και πάνω από τον εαυτό σου - κι αυτό είναι απαραίτητο για να δώσεις όλη σου τη δύναμη την ώρα της πτώσης του άλλου (αφού αυτό είναι και το θέμα μας) - αυτό γίνεται όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη, γιατί δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου διαφορετικά - οποιοδήποτε "πουλί", σ’ αυτό το πλαίσιο, μετατρέπεται σε "δέντρο".
Προσοχή παιδιά: η πιο πάνω συνταγή, σε υπερβολικές δόσεις, σκοτώνει!
Το δικό σου τραίνο σκέψης ξεκινά με διαφορετικές προϋποθέσεις, σωστά; Το "πουλί" που φαντάζεσαι εσύ, έχει αρκετή δύναμη για να στηρίξει αυτόν που το χρειάζεται, και μετά μπορεί να χρησιμοποιήσει τη δύναμη που του απομένει για να ξαναφύγει.
Άρα;
Άρα εξαρτάται από τη δύναμη των συναισθημάτων και κατά πόσον μπορούν να σε μετατρέψουν από "πουλί" (ή μέλισσα, για να μην ξεφεύγουμε από το κυρίως θέμα :)) σε "δέντρο". Και εξαρτάται και από την εσωτερική δύναμη του κάθε πτηνού/δέντρου, δηλαδή, την προσωπικότητα (είδες που δεν είναι τόσο απλό τελικά;)
Όμως εγώ θα επιμένω. Το συναίσθημα που δεν λειτουργεί καταλητικά, δεν είναι αγάπη, είναι μόνο μια σύμπτωση.
Αυτά για σήμερα :)
Καλό σας απόγευαμα και καλή ξεκούραση!
thank (03.12.2008)
.... και τόλεγα εγω, thank μη ανοιγεις συζητήσεις με ορισμένους γιατι .. οριστε το αποτέλεσμα (μου αρεσει δηλ δεν λεω ...) .. αλλα επειδή ο κανόνας ζωής νο 7 παρ 5 λέει πως τέτοια θέματα δεν είναι αντικείμενο ξεπέτας (με την πνευματική έννοια του όρου), θα συνεχίσω τη συζήτηση μόιλις βρω ηρεμία γιατί τώρα είμαι υπό πίεση. Αλλά εχω δίπλα μου μια παραλία με 3 μετρα κύμα και ειναι τέλεια .. λοιπον παω και επανέροχμαι (εσείς συνεχίστε αν θέλετε), απλά μετά θα γράψω σσεντόνι όσο μου δίνετε ερεθίσματα :):):) kalhsp;era stoys enaπομείνατες στο ποστ. :):)thank (07.12.2008)
Λοιπόν, όσο πιο συνοπτικά γίνεται .. το παράδειγμα του πουλιού και του δέντρου είναι πολύ πετυχημένο. Αλλά σωστά επισημαίνει η σοκολά πως το πουλί μπορεί να μείνει για όσο χρειάζεται, ακόμα και να εγλωβιστεί, αλλά μετά, θα μπορεί να φύγει. Και επίσης, (συμπληρώνω) πολλές φορές τα δέντρα, όταν πιεστούν δεν φεύγουν, αλλά ο κορμός τους λιώνει. νομίζω πως αυτή η κρίσιμη στιγμή που το πουλί θα φύγει, είναι σχετική. Μπορεί το πουλάκι να νομίζει πως ήρθε η ώρα .. και ο άλλος να το θεωρήσει ως εγκατάλειψη. Βέβαια, αν υπάρχει αγάπη και επικοινωνία, σε τέτοια θέματα δεν πρέπει να υπάρχουν αποκλίσεις. Αλλά στην πράξη τα πράγματα δεν ειναι απλά.
υπό αυτή την έννοια λοιπον, νομίζω πως η σοκολά έχει δίκιο κατ' αρχην .. αν και είπαμε, υπάρχει μια σχετικότητα. Αυτή της στάθμισης των κρίσιμων στιγμών.
α ναι και παρατήρηση για τον συλλογισμό της σοκολά. τα τρένα της σκέψης .... Δεν ξέρω σοκολά μου αν οι σκέψεις πρέπει να ειναι σαν τρένο πάνω σε γραμμές, ή σαν πλοίο που έχει τις πυξίδες του και τις πορείες του, αλλά μπορεί να παρεκλίνει και λίγο. Εχει βέβαια φουρτούνες και τα σχετικά, αλλά μου παει περισσότερο. το τραίνο είναι πολύ πιο σταθερό, αλλά δεν΄αλλάζει. Και αν ξεφύγει απ τις γραμμές του, έχουμε θύματα. Αν και φανατικός οπαδός της λογικής, προτιμώ την πλέυση απ' την τροχιά. :):)
Και ένα λαστ. Ο άλλος ναι, σαν το πουλί, μας αγαπά και ¨"ριζώνει". Και μας σηκώνει, η τουλάχιστον μας στηρίζει, στα δύσκολα. Και βέβαια τα τρώει. Συζητήσαμε μέχρι τώρα, πως εκφράζεται η αγάπη σε τέτοιες περιπτώσεις. Και τι είναι αυτό που διαφοροποιεί το συμπτωματικό από το ξεχωριστό (ας το πούμε έτσι). Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που οταν εμείς βλέπουμε τα σκούρα, πρέπει να λεμε στον άλλον "ΦΥΓΕ". Γιατί αγάπη δεν σημαίνει "δώσε μου το χέρι σου, αλλα δεν τα καταφέρεις, θα σε πάρω μαζί μου στην μαύρη τρύπα" ...
Εκεί, άσχετα του τι κανει ο άλλος, τίθεται και ένα θέμα το πόσο εμείς τον βάζουμε στην δική μας μαυρη εποχή (όποτε αυτή εμφανίζεται). Η του λέμε, απλά, φύγε.
Αν δεν ηταν το γαμωνετ και η κοινότητα των γνωστών, ημιγνωστών και άγνωστων που ότι γράφεται πολλαπλασιάζεται εις τη νιοστή μεταξύ επιθυμητών και ανεπιθύμητων, θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε πιο πραγματικο-προσωπικά, και με βάση ενδεχόμενες εμπειρίες, αλλά ... δεν .. :):)
Καλή συνέχεια. thank (07.12.2008)
PS. όταν έγραψα για την "κρισιμη στιγμή" που άλλος γίνεται ξανά πουλί και φεύγει, είχα στο νού μου και την περίπτωση που κουράστηκε. Μπορεί να είναι πουλί και να ρίζωσε, μπορεί να αγαπάει αλλά να μην αντέχει. Ανθρώπινα. Σε τέτοιες περιπτώσεις τα όρια ανάμεσα στην σύμπτωση και την αγάπη, είναι δυσδιάκριτα. (Τέλος γιατί του άλλαξα τα φώτα, αλλά ο δήθεν φταίει !!!!)DITHEN (07.12.2008)
Αγαπητε μου thank, φυσικα και φταιω εγω που παω και βρισκω και γραφω τετοια θεματα! LoL (που λεει και η chocolat)!
Εγω θα συμφωνησω και με τους δυο διοτι τα σχολια σας αναπτυσουν το θεμα πολυ επιπεδα και πολυπλευρα!
Τιποτα απο ολα αυτα απο εχει να κανει με συναισθηματα και "αγγιγμα ψυχης" δεν ειναι μονοδιαστατο! Παντα καθε αποψη θα κρυβει πολλες και μεγαλες αληθειες, απο οποια πλευρα και να το δεις!
Η απαντηση μου ομως στην chocolat για τους ανθρωπους "δεντρα" και "πουλια" αφορουσε μονο την συγκεκριμενη περιπτωση για η οποια αποτελεσε την αφορμη να γραφτει αυτο το post και οχι την γενικοτητα του θεματος! Οπως και μια εμμεση απαντηση σε οσους με εξαιρετικες προθεσεις με παροτρυναν να "κρατησω" αυτο το ενα και μοναδικο!
Συμφωνω thank οτι δεν ειναι παντα απο το χερι μας! Μ' αρεσε κι αυτο περι τραινων - πλοιων - διαδρομων - και σκεψης! Κι εγω ειμαι υπερ του εκτροχιασμου των σκεψεων απο καιρο σε καιρο, διοτι αυτο δημιουργει τις μικρες επαναστασεις που αλλαζουν τις ζωες μας, κι ας υπαρχουν παντα θυματα!
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Χίλιους Όρκους Πήρα Πίσω ....
Πρόβαλες μπροστά μου την ώρα που δεν περίμενα κανέναν,
την ώρα που ο πόνος είχε γίνει δακτυλίδι που έσφιγγε με λύσσα
αρνούμενο να βγει, να απελευθερώσει!
Την ώρα που είχα λυγίσει,
και βούλιαζα ολοένα!!
Εκείνη την ώρα διάλεξες,
όχι την ώρα της ακμής, μα την ώρα της πτώσης!
Πόσοι άραγε;
Κανείς!
Κι όμως, ΕΣΥ!
Ένιωσα το χέρι!
Απαλό, μα δυνατό!
Από το πουθενά!
Ένιωσα την ανάσα και ανάπνευσα,
έκλαιγα για την ζωή που χάθηκε, που χάνεται ….
μα μου δειξές πως η ζωή είναι εδώ,
και σου δίνεται σαν δώρο,
ανακυκλώνεται, δεν μηδενίζεται!
Τίποτε δεν μηδενίζεται, ακόμα κι όταν νιώθεις πως άγγιξες το μηδέν!
Το μέτρημα ξεκινά πάντα από την αρχή,
αέναο,
σαν ρυάκι με τις πρώτες βροχές!
Πόσοι άραγε;
Κανείς!
Κι όμως, από όλους ..... ΕΣΥ!
13 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
pterarhos (02.12.2008)
Ει τους εν πελαγει σωζεις, Κυπρι, καμε τον εν γα ναυαγον , φιλιη σωζον
απολλυμενον.
Κυπριδα, αυτους που στα πελαγα πλεουν,
αν σωζεις,
και μενα, φιλη μου,
ναυαγο στην γη,
απ'τον χαμο να σωσεις.
Αντιδωρο στο δωρο του σημερινου σου ποστ.chocolat (02.12.2008)
Μετά από τον Πτέραρχο δεν έχω και πολλά να δώσω
μόνο το παράπονο που κόβει με λεπίδα τον ουρανό κι αφήνει τη φωτιά να πεταχτεί...
Καλησπέρα Δήθεν, Πτέραρχε και NGCMLFY.
(δε θα πω τίποτα για το κείμενο και το τραγούδι. κάθε αυθεντικό συναίσθημα βρίσκει το δρόμο για τον προορισμό του)
:)
DITHEN (02.12.2008)
NGCMLFY,
"Απλά πράξη αγάπης"! Ποσο μεγαλο νοημα και βαθος ψυχης κρυβει μια φραση, μια πραξη! Ετσι απλα!
Εχουμε δυστυχως αναγαγει τα απλα σε δυσκολα για να μπερδευομαστε, ετσι απλα! Κρυβομαστε πισω απο τον εγωϊσμο και την αυταρεσκεια μας για να εχουμε αλοθι!
Ετσι απλη ειναι η αγαπη!
Ρterarhe,
θαυμαζω και υποκλινομαι μπροστα στο ευρος της σκεψης σου!
Αυτος που αξιωθηκε να πιει απο τον ωκεανο της ζωης, αξιζει να γεμισει, εστω και μια φορα, την κουπα του απο το μικρο ρυακι της αγαπης ολων μας οταν το εχει αναγκη! Παντα η ζωη, δινει ζωη!
Αγαπημενη μου Chocolat,
δεν υπαρχει μεγαλυτερη ηδονη απο αυτη της μελισσας οταν μαζευει αμεριμνη το νεκταρ απο εναν ανθο!
Σας ευχαριστω για τα σχολια!
thank (03.12.2008)
Μετά από τα σχόλια τα πιό πάνω, νομίζω πως το κείμενο, τόσο αληθινό που είναι, βρήκε ΄κάποιους προορισμούς που του αρμόζουν, επεκτείνοντας λίγο το σχολιάκι της σοκολά.
Για τό ίδιο το σχολιάκι, ενώ ή ποίησή του μου αρέσει (οκ χαρακτηριστική σοκολά θα μου πεις), επί της ουσίας, δυστυχώς διαφωνώ. Δεν βρίσκουν πάντα τα συναισ΄θηματα τον δρόμο που τους αρμόζει σοκολά μου, τουλάχιστον από μόνα τους. Για να μη σου πω ότι πολλές φορές πηγαίνουν βουρ προς το γκρεμοτσάκισμα.
Συμφωνώ και επαυξάνω με τον φίλο ΜGGMFLY (αν είχε και ένα πιο έυκολο νίκ ... :):):). Δεν σε ξέρω φίλε δήθεν και ούτε μάλλον θα σε γνωρίσω ποτε, αλλά πραγματικά, αν σου τυχαίνουν τέτοιοι άνθρωποι μη τους αφήνεις να φύγουν απ τη ζωή σου. Με έρωτα με μή- έρωτα, με αποτυχία, με οτιδήποτε, δεν μ' ενδιαφέρει. Μη τους κρατάς δέσμιους στην ποίησή σου.
Για τον πτέραρχο .... οκ ... δεν τολμώ να προσθέσω κάτι. Πτέραρχέ μου και η εδώ πτήση σας απέδωσε καρπούς. :):):) DITHEN (03.12.2008)
Αγαπητε μου Thank, χειμαρος το σχολιο σου!
Τι να απαντησω; Μηπως και μπορω; Με κατατροπωσες!
Συμφωνω απλα οτι τετοιους ανθρωπους δεν πρεπει ποτε να τους αφηνουμε να φυγουν, διοτι ενσαρκωνουν το "για ομορφους και δυσκολους καιρους" στην ολοτητα του!
Αλλα φιλε thank, δεν ειναι παντα στο χερι μας! Διοτι τετοιους ανθρωπους θα τους ευγνωμονεις για μια ζωη, για το χαδι και την ζωη που σου χαρισαν οταν το ειχες αναγκη, αλλα δεν μπορεις να τους εγκλωβισεις (οπως πολυ σωστα ειπες) σε κανενα στοιχο, σε κανενα τοιχο και σε κανενα ερωτα!
Το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να τους λατρεψεις! chocolat (03.12.2008)
Δίνω το παρόν μου ακόμα μια φορά διότι έχω μια αδυναμία στην άνευ κενών συνεννόηση! (είδατε πόσο γρήγορα μαθαίνω ξένες γλώσσες;)
Για την καλύτερη, λοιπόν, εφαρμογή του Κανόνα Ζωής #5, "επικοινωνούμε άρα υπάρχεις", παραθέτω τα ακόλουθα:
@Thank: τα συναισθήματα φτάνουν στον προορισμό τους, άσχετο αν ο προορισμός ανταποκρίνεται ή όχι! Εννοούσα πως αυτός (μάλλον αυτή) στην οποία απευθύνονται τα συναισθήματα που παρουσιάζονται στο ποστ, θα τα εισπράξει με κάποιο τρόπο. Τώρα, τί θα κάνει, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε.
@Dithen: Συμφωνώ πως δεν μπορούμε να κρατάμε ανθρώπους, κι ότι δεν είναι πάντα στο χέρι μας. Όμως, γενικά, θεωρώ ότι, όποιος ή όποια μας χαρίζει τον εαυτό του/της στους όμορφους ή/και δύσκολους καιρούς, μάλλον γουστάρει να εγκλωβιστεί! (εκτός αν δηλώσει καθαρά το αντίθετο). Ανθρώπινη φύση είν’ όλ’ αυτά!
ΥΓ: και μετά ήρθαν οι μέλισσες... :)
DITHEN (03.12.2008)
Non-stop επικοινωνια Chocolat!
Βλεπω την "εχεις" την μελισσοκομια!:))
Αλλωστε φτιαχνονται υπεροχες σοκολατες με μελι!
Μην εισαι και τοσο σιγουρη οτι οποιος μας χαριζει τον εαυτο του στις δυσκολες στιγμες, γουσταρει και την δεσμευση! Ως σηνιθως τετοιοι σπανιοι ανθρωποι, ειναι ανθρωποι "πουλια" και λιγοτερο "Δεντρα"!
Για τα υπολοιπα, αναμενω την απαντηση του thank, που ειμαι σιγουρος οτι θα ειναι αρκουντως τεκμηριομενη!:)
chocolat (03.12.2008)
Χμ! Δεν τελειώνει εδώ το θέμα. Νομίζω όμως ότι έχω εντοπίσει από πού πηγάζει η διαφορά απόψεων.
Το δικό μου τραίνο σκέψης τρέχει στην εξής γραμμή:
προϋποθέτω πως όταν αγαπάς πραγματικά κάποιον, λειτουργείς πέρα και πάνω από τον εαυτό σου - κι αυτό είναι απαραίτητο για να δώσεις όλη σου τη δύναμη την ώρα της πτώσης του άλλου (αφού αυτό είναι και το θέμα μας) - αυτό γίνεται όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη, γιατί δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου διαφορετικά - οποιοδήποτε "πουλί", σ’ αυτό το πλαίσιο, μετατρέπεται σε "δέντρο".
Προσοχή παιδιά: η πιο πάνω συνταγή, σε υπερβολικές δόσεις, σκοτώνει!
Το δικό σου τραίνο σκέψης ξεκινά με διαφορετικές προϋποθέσεις, σωστά; Το "πουλί" που φαντάζεσαι εσύ, έχει αρκετή δύναμη για να στηρίξει αυτόν που το χρειάζεται, και μετά μπορεί να χρησιμοποιήσει τη δύναμη που του απομένει για να ξαναφύγει.
Άρα;
Άρα εξαρτάται από τη δύναμη των συναισθημάτων και κατά πόσον μπορούν να σε μετατρέψουν από "πουλί" (ή μέλισσα, για να μην ξεφεύγουμε από το κυρίως θέμα :)) σε "δέντρο". Και εξαρτάται και από την εσωτερική δύναμη του κάθε πτηνού/δέντρου, δηλαδή, την προσωπικότητα (είδες που δεν είναι τόσο απλό τελικά;)
Όμως εγώ θα επιμένω. Το συναίσθημα που δεν λειτουργεί καταλητικά, δεν είναι αγάπη, είναι μόνο μια σύμπτωση.
Αυτά για σήμερα :)
Καλό σας απόγευαμα και καλή ξεκούραση!
thank (03.12.2008)
.... και τόλεγα εγω, thank μη ανοιγεις συζητήσεις με ορισμένους γιατι .. οριστε το αποτέλεσμα (μου αρεσει δηλ δεν λεω ...) .. αλλα επειδή ο κανόνας ζωής νο 7 παρ 5 λέει πως τέτοια θέματα δεν είναι αντικείμενο ξεπέτας (με την πνευματική έννοια του όρου), θα συνεχίσω τη συζήτηση μόιλις βρω ηρεμία γιατί τώρα είμαι υπό πίεση. Αλλά εχω δίπλα μου μια παραλία με 3 μετρα κύμα και ειναι τέλεια .. λοιπον παω και επανέροχμαι (εσείς συνεχίστε αν θέλετε), απλά μετά θα γράψω σσεντόνι όσο μου δίνετε ερεθίσματα :):):) kalhsp;era stoys enaπομείνατες στο ποστ. :):)thank (07.12.2008)
Λοιπόν, όσο πιο συνοπτικά γίνεται .. το παράδειγμα του πουλιού και του δέντρου είναι πολύ πετυχημένο. Αλλά σωστά επισημαίνει η σοκολά πως το πουλί μπορεί να μείνει για όσο χρειάζεται, ακόμα και να εγλωβιστεί, αλλά μετά, θα μπορεί να φύγει. Και επίσης, (συμπληρώνω) πολλές φορές τα δέντρα, όταν πιεστούν δεν φεύγουν, αλλά ο κορμός τους λιώνει. νομίζω πως αυτή η κρίσιμη στιγμή που το πουλί θα φύγει, είναι σχετική. Μπορεί το πουλάκι να νομίζει πως ήρθε η ώρα .. και ο άλλος να το θεωρήσει ως εγκατάλειψη. Βέβαια, αν υπάρχει αγάπη και επικοινωνία, σε τέτοια θέματα δεν πρέπει να υπάρχουν αποκλίσεις. Αλλά στην πράξη τα πράγματα δεν ειναι απλά.
υπό αυτή την έννοια λοιπον, νομίζω πως η σοκολά έχει δίκιο κατ' αρχην .. αν και είπαμε, υπάρχει μια σχετικότητα. Αυτή της στάθμισης των κρίσιμων στιγμών.
α ναι και παρατήρηση για τον συλλογισμό της σοκολά. τα τρένα της σκέψης .... Δεν ξέρω σοκολά μου αν οι σκέψεις πρέπει να ειναι σαν τρένο πάνω σε γραμμές, ή σαν πλοίο που έχει τις πυξίδες του και τις πορείες του, αλλά μπορεί να παρεκλίνει και λίγο. Εχει βέβαια φουρτούνες και τα σχετικά, αλλά μου παει περισσότερο. το τραίνο είναι πολύ πιο σταθερό, αλλά δεν΄αλλάζει. Και αν ξεφύγει απ τις γραμμές του, έχουμε θύματα. Αν και φανατικός οπαδός της λογικής, προτιμώ την πλέυση απ' την τροχιά. :):)
Και ένα λαστ. Ο άλλος ναι, σαν το πουλί, μας αγαπά και ¨"ριζώνει". Και μας σηκώνει, η τουλάχιστον μας στηρίζει, στα δύσκολα. Και βέβαια τα τρώει. Συζητήσαμε μέχρι τώρα, πως εκφράζεται η αγάπη σε τέτοιες περιπτώσεις. Και τι είναι αυτό που διαφοροποιεί το συμπτωματικό από το ξεχωριστό (ας το πούμε έτσι). Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που οταν εμείς βλέπουμε τα σκούρα, πρέπει να λεμε στον άλλον "ΦΥΓΕ". Γιατί αγάπη δεν σημαίνει "δώσε μου το χέρι σου, αλλα δεν τα καταφέρεις, θα σε πάρω μαζί μου στην μαύρη τρύπα" ...
Εκεί, άσχετα του τι κανει ο άλλος, τίθεται και ένα θέμα το πόσο εμείς τον βάζουμε στην δική μας μαυρη εποχή (όποτε αυτή εμφανίζεται). Η του λέμε, απλά, φύγε.
Αν δεν ηταν το γαμωνετ και η κοινότητα των γνωστών, ημιγνωστών και άγνωστων που ότι γράφεται πολλαπλασιάζεται εις τη νιοστή μεταξύ επιθυμητών και ανεπιθύμητων, θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε πιο πραγματικο-προσωπικά, και με βάση ενδεχόμενες εμπειρίες, αλλά ... δεν .. :):)
Καλή συνέχεια. thank (07.12.2008)
PS. όταν έγραψα για την "κρισιμη στιγμή" που άλλος γίνεται ξανά πουλί και φεύγει, είχα στο νού μου και την περίπτωση που κουράστηκε. Μπορεί να είναι πουλί και να ρίζωσε, μπορεί να αγαπάει αλλά να μην αντέχει. Ανθρώπινα. Σε τέτοιες περιπτώσεις τα όρια ανάμεσα στην σύμπτωση και την αγάπη, είναι δυσδιάκριτα. (Τέλος γιατί του άλλαξα τα φώτα, αλλά ο δήθεν φταίει !!!!)DITHEN (07.12.2008)
Αγαπητε μου thank, φυσικα και φταιω εγω που παω και βρισκω και γραφω τετοια θεματα! LoL (που λεει και η chocolat)!
Εγω θα συμφωνησω και με τους δυο διοτι τα σχολια σας αναπτυσουν το θεμα πολυ επιπεδα και πολυπλευρα!
Τιποτα απο ολα αυτα απο εχει να κανει με συναισθηματα και "αγγιγμα ψυχης" δεν ειναι μονοδιαστατο! Παντα καθε αποψη θα κρυβει πολλες και μεγαλες αληθειες, απο οποια πλευρα και να το δεις!
Η απαντηση μου ομως στην chocolat για τους ανθρωπους "δεντρα" και "πουλια" αφορουσε μονο την συγκεκριμενη περιπτωση για η οποια αποτελεσε την αφορμη να γραφτει αυτο το post και οχι την γενικοτητα του θεματος! Οπως και μια εμμεση απαντηση σε οσους με εξαιρετικες προθεσεις με παροτρυναν να "κρατησω" αυτο το ενα και μοναδικο!
Συμφωνω thank οτι δεν ειναι παντα απο το χερι μας! Μ' αρεσε κι αυτο περι τραινων - πλοιων - διαδρομων - και σκεψης! Κι εγω ειμαι υπερ του εκτροχιασμου των σκεψεων απο καιρο σε καιρο, διοτι αυτο δημιουργει τις μικρες επαναστασεις που αλλαζουν τις ζωες μας, κι ας υπαρχουν παντα θυματα!
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
dithen
Προσωπικά Δεδομένα
Να ζώ, να παθιάζομαι και να Φεύγω το τέλος πριν να δώ......
από Οδός Ονείρων
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/dithen
Τα λόγια δεν ήταν ποτέ αρκετά θέλει δουλεία για να γυρίσει ο Ήλιος......
Επίσημοι αναγνώστες (9)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
Links
dithen
Προσωπικά Δεδομένα
Να ζώ, να παθιάζομαι και να Φεύγω το τέλος πριν να δώ......
από Οδός Ονείρων
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/dithen
Τα λόγια δεν ήταν ποτέ αρκετά θέλει δουλεία για να γυρίσει ο Ήλιος......
Επίσημοι αναγνώστες (9)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
- Τώρα που αλλάξαν οι καιροί
- Αν Αργήσω μην με ψάξεις στο ΔΝΤ, θα είμαι με την Τροϊκα!
- Άτακτες λέξεις στο άσχετο!
- Ακριβό μου Μήνυμα .....
- Μαραμπού ....
- Λόγοι Απιστίας Γυναικών ......
- Προόρισμος ...
- Οι Αρετές του Έλληνα ....
Δημοφιλέστερα...
- Το Ωραιότερο Μωρό απο Ιδρύσεως Ελληνικού Κράτους
- Κορίτσια της Συγνώμης
- Το Τραγούδι Γυμνό .....
- Βροχό-σταλίδα.....
- Και Θέλουμε να Λεγόμαστε .... Άνθρωποι!
- Η Καθαρή ...... Ντόπα
- Βούρ στον Πατσά.....
- Λόγοι Απιστίας Γυναικών ......
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
- neerie
- chocolat
- MPara
- maikempty
- thank
- pterarhos
- margot
- oraclas
- kithara_woman
- sven
- Desmar
- Emilia_
- pastella
- margo
- uNick
- Alks
Links